سرویس بین الملل انتخاب؛ المانیتور نوشت: زمانی که اردوغان با روس ها صحبت می کند بر تمامیت ارضی سوریه تاکید و یک راه حل صلح آمیز برای پایان دادن به جنگ داخلی این کشور پیشنهاد می دهد. زمانی که او با آمریکایی ها صحبت میکند از یک همکاری ترکی آمریکایی سخن می راند. زمانی که او با سران کشورهای عربی می نشیند از تهران و دمشق بدگویی و انتقاد میکند.
به گزارش «انتخاب»؛ اردوغان در سفر اخیرش به خلیج فارس که از بحرین و عربستان و قطر دیدن کرد، اقدامی که خلاف روح فرآیند صلح آستانه که به طور مشترک توسط روسیه و ایران و ترکیه پایه گذاری شده بود، است. اردوغان اهدافش را در سوریه گسترش داده است.
بر اساس آنچه اردوغان می گوید عملیات سپر فلات باید بعد از سرنگونی داعش در الباب ادامه یابد . اهداف جدید منجیب و رقه در سه فاز عملیاتی هستند و در وهله ی اول، باید مناطق امن از لحاظ ترور شکل بگیرد و این مناطق پرواز ممنوع نیز اعلام شوند. دوم اینکه اعراب و ترکمن ها باید در این مناطق امن ساکن شوند و در نهایت یک ارتش ملی باید شکل بگیرد که از طریق برنامه آموزش و تجهیز، تاسیس شده باشد.
ابعاد جذاب اقتصادی نیز در این پروژه عجیب و غریب اردوغان دیده می شود. بعد از اینکه منطقه ای به ابغاد ۱۹۳۰ مایل مربع به مناطق امن تبدیل شد قرار است ترکیه خانه های جدیدی برای پناهجو ها در این مناطق بسازد.
در خلال این اظهار نظرهای پر زرق و برق اردوغان، سخنگوی دولت و معاون نخست وزیر نومان کورتولموس بیانیه ای صادر کرده است. در این بیانیه گفته شده که با الباب سپر فلات تمام خواهد شد و ما به همه اهدافمان خواهیم رسید. رقه چیز دیگری است. اینجا تهدیدی برای مرزهای ترکیه محسوب نمی شود. اما این بیانیه تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.
این اولین بار نیست که اردوغان از مناطق امن پرواز ممنوع حرف میزند. این ماجرا با توجه به توسعه روابط با روسیه و مسئله آزاد سازی حلب در ماه دسامبر، دستخوش تغییراتی شده است. اردوغان یک تغییر جدی بعد از سفر مایک پومپئو رییس سازمان سیا به ترکیه در ۹م فوریه داشته است. رییس جمهور ترکیه در ماه دسامبر به یک ارتش ملی و منطقه امن به طور همزمان تاکید کرد.
اردوغان می گوید: ما گفتیم بیایید در این مناطق از میان گروه های معارض میانه رو ارتشی ملی ایجاد کنیم. اسد با فشار آوردن به حلب سعی کرد مردم را از حلب به سمت غازی عینتاب هدایت کند. ما این نقشه را قبول نکردیم.
برای مدتی طولانی اردوغان با استفاده از سناریوی پناهجوهای بالقوه از حلب، سعی میکرد نقشه اش را توجیه کند. اما شهروندان تخلیه شده از شرق حلب آن طور که ترکیه پیش بینی میکرد به سمت این کشور روانه نشدند. آنهایی که برای قرار گرفتن در چتر حمایتی ترکیه به سمت عدلیب رفتند گروه های نظامی و خانواده هایشان بودند. در نتیجه این پیش فرض در مورد جریان پناهجو ها بی اعتبار شد.
نشانه هایی وجود دارد که حرکت پناهجو ها را نه از سوریه به سمت ترکیه بلکه از ترکیه به سمت سوریه نشان می دهد. محمد بدری گولتکین روزنامه نگار ترک بعد از بازپس گیری حلب توسط ارتش سوریه نوشت برخی از مردم از غازی عینتاب به حلب برگشته اند. بر اساس گفتههای او سه خانواده از مجموع ۲۲ خانواده ای که در شهرستان شهین بی زندگی میکردند هفته گذشته به حلب برگشته اند. سه کارگر سوریه ای ده روز پیش خانواده هایشان را به حلب برگردانده اند . شما میتوانید مشابه این مورد را در غازی عینتاب زیاد بشنوید.
