ایران شرایط پیچیده‌ای را در مواجهه با نظام بین الملل تجربه می‌کند. بلاتکلیفی محضِ برجام، تحرکات دائمی آمریکا با هدف ایران ستیزی، رویارویی آشکار اتحادیه اروپا، مواضع غیرقابل پیش بینی برخی کشور‌های عربی و ... موجب شد تا اقتصادی که رابطه‌ای مستقیم با تحرکات دیپلماتیک دارد، به ورطه ورشکستگی برسد.
البته توافق ایران و عربستان را هم می‌توان اتفاق مثبت اواخر سال ۱۴۰۱ دانست و هم نشانه‌ای بارز برای ترمیم رابطه ایران با جهان.
قاسم محبعلی در گفتگو با اقتصاد ۲۴ در این باره اظهار داشت: اینکه ایران و عربستان به این تصمیم رسیده اند که بنا را بر تعامل به جای تقابل بگذارند، فی نفسه اتفاقی است که هم برای دو کشور و البته هم برای منطقه مهم خاورمیانه دستاورد‌های زیادی می‌تواند باشد. اساساً باید اذعان داشت، درگیری‌های نظامی و غیرنظامی و اصرار برای چالش بین کشور‌ها در هر جای جهان، در قدم اول بی نظمی اقتصادی را موجب می‌شود. به همین دلیل سیاست گذاران نظام بین الملل، باید ترجیح شان دوری از مجادله و روی آوردن به مذاکره‌هایی باشد که در نهایت همکاری و همراهی بین کشور‌ها را رقم بزند تا از این طریق «اقتصاد جهانی» به نفع همه کشور‌ها شکوفا شود.
ریشه بحران‌های اقتصادی ما در اصرار به مواجهه همیشگی با آمریکا و غرب است
دیپلمات پیشین وزارت امور خارجه در ادامه گفت: اینکه قرار به پایان اختلافات ریشه دار ایران و عربستان گذاشته شده است، در چند روز اخیر موجی از امیدواری برای اصلاح نابسامانی‌های اقتصادی را موجب شده است که باید گفت، این برداشت نمی‌تواند برداشتی صحیح و منطبق با واقعیت‌ها باشد، چرا که ریشه بحران‌های اقتصادی ما در اصرار به مواجهه همیشگی با آمریکا و غرب است. در واقع غرب ستیزی عامل اصلی ناکارآمدی اقتصاد در ایران است و به همین دلیل، هرگونه توافق با عربستان و همکاری با چین نمی‌تواند تأثیری قابل توجه در باز شدن گره‌های اقتصادی داشته باشد. با این حال می‌توان توافق با عربستان را هم موضوعی مثبت قلمداد کرد.
وی افزود: اگر ترمیم فضای کدر اقتصادی برای سیاست گذاران مهم است، اگر نظام حکمرانی به این تصمیم و تشخیص رسیده است که برچیدن مانع‌های اقتصادی واجب است، پس لازم است، تجدیدنظری اساسی در نوع نگاه به بین الملل و مذاکره با طرف‌های غربی صورت گیرد. در واقع زمانی می‌توانیم به بهبود اوضاع اقتصادی امید داشت که با رویه‌ای منطقی و واقع بینانه پای میز مذاکره برویم.
محبعلی تصریح کرد: شرط این مهم چیزی جز این نمی‌تواند باشد که بدانیم، مذاکره روندی «برد-برد» است؛ یعنی اینکه بدانیم با اصرار و پافشاری روی عقایدمان مانع به نتیجه رسیدن گفتگو می‌شویم. پس اگر مسئولان به گرفتاری معیشتی مردم واقف هستند و اگر می‌دانند در شرایط فعلی چرخ اقتصاد ایران نمی‌چرخد، در هنگام مذاکره از افراط و تفریط پرهیز می‌کنند تا هم منافع ملی حفظ شود و هم فضا برای ترمیم اقتصادی که در ورطه ورشکستگی است، فراهم شود.
چشم انداز اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۲
مدیر کل پیشین خاورمیانه وزارت خارجه درباره چشم انداز اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۲ توضیح داد: در اینکه اقتصاد ربطی ۱۰۰ درصدی به دیپلماسی دارد، نباید هیچ شک و تردیدی داشت؛ بنابراین امیدوارم دولت مستقر به جای افراط در همصدایی با روسیه و همکاری با چین، تصمیم به تعامل با غرب بگیرد و همچنین معاهدات بین المللی نظیر اف ای تی اف را هم قبول کند تا بلکه نظم لازم به اقتصاد کشور تزریق شود. یادمان نرود، روسیه در جنگ با اوکراین چطور از ایران استفاده ابزاری کرد و چین هم هنگام عقد قرارداد با دولت سعودی چه مواضعی درباره ما اتخاذ کرد.
محبعلی در پایان تأکید کرد: عربستان نه، توافق با آمریکا اقتصاد ما را نجات می‌دهد.
- 15
- 5
