تردید ندارم که پالرمو در نهایت امضا خواهد شد

به گزارش ایرنا، «محمد جواد ظریف» روز گذشته – یکشنبه - در حاشیه همایش چندجانبه گرایی در سیاست خارجی ایران ظرفیت ها و راهبردها در جمع خبرنگاران درباره تمدید مهلت ایران از سوی گروه ویژه اقدام مالی (FATA) گفت: دوستان واقعیات را نگاه کنند و تصمیم بگیرند. هر تصمیمی هم بگیرند ما تبعیت می‌کنیم، اما خوب بدانند که تصمیم آنها چه آثاری دارد.

وزیر امور خارجه افزود: دوستان ما نگاه کنند و بر اساس واقعیات تصمیم بگیرند، تا حالا می گفتند که «اتفاقی نمی افتد، اتفاقی نمی افتد» حالا دارند می بینند.

وی خاطرنشان کرد: دو سال است از فرصتی که توافق کرده بودیم، گذشته است. ما به حرف آنها و آنکه چه گفتند، کاری نداریم، بلکه بحث مان درباره به ارتباطات کشور خودمان است.

عبدالله ناصری در گفت وگو با ایرنا، در این رابطه اظهار داشت: با توجه به این که ایران می خواهد در فضای بین المللی و جهان حضور داشته باشد، عاقلانه است که در معاهدات بین المللی مشارکت کند.

وی با بیان این که در دنیای جهانی شده، بسیاری از سنن و آداب کشورداری مطابق با الگوهای سنتی قرن ۱۹ از بین رفته است، افزود: در این دنیا اگر کسی بخواهد برای خود حقی قائل شود، باید با سازمان های بین المللی و همه معاهدات بین المللی حتما همراهی داشته باشد.

این فعال سیاسی اصلاح طلب با تاکید بر این که تردید ندارم که پالرمو هم امضا خواهد شد، خاطرنشان کرد: اما متاسفانه مخالفان پالرمو و کنوانسیون های مشابه، ابتدا هزینه ای را بر کشور تحمیل می کنند و سپس به آن تن می دهند؛ مانند توافقنامه برجام.

مشاور ارشد رییس دولت اصلاحات ادامه داد: برجام بسیار زودتر از تحریم های بین المللی می توانست به جمع بندی برسد تا زندگی مردم این شرایط را پیدا نکند.

ناصری تصریح کرد: بنابراین تردیدی در این ندارم که مسئولین عالی کشور این کنوانسیون را تایید خواهند کرد اما زمانی این کار صورت می گیرد که ملت از جیب خود هزینه هایی را بابت این تاخیر پرداخت کند.

عضو شورای مشورتی اصلاح طلبان یادآور شد: متاسفانه بخشی از جریان رقیب و تندروها فکر می کنند مردم این آمادگی را دارند که هر هزینه اقتصادی و معیشتی را پرداخت کنند.

این فعال سیاسی اصلاح طلب با بیان این که مردم جنگ را مدیریت و اداره کردند و تحریم ها را پشت سر گذاشتند، گفت: در حاضر تدبیر مسئولین باید کارگشا باشد چون به نظر می رسد فضایی اجتماعی به گونه ای است که مردم دیگر تاب و توان گذشته را برای مقاومت ندارند و حتما مسئولین کشور باید نسبت به معیشت آن ها فکری بکنند.