اسماعیل گرامی مقدم سخنگوی حزب اعتمادملی می گوید: آقای روحانی قطعا تنها نیست. اصلاحطلبان با تشویق و پیگیریهای خود توانستند برای روحانی رأی جمع کنند و هیچزمانی از رأی خود پشیمان نیستند؛ اگرچه اصلاحطلبان از برخی عملکردهای آقای روحانی نقد دارند چون دولت آقای روحانی در ابتدای چهار سال ریاستش زمان خود را برای اجرای برجام قرار داد که این موضوع به نتیجه هم رسید. اینکه آقای روحانی توانست پرونده هستهای ایران را در آن دوره به سرانجام برساند، نتیجهای بسیار مهم بوده و جای قدردانی از روحانی وجود دارد.
«دولت تنهای تنهاست!» اسحاق جهانگیری معاون اول رئیسجمهور این جمله را بیان کرده است. اما چرا او باید چنین سخن بگوید؟ البته او تنهایی را به دولت نسبت داده و نه تنها شخص رئیسجمهور اما برخی تمایل دارند که القا کنند رئیس جمهور تنهاست! باید پیش از قضاوت به این پرسشها پاسخ داده شود که روحانی از سال ۹۲ تنها بود یا به تدریج تنها شد؟ چه کسانی اطراف روحانی را خالی کردند که امروز معاون اولش از تنهایی روحانی بگوید؟ تصمیمات رئیسجمهور تا چه اندازه در تنهایی او سهم داشته است؟
تنهایی روحانی موضوعی نیست که اکنون محل بحث باشد چنانکه در خرداد ۹۴ یعنی تنها دو سال پس از جلوس روحانی بر کرسی ریاست جمهوری، عدهای برای ایجاد اخلال در سخنرانی رئیس جمهور در مراسم سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) تلاش کردند و پس از آن بود که هشتگ «روحانی_تنها_نیست» در شبکههای مجازی فراگیر شد و مردم بر همراهی با حسن روحانی تاکید کردند. دوره اول ریاست جمهوری اگرچه با مشکلاتی همراه بود به پایان رسید و باز هم همین مردم که شعار روحانی تنها نیست سر میدادند نام او را بر برگههای رأی نوشتند تا او ۴سال دیگر رئیسجمهور باشد اما این بار گلایههایی درباره تصمیمات و رفتارهای روحانی شد که با انتظار اصلاح طلبان از او تفاوت داشت بهویژه در انتصاب معاونان رئیسجمهور که تنها اسحاق جهانگیری از افراد مشهور جریان اصلاحات بود و بس!
علی صوفی چندی قبل دراینباره به فرارو گفته بود:«ایشان بعد از انتخابات سال ۹۶ رسما در اتاق خود را بست و ارتباطشان با مردم و جریانهای سیاسی را محدود کردند. شروع ماجرا هم از آنجایی بود که فردی را برای ریاست دفتر خود انتخاب کردند که بر ضد جریانهای حامی ایشان در انتخابات هستند. حتی در جریان انتخابات هم آقای واعظی در ستاد انتخابات به دلیل اینکه اصلاحطلبان در آنها فعالیت میکردند، حضور نداشتند. در کنار این تصمیم، آقای روحانی رابطه خود با معاون اولشان را هم کمتر کردند و اختیارات آقای جهانگیری را کاهش دادند. آقای روحانی به حدی این روزها نسبت به افکار عمومی و جامعه بی تفاوت هستند که حتی سخنگویی برای دولت انتخاب نکردهاند و با وجود اهمیت این جایگاه و اینکه پل ارتباطی میان دولت و رسانهها و افکار عمومی هستند، اما چندین ماه است که هیچ خبری از سخنگوی جدید نیست.»
این فعال سیاسی اصلاحطلب ادامه داد: «با توجه به همه این موارد آقای روحانی است که تغییر کردهاند نه جریانهای حامی ایشان. الان هیچ اثری از آن روحانی دوران انتخابات دیده نمیشود و کاملا تمام مواضع و شعارها و وعدههای انتخاباتی خود را فراموش کردهاند. ایشان حتی از رویکردی که در دولت یازدهم داشتند هم برگشتهاند و ما طی یک سال گذشته با یک روحانی جدید مواجه بودیم.» اما در کنار این انتقادات، اصلاحطلبان هیچگاه اجازه ندادند روحانی تنها بماند و بهتر آن است هزینههایی که این جریان سیاسی در مسیر دفاع از روحانی و دولت او پرداخت فراموش نشود.
**تاکید اصلاح طلبان به همراهی روحانی
در این راستا سخنگوی حزب اعتمادملی به «آرمان» گفت: آقای روحانی قطعا تنها نیست. اصلاحطلبان با تشویق و پیگیریهای خود توانستند برای روحانی رأی جمع کنند و هیچزمانی از رأی خود پشیمان نیستند؛ اگرچه اصلاحطلبان از برخی عملکردهای آقای روحانی نقد دارند چون دولت آقای روحانی در ابتدای چهار سال ریاستش زمان خود را برای اجرای برجام قرار داد که این موضوع به نتیجه هم رسید. اسماعیل گرامی مقدم افزود: اینکه آقای روحانی توانست پرونده هستهای ایران را در آن دوره به سرانجام برساند، نتیجهای بسیار مهم بوده و جای قدردانی از روحانی وجود دارد، اما از این جهت که آقای روحانی در مرحله دوم ریاستش میتوانست از اصلاحطلبان برای پیگیری مطالبات مردم در چیدمان دولتش استفاده کند و از ظرفیت، قابلیت و تجربه اصلاحطلبان استفاده کند، جای انتقاد وجود دارد؛ چراکه شاهد موضوعی عکس آن بودیم به این دلیل که دفتر رئیسجمهور تصمیمگیر نهایی بودند.
به این ترتیب که تمام و کمال برخی از تصمیمات در دفتر آقای روحانی گرفته میشد و این موضوع باعث ناامیدی بخشی از اصلاحطلبان شد. کلیات اصلاحطلبان در راستای حفظ منافع ملی همچنان پشت آقای روحانی هستند و از او حمایت میکنند اما باید گفت در کنار همین حمایتها بر عملکرد دولت نقدهای جدی اما منصفانه دارند.
**روحانی تنها نیست
جهانگیری بر تنهایی دولت تاکید کرده و نامی از رئیس جمهور در تشریح این تنهایی ذکر نکرده است. بنابراین نباید انگشت اشاره تنهایی تنها به سمت حسن روحانی گرفته شود. به عنوان نمونه وزارت ارشاد اکنون با چالش تامین کاغذ برای رسانههای مکتوب مواجه است؛ وزارت نفت برای فروش نفت باید در اندیشه عبور از سدهایی باشد که آمریکا و همراهانش برای ایران ایجاد میکنند و... بنابراین نمیتوان اذعان کرد که روحانی تنهاست بلکه تاکید بر سایر بخشهاست.
- 10
- 4
اسد
۱۳۹۷/۱۲/۲۷ - ۱۳:۲۷
Permalink