از مناظره اخیر اصلاً خشنود نشدم

محمدعلی زم در ادامه یادداشتش در روزنامه شرق، نوشته است: خشنود نیستم از اینکه «ز هر طرف شود کُشته سود آنان (دشمن) است». اگرچه همه کاندیداهای از فیلتر گذشته، فرزندان ملت و منصوبان و خادمان انقلابند، اما همه مشکل امروز ما ناشی از اندازه ناشناسی اشخاصی است که ظاهراً راهی برای گریز از «وهم» نمی‌جویند و اساساً با «فهم»، چون نفوذی بیگانه در وجود خود برخورد می‌کنند.

من به‌عنوان یک طلبه وقتی هم کسوتی‌ام را در هر وقت و در هرکجا، مواجه با ضعف استدلال و منطق می‌بینم و تأثیر ضعف او را در گفتار و رفتار مردمان با خود می‌سنجم. از قضاوتی که آنها درباره من و هم‌لباسی‌های من می‌کنند، اصلاً خشنود نمی‌شوم. من به‌عنوان کسی که نزدیک نیم قرن از عمر خود را در حوزه مسائل فرهنگی و مباحث اجتماعی صرف كرده و در این امور مدیریت کرده است، وقتی شهردار ١٢ ساله پایتخت‌ ام‌القری اسلام و شهریار (شهردار) شهرم را این‌چنین تهیدست از فرهنگ، وامانده از متانت، جامانده از رفتار مدیریت شهری و اخلاق شهریاری می‌بینم اصلاً خرسند نمی‌شوم.

باوجود آن، از «باب من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» خود را موظف به ادای سپاس از برخی زحمات خالصانه سردار قالیباف در کسوت شهرداری تهران می‌دانم؛ اما در مناظره عصر آدینه برای چندمین مرتبه «شیرفهم» شدم که چرا برای مشکل «ترافیکی، آلودگی هوا، ناامنی شهری، هزینه‌های اسراف‌گون در شهر، ساخت پل‌های زشت، حفر تونل‌های قرون وسطایی، حرکت اتوبوس‌های قراضه، زباله‌های ناکارآمد شهری، توسعه متروی بی‌فرهنگ، نبود آموزش‌های شهروندی، رواج معماری‌های زشت شهری، برج‌سازی‌های ناهنجار، نبود کمترین اصول و عناصر زیبایی‌شناسی در شهرسازی در همه‌جای شهر به‌ویژه منطقه تازه تأسیس غرب پایتخت (دریاچه خلیج‌فارس)، ضعف فرهنگی، بحران آسیب‌های اجتماعی، بی‌توجهی به مخاطرات بافت‌های فرسوده، هجوم کودکان، زنان و مردان خیابانی در سر چهارراه‌ها» در مدیریت ١٢ ساله شهردار محترم پایتخت چاره‌اندیشی نشده است.

این در شرایطی است که بسیاری از این نابسامانی‌ها ریشه در خصلت‌ها، انعطاف‌ناپذیری‌ها، ناخالصی‌ها و روحیات خشک حاکم بر مدیریت شهری داشته است. خاصیت گفت‌وگوی انتخاباتی عصر آدینه که در حضور ملت هوشمند ایران و در معرض دید جهانیان، انجام پذیرفت، واجد این تأثیر حداقلی بود که مردم پایتخت بدانند مشکلات شهرشان ناشی از چیست و تازه اداره درست و رضایت‌بخش یک شهر هم، نمی‌تواند سبب جَست به سوی کرسی ریاست‌جمهوری باشد. در دوران اعتدال مردم نیازمند شنیدن یک فرمان آماده‌باش! هستند، فرمانی که بگوید هرکس «به جای خود»!