مخالفت با رویارویی اصلاح طلبان و اعتدالگرایان متمایل به لاریجانی

 همچنین بعضاً مهمترین خطر برای جریان اصلاحات را انشعاب درونی عنوان کرده‌اند که در این رابطه باید بگوییم در انتخابات هیات‌رییسه مجلس شاهد این انشقاق بودیم که با چراغ‌سبز بیرون مجلس، بخشی از نیروهای متمایل به اصلاح‌طلبان به سمت آقای لاریجانی حرکت کردند اما درباره این‌که از این به بعد چه اتفاقی می‌افتد، باید دقت کنیم که مبادا با تحلیل‌هایی که ارائه می‌دهیم، زمینه را برای این‌که برخی مسائل علیه جریان اصلاحات شکل بگیرد، اجتناب کنیم.

با این حساب اولاً باید از هرگونه پیش‌داوری درباره جریان اعتدال خودداری کنیم و سعی کنیم با حفظ انسجام درونی جریان اصلاحات، مذاکرات برای ادامه تعامل با جریان اعتدال و اصولگرایان معتدل را آغاز کنیم و پس از آن در این رابطه اظهارنظر کنیم. فراموش نکنیم جریان اعتدالی در موقعیتی نیست که بخواهد پایگاه اجتماعی جریان اصلاحات را نادیده بگیرد؛ چرا که این مسئله نوعی خودزنی برای جریان اعتدال خواهد بود.

به بیان دیگر اولاً جریان اعتدالی باید موقعیت خود را درک کند و درمقابل نیز ما به‌عنوان نمایندگان جریان اصلاحات نیز نباید با بزرگ‌نمایی برخی موضوعات کوچک و کم‌تاثیر، برای خود مشکل‌تراشی کنیم. ازطرفی معتقدم جریان اعتدالی پیرو اصلاحات است و نکته حائز اهمیت دیگر این است که این جریان رویکردی عملگرا داشته و برای حفظ خود در قدرت تلاش می‌کند. بنابر این باید با درنظر گرفتن این واقعیت‌ها چنان برنامه‌ریزی کنیم که به نفع جریان اصلاحات باشد. دقت کنیم که این اختلاف‌نظرها در هر جریان سیاسی طبیعی است و نباید خودمان سناریوهایی علیه انسجام جریان اصلاحات تعریف کنیم و بعد به‌دنبال حل مشکلات باشیم.

به نظر می‌رسد بحث «تقدم استراتژی بر ایدئولوژی» نیز یک بحث انحرافی است که کمکی به جریان اصلاحات نمی‌کند و در گذشته نیز از این لفاظی‌ها آسیب دیده‌ایم. استراتژی جریان اصلاحات تداوم اصلاح‌طلبی در راستای توسعه و آبادانی کشور با رعایت حقوق و آزادی‌های شهروندی است و لازم است برای تحقق این اهداف از تاکتیک‌های مناسب استفاده کنیم و نباید به مسائلی ورود کنیم که جریان اصلاحات را از مسیر روشن پیش‌رو خارج کرده و منحرف می‌سازد.