آخرین وضعیت درمان عليرضا رجايی

رجایی چند روز است که به دلیل ابتلا به سرطان سینوس راست در بیمارستان امیراعلم بستری است. این سرطان هم‌زمان با دوران زندان شروع شده. پس از آزادی از زندان در آبان ۹۴ اعمال تشخیصی انجام شده و در این مدت چهار دوره شیمی‌درمانی و ۳۵ جلسه رادیوتراپی انجام شد. بااین‌حال بیماری او عود کرده و هفته گذشته یک عمل سنگین ١٤ساعته را پشت سر گذاشته و درحال‌حاضر هم در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است.

ملاقات‌کنندگان او گفته‌اند سرطان رجایی پیشرفته است. پیش‌تر برادر او در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد درباره وضعیت عمل رجایی گفته بود: «فک فوقانی به صورت کامل برداشته شده و در نتیجه حرف‌زدن و غذاخوردن برایش بسیار سخت شده است. 

می‌توان گفت عضله جویدن اصلی و صورت و حدقه چشم برداشته و خود چشم نیز تخلیه شده است». به این دلیل، عمل غذاخوردن و حرف‌زدن برای او ممکن نیست. تلاش خبرنگار «شرق» برای صحبت با او هم به همین دلیل نافرجام ماند. بااین‌حال به گفته برادرش حال عمومی او خوب است و سعی دارد به بقیه اعضای خانواده خود امیدواری بدهد. این در حالی است که از زمان بازداشت رجایی، همسر او به دلیل مشکلاتی که پیش آمد، خارج از کشور به‌سر می‌برد و هنوز به کشور بازنگشته است. 

تا به حال عموما از فعالان سیاسی، هم‌طیفی‌های او یعنی چهره‌های ملی مذهبی به عیادتش رفته‌اند. روز گذشته اما عبدالله نوری از میان فعالان اصلاح‌طلب به دیدار او رفت. 

 به گزارش جماران در این دیدار، گزارشی از فرایند درمان علیرضا رجایی از حدود دو سال قبل تاکنون و شرایط سختی که در این دوران داشته، ارائه شد. در این گزارش چگونگی آماده‌شدن مقدمات انجام عمل سنگین جراحی از سوي چند تیم مجرب پزشکی در مدت ١٤ ساعت روی صورت علیرضا رجایی شرح داده شد. 

در ادامه عبدالله نوری با اشاره به ‌خصوصیت‌های نیک اخلاقی، بزرگواری، حسن خلق و خوش‌فکری علیرضا رجایی، با ابراز ناراحتی از شرایط سخت و رنج‌آوری که برای علیرضا رجایی پیش‌ آمده، جهت سلامتی کامل ایشان دعا و ابراز امیدواری کرد که در آینده نزدیک مجددا علاقه‌مندان علیرضا بتوانند از حضور و فکر و اندیشه ایشان بهره‌مند شوند. محمدحسین کروبی هم سلام مخصوص و آرزوی سلامتی و بهبودی برای علیرضا رجایی را از طرف پدرش ابلاغ کرد. 

سرگذشت یک روزنامه‌نگار

علیرضا رجایی از جمله روزنامه‌نگاران و فعالان جریان ملی مذهبی است که از اردیبهشت سال ٩٠ بازداشت شد و تا سال ٩٤ در حبس بود. رجایی از چهره‌هایی بود که بعد از ماجرای کنفرانس برلین در سال ٧٩ بازداشت شد. در آن مقطع چهره‌های زیادی از فعالان ملی مذهبی بازداشت شدند. بعد از آن در دادگاهی به تاریخ سال ٨١، به‌ اتهام اقدام علیه امنیت ملی به چهار سال حبس و ١٠ سال محرومیت از فعالیت اجتماعی محکوم شد و بیش از شش ماه در بازداشت بود.

بعد از شش ماه گذراندن دوران حبس و پس از قطعی‌شدن حکم در زمان اجرای حکم، رجایی از زندان به مرخصی آمد. طبق آيین‌نامه سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور دوران مرخصی، جزء دوران محکومیت به‌حساب می‌آید و زندانی وضعیتی غیر از حبس و فرار ندارد. رجایی تا سال ٩٠ بیرون از زندان بود و با احتساب مرخصی، حکم خود را سپری کرده بود. بااین‌حال یکباره به تاریخ اردیبهشت سال ٩٠ بازداشت شد. 

رجایی در حالی بازداشت شد که همچنان عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران بود و البته این انجمن هم در همان روزهای نخست بازداشت در نامه‌ای خواستار رسیدگی به وضعیت رجایی شده بود. 

رجایی علوم سیاسی خوانده و در تحریریه روزنامه‌های دوم‌خردادی از جمله نشاط و عصر آزادگان و خرداد قلم زده است. در همان ایام که هم‌زمان با انتخابات مجلس ششم بود، نام علیرضا رجایی در فهرست جریان دوم خرداد از تهران قرار داشت. او نفر بیست‌وهشتمی بود که می‌توانست وارد مجلس شود. اما در این دوره از انتخابات به درخواست شورای نگهبان، ۵۳۴ صندوق یعنی بیش از ٧٠٠‌ هزار رأی از نزدیک به سه ‌میلیون کل آرای تهران باطل اعلام شد و بعد از بازشماری نام رجایی از فهرست اولیه منتخب حذف شده بود و حدادعادل اضافه شد. 

علیرضا رجایی متولد مهر ١٣٤١ است. همسرش به همراه دو فرزندش دور از او در خارج از کشور به سر می‌برند و خودش هم روی تخت بیمارستان در شرایطی که ملاقات‌کنندگان سخت توصیف کرده‌اند، روزها را سپری می‌کند، اما با روحیه‌ای خوب.