انتشار کلیپ آخرین نطق غلامرضا حیدری در مجلس سوم که به برخی از تندوری‌ها و رفتارها واکنش نشان می‌دهد، بهانه‌ای شد تا به سراغ او برویم تا درباره چرایی تداوم رفتارهای رادیکالی گفت‌وگوکنیم. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
*فیلم آخرین نطق شما در مجلس سوم حاکی نکته جالبی است. همه مجلس‌نشینان و حتی هیات رئیسه در آرامشی جالب فقط به سخنان شما گوش می‌کنند.
فضای آن موقع به‌گونه‌ای بود که همه نمایندگان با نظم و جدیت خاصی در جلسات شرکت می‌کردند. جالب این است که آقای کروبی به عنوان رئیس و سایر اعضای هیات رئیسه هم به نطق‌ها گوش می‌دانند، اما الان متاسفانه به گونه‌ای است که صداهای اضافی به ما اجازه نمی‌دهد بدانیم در صحن چه می‌گذرد.
در مجالس سه‌گانه اول نماینده‌ها از فیلترهای غربال شدن و ردصلاحیت‌های گسترده عبور نمی‌کردند و کسانی بودند که عموماً برای جامعه شناخته‌شده بودند. دغدغه اصلی آنها مصالح کشور و توسعه و پیشرفت بود و همچنین ترجیح‌شان منافع ملی بود نه فردی. در آن زمان وقتی نطقی درباره مسائل کلان کشور ایراد می‌شد، رئیس مجلس جناب آقای کروبی و سایر اعضای هیات رئیسه به دقت به سخنان گوش می‌کردند که به تبع آنها نماینده‌ها هم به دقت گوش کرده و استقبال می‌کردند.
*شما در آن نطق هشدارهایی در خصوص برخی از رفتارها می‌دهید که بعد از ۲۷ سال همان کارهای هزینه‌ساز همچنان اتفاق می‌افتد. چه بی‌توجهی یا اهمالی باعث تداوم فعالیت‌های ساختارشکن و هزینه‌ساز شده است؟
آن موقع این فجایع و کارهای ضدملی، ضدایرانی و ضداسلامی به گوشمان می‌رسید. ما هم که دردمند بودیم، به اندازه سهم و توان خودمان دغدغه‌ها را مطرح می‌کردیم. الان این کارهای مخرب عمومیت پیدا کرده است. به طوری که فاجعه عظیمی رخ داد و ۲ چهره روحانی که به عنوان فقیه شورای نگهبان و آیت‌الله در نظام مطرح هستند و هرکدام ۱۰ سال رئیس قوه مهم و حساس قضاییه بودند و همچنین عضو مجلس خبرگان رهبری هستند، کارهایی می‌کنند و حرف‌هایی می‌زنند که آدم دوست دارد بر سرش بزند و تنها کاری که می‌تواند بکند این است که به خدا پناه ببرد. من امیدوارم رهبری صدای آژیر را بلند کنند.
باید دید در گلوگاه‌های اصلی کشور چه گذشته است که با دعوای آقایان یزدی و آملی‌لاریجانی گوشه‌ای از پرده کنار رفته است. اگر خودمان را به بی‌تفاوتی، به غفلت و به نشنیدن بزنیم وجدان عمومی جامعه در سایه گسترش فضای مجازی و ارتباطات اجتماعی از همه امور آگاه می‌شود که اگر دیر شود، اتفاقات بدتر از این خواهد افتاد.
*من جواب سوالم را نگرفتم. چه اهمال‌هایی از جانب کدام اشخاص یا نهادها موجب پدید آمدن چنین فضایی شده است؟
همین آقایانی که روی هم ۲۰ سال رئیس قوه قضاییه بودند در چنین فضای غبارآلودی نقش دارند. در زمانی که همین بزرگوران در راس امور بودند، چقدر از خبرنگاران جوان به جرم افشاگری بلا سرشان آمد. در داستان آقای خاوری که خودش داستان مفصلی دارد، رئیس وقت دستگاه قضایی به رسانه‌ها تاکید کرد موضوع را پیگیری نکنند و مجرم در حالی به راحتی به خارج از کشور رفت که پای سه هزار میلیارد تومان وسط بود.
*حرف‌هایی که دو آیت‌الله که در نظام صاحب مسند هستند به همدیگر نسبت دادند، مردم را ناامید نمی‌کند؟
همین نوع رفتارها کاهش سرمایه اجتماعی را موجب شده است. در حالی که ملت ایران ملتی نجیب است و در فراز و نشیب‌های تاریخی با یک دنیا آرزو نظام اسلامی را برپا کردند. به همین دلیل آنهایی را که با کارهای‌شان اعتماد مردم را کمرنگ می‌کنند باید خائن بدانیم. خدای ناکرده اگر کاسه صبر مردم لبریز شود و از حد بگذرد، واقعاً با شرایط و سختی‌هایی غیرقابل جبرانی مواجه خواهیم شد که خدا نکند، آن روز بیاید. به همین دلیل توقع این است که صدای آژیر خطر برای دستگاه‌های حاکمیتی بلند شود تا وضع از که هست، بدتر نشود.
- 14
- 6
