روزنامه جمهوری اسلامی: آقای رئیسی! گفتید شما از هیچ رسانه ای شکایت نکرده اید اما این نصف واقعیت است

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: رئیس ‌جمهور در روز خبرنگار (۱۷ مرداد) در حضور جمعی از اهالی رسانه گفت من تاکنون از هیچ رسانه‌ای شکایت نکرده‌ام.

این، سخن درستی است که آقای رئیسی در دو سال اول ریاست ‌جمهوری خود از هیچ رسانه‌ای شکایت نکرده است، ولی این فقط نیمی از واقعیت است و ایکاش نیم‌ دیگر واقعیت را هم ایشان می‌گفتند.

دولت، فقط رئیس‌ جمهور نیست، تمام وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی و سازمان‌ها و شوراهای تابع با زیرمجموعه قوه مجریه هم اجزاء دولت به حساب می‌آیند. بنابراین، اگر مرام آقای رئیسی اینست که از هیچ رسانه‌ای شکایت نکند باید به تمام دستگاه‌های وابسته به دولت دستور بدهد نقد رسانه‌ها را تحمل کنند و به رعایت حقوق اصحاب رسانه پای‌بندی نشان بدهند.

علاوه بر اینکه در دو سال اول ریاست‌ جمهوری آقای رئیسی دستگاه‌های دولتی شکایت‌های زیادی از رسانه‌ها کرده‌اند، مزاحمت‌های این دستگاه‌ها برای رسانه‌ها فقط شکایت نیست بلکه به شکل‌های مختلف جریان دارد. قطع کردن آگهی‌های دولتی، تذکرهای کتبی با بهانه‌های واهی، ایجاد محدودیت‌های عجیب و غریب و... برای اصحاب رسانه از جمله اقداماتی هستند که این دستگاه‌ها در انجام آنها مهارت زیادی دارند.

آقای رئیس ‌جمهور نباید به لبخندهای کارگزاران و مدیران ارشد دولت خود در روز خبرنگار و وعده‌های زیبای آنها نگاه کند. در پس این لبخندها، اقداماتی وجود دارند که با مرام اعلام شده توسط رئیس‌ دولت در تضاد هستند.

یکی دیگر از اقدامات دولت سیزدهم جوابیه صادر کردن‌های پیاپی و تفصیلی است که نه‌تنها برای مخاطب قانع ‌کننده نیست، بلکه مشکل را بیشتر می‌کند. رسانه‌ها از جوابیه‌ استقبال می‌کنند ولی دستگاه‌های دولتی باید بدانند که بسیاری از انتقادها جواب ندارند و پذیرفتن و خود را اصلاح کردن، راه درست برخورد با آنهاست. متأسفانه دستگاه‌های دولتی در دولت سیزدهم آنچنان به جوابیه دادن معتاد شده‌اند که تعدادی از روزنامه‌ها عنوان «دولت جوابیه» را برای این دولت برگزیده‌اند و می‌گویند و می‌نویسند: دولت سیزدهم، دولت جوابیه است.

مهم‌تر اینکه بعضی از جوابیه‌ها دارای دو ویژگی غیرمتعارف هستند. یکی اینکه فرافکنی می‌کنند و همه چیز را به گردن دولت قبلی می‌اندازند و دیگر اینکه در نگارش جوابیه، نزاکت را رعایت نمی‌کنند.

اگر نارسائی‌ها را به گردن دولت یا دولت‌های قبل انداختن مقبول باشد، زمان مشخص و معقولی دارد که مثلاً حداکثر یکسال است ولی بعد از دو سال آنهم در دولتی که کاملاً یکدست است و تمام اهرم‌ها را در اختیار دارد، حنای این فرافکنی‌ها رنگی نخواهد داشت. رعایت آداب جوابیه ‌نویسی هم نشانه مبادی آداب بودن متولیان امور است که متأسفانه در مواردی رعایت نمی‌شود و خوانندگان روزنامه‌ها را به تعجب وامی‌دارد. این موارد، به اطلاع آقای رئیسی رسانده شده ولی هنوز اقدامی در جهت معاف کردن عاملان این ارتکابیه‌ها از مسئولیت صورت نگرفته است.

در روز خبرنگار، انتظار این بود که رئیس‌ جمهور و سایر مسئولین دولتی به جای رفتن به رسانه‌های دولتی یا لااقل در کنار رفتن به آن رسانه‌ها، سری هم به رسانه‌های غیردولتی می‌زدند و علاوه بر به ‌به و چه ‌چه‌هائی که از آن رسانه‌ها شنیدند، با رنج‌ها، سختی‌ها و نقدهای این رسانه‌ها هم آشنا می‌شدند.

اصحاب رسانه‌های مستقل نیازی به تفقد ندارند ولی ایکاش به مناسبت روز خبرنگار با توجه به شرایط سخت اقتصادی، دولت در تعرفه آگهی‌های دولتی تجدید نظر می‌کرد، در مورد تأمین کاغذ روزنامه‌ها خبر خوشی می‌داد، اولین بخش از یارانه‌ امسال را پرداخت می‌کرد و گامی در جهت رفع مشکلات آن دسته از اصحاب رسانه که به دلیل انجام وظایف حرفه‌ای خودشان دچار مشکل شده‌اند برمی‌داشت. اینکه روز خبرنگار پشت ‌سر گذاشته شود و اصحاب رسانه فقط لبخند و تبریک تحویل بگیرند، عادلانه نیست. دولتمردان مطمئن باشند از هیچ راهی غیر از صحبت کردن و نشان دادن انعطاف نمی‌توانند همراهی و تعامل اصحاب رسانه را جلب کنند. به این واقعیت بسیار مهم و حساس هم توجه کنند که فعلاً در کشور ما افکار عمومی با رسانه‌های مستقل و غیردولتی شکل می‌گیرد نه رسانه‌های دولتی.