منابع محلی به المانیتور گفته اند که این یک حرکت توده ای نیست بلکه برخی از خانواده ها از وقتی که ارتش سوریه حلب را آزاد کرده، به این شهر برگشته اند.
با وجود همه این تحولات روایت اردوغان همچنان همان روایت قبلی است:
«فشار از غرب به سیستم فدرال دموکرات شمال سوریه و درنتیجه حذف نهادهای خودمختاری که تحت کنترل کردها است. برای این هدف همکاری باید بین آمریکا وکردها تقسیم شود.استفاده از حضور ارتش ترکیه برای جلوگیری از ورود ارتش سوریه به سمت مرز های ترکیه تا زمانی که آنکارا به هدفهای سیاسی اش برای رسیدن به راه حلی که با آن بتواند بقای خود را تضمین کند برسد.جلوگیری از بشار اسد از ارسال تروریست ها به سمت ترکیه یعنی جایی که از آنجا آمده اند »
مورد آخر برای امنیت ترکیه به طور ویژه حایز اهمیت است. اردوعان هیچ نمایلی به ورود مبارزها و نیروهای اسد به ترکیه بعد از تحلیه حلب ندارد. این پتانسیلی است که او برای ارتش ملی مد نظرش در نظر گرفته و می خواهد برای منطقه ای که از قبل بین الباب و اعزاز در نظر گرفته پیاده کند. نیروهای مسلح ترک برخی از گروه های معارض ضد اسد را از جرابلوس تا الباب مجهز میکنند اما آیا می تواند این پتانسیل را برای پیکربندی یک ارتش ملی نیز به کار بگیرد؟
در میان گروه های معارض در سوریه که در عملیات سپر فلات با رهبری مستقیم نیروهای مسلح ترک شرکت داشته اند ترکمن ها در اکثریت قرار داشتند.
قبل از سپر فلات نیروهای مسلح ترک به این گروه ها، پشتیبانی توپخانه ای می داد اما هر بار آنها فرار میکردند. نیروهای مسلح ترک فهمیدند که بدون حمایت فعالانه آنها این گروه ها هیچ کنترلی بر زمین هایشان نخواهند داشت.
آنچه ابدا مشخص نیست میزان واقعی قدرت گروه های مختلف است. هیچ داده قابل استنادی درباره آنها وجود ندارد.پتانسیلی که اردوعان به آن چشم دوخته است. بسیاری از گروه ها با جبهه فتح شام که با الاحرار الشام متحد است همکاری میکنند . این گروه در میان جناح های مذهبی از شهرت بالایی برخوردار است. برخی از گروه هایی که تحت رهبری الاحرار الشام مبارزه میکنند به این نتیجه رسیده اند که پیوستن به سپر فلات به نفع آنها نیست. به عبارت دیگر حمایت های ترکیه تضمین نمیکند که این افراد به ارتش و سرباز های ترکیه تبدیل شوند.
اگربه عکس ها و فیلم های عملیات الباب نگاه کنید به سختی می توانید نیروهای موثری را در حال شکل گیری ببینید. غیر ممکن است که بتوایند از بی تجربه بودن نیروهای مسلحی که آموزش درست ندیده اند را نادیده بگیرید. تا امروز حمایت های نیروهای مسلح ترک در عملیات ها کافی بود اما به زودی باید قید واحد های کماندویی نخبه را در جبهه های اصلی زد. امروز این واحد ها به طور مستقیم با داعش برخورد می کنند.
در عین حال ترکیه نیورهای پلیس آموزش دیده ای برای قراردادن در کنار مرزهای این کشور دارد. آنکارا هرگز به این افراد پلیس ملی سوریه نمی گوید. اولین گروه ۴۳۴ نفره این ترک ها در مرسین توسط نیروهای مستقر مدیترانه ای در جرابلس و الرای آموزش دیده اند.
در برنامه تجهیز و آموزش اردوعان به عنوان اکسیر مورد بهره برداری قرار گرفته که بارها شکست را تجربه کرده است. ورای همه این موانع اردوعان برای ساخت آینده ای که ترسیم کرده به روسیه نیاز دارد.
- 10
- 3
