کابینه سهامی خاص «نهاوندیان و شرکا» یا سهم خواهی «اصلاح طلبان»

به گزارش خرداد، نه مردم آلزایمر گرفته اند و نه هنوز عرق انتخابات خشک شده که عده ای از دولت مردان همه چیز را فراموش کرده و ساز خود را کوک می کنند، سهم خواهان و قدرت دوستانی که در استراتژی نخ نما شده خود مدام واژه «سهم خواهی» را برای اصلاح طلبان بکار می برند تا اذهان را مشوش و قصد و غرض خود را پنهان کنند، به مثابه آن دزدی که در بازار فریاد «آی دزد؛ آی دزد» می زد.

 صورت مسئله کاملا شفاف و صریح و ملموس است. رئیس جمهوری منتخب با رویکردهای اصلاح طلبانه و شعارهای تحول خواهانه و وعده های مصلحانه به میدان رقابت انتخاباتی آمد، بدنه کنش گران اردوگاه اصلاحات تمام قامت به حمایت از او پرداخته و در تلاقی این دو، بدنه حامی نیز پای کار آمده و انتخابات ۹۶ برگ زرین دیگری از شور و شعور مردمی و گزینش کاندیدای به نام حسن روحانی شد. 

حالا دو ماه از آن روزها نگذشته، طنین سخنان روحانی در گوشمان است، همت بلند اصلاح طلبان پیش رویمان و وعده های رئیس جمهوری در برابرمان، به طور کاملا طبیعی و بدیهی رئیس جمهوری برای تحقق وعده های خود می بایست وزرای کابینه را همسو با گفتمان مطروحه در انتخابات که بر اساس آن مورد اعتماد افکار عمومی قرار گرفته برگزیند. این نه نکته پیچیده ای است نه مسئله غامضی که برخی هیاهو می کنند که اصلاح طلبان به دنبال «سهم خواهی» هستند! کدام سهم خواهی؟

در همه جای دنیا فرد منتخب اعضای دولت را از میان بدنه حامی و جریان سیاسی آن بر می گزیند؛ از اساس اگر چنین نکند، چرخ دولت نمی چرخد، در کجای دنیا رئیس جمهوری از حزب رقیب و منتقدان دو آتشه دست به گزینش می زند که اینجا ما چنین کنیم؟ عقل سلیم چه می گوید؟

حالا اما شماری از رسانه های به ظاهر اعتدالی که رگ و ریشه اصولگرایی دارند، یادشان افتاده که در روزهای پایانی چینش وزرا، فشار را دو چندان کرده و با کلید واژه «سهم خواهی» گزینه های کارآمد و مورد اقبال جریان اصلاحی را به حاشیه برانند، کافی است دهان یک اصلاح طلب باز شده و جمله ای در خصوص کابینه گفته شود تا انگ و برچسم سهم خواهی از سوی این عزیزان بر پیشانی اصلاح طلب مورد نظر الصاق شود. 

نکته جالب در این میان تحرکات سایت ها و خبرگزاری های نام و نشان دار منتقد دولت نیست، اتفاقا این بار رسانه های همسو با شماری از دولت مردان دولت یازدهم هستند که میدان دار ماجرای انگ زدن به اصلاح طلبان شده اند.

دولت مردانی که خود بر سر کابینه خیمه زده و می خواهند همه چیز را قبضه کنند و به کم هم راضی نیستند، مردانی از اردوگاه موسوم به اعتدالی با همسویانی از جریان اصولگرایی. 

خط و ربط این رسانه ها را که بگیری به چهره هایی چون نهاوندیان یا چهره های نزدیک به رئیس مجلس میرسی و البته تنی چند از نزدیکان رئیس جمهوری هم در فلان حزب مشهور همراهی کامل و همنوایی گسترده دارند، برای فشار به رئیس جمهوری و به حاشیه راندن اصلاح طلبان با کلید واژه «سهم خواهی»!