حسن روحاني در شرايطي وارد كارزار انتخابات رياست‌جمهوري سال ٩٢ شد كه جو سياسي كشور همچنان تحت تاثير حوادث انتخابات ٨٨ قرار داشت. رد صلاحيت مرحوم هاشمي‌رفسنجاني نيز بر اين جو دامن زد تا جايي كه كمتر كسي انتظار داشت شيخ ديپلمات پيروز كارزاري باشد كه يك سوي آن محمدباقر قاليباف و سعيد جليلي قرار داشتند. جريان اصلاحات در دوره يازدهم انتخابات رياست‌جمهوري با محمدرضاعارف وارد شد اما رفته‌رفته حسن روحاني با درخشش در مناظره‌هاي تلويزيوني توانست بخش قابل‌توجهي از افكار عمومي را با خود همراه كند و همين سبب شد تا بزرگان جريان اصلاحات با اتخاذ روش ائتلاف با اعتداليون، عارف را راضي به كناره‌گيري از انتخابات كرده و با شيخ اعتدال پيروز انتخابات شوند. دولت يازدهم در يك شرايط مطلوب و پيروزي‌هاي پي‌در‌پي چه در داخل و چه در عرصه بين‌المللي توانست ٤ سال خود را سپري كند و همين اتفاقات سبب شد تا حسن روحاني همچنان گزينه اصلاح‌طلبان براي دوازدهمين دوره انتخابات رياست‌جمهوري نيز باقي بماند.
اواخر سال ٩٥ و با توجه به داغ شدن تنور انتخابات بخشي از بدنه جريان اصلاحات اعتقاد داشتند كه نبايد از روحاني حمايت بي‌چون و چرا كرد و به عبارتي نبايد چك سفيد امضا به دولت داد. اين بخش معتقد بودند اهداي چك سفيد‌امضا به روحاني براي حمايت مانند خود‌كشي سياسي است و جريان اصلاحات بايد خواسته‌هاي خود را به شيخ اعتدال اعلام كرده و در صورت موافقت با خواسته‌ها، از اين چهره اعتدالي در انتخابات حمايت شود اما برخي ديگر اعتقاد داشتند شرايط كشور به گونه‌اي نيست كه در اين باره اما و اگر بيايد و بايد از دولت حمايت شود.
سرانجام روحاني با راي ٢٤ ميليوني و حمايت ويژه اصلاح‌طلبان مجددا رييس‌جمهور شد. طولي نكشيد روحاني با بخشي از جريان اصلاحات موجب اصطكاك شد و نقطه آغاز اين اصطكاك معرفي كابينه دوازدهم به مجلس بود. اصلاح‌طلبان مدعي بودند دولت بايد براي معرفي كابينه با احزاب و شخصيت‌هاي تاثيرگذار اين جريان مشورت مي‌كرد اما اين اتفاق رخ نداده است از سويي جريان هوادار دولت معتقد بودند كه دولت بايد در انتخاب اعضاي كابينه استقلال داشته و با توجه به شرايط كشور مهره‌هاي خود را بچيند. قيل و قال‌هاي انتخاب كابينه سبب شد تا زمزمه‌هاي گردش به راست روحاني بلند شود.
همزمان با بلند شدن اين زمزمه‌ها روزهاي بد دولت يكي پس از ديگري از راه رسيد و روحاني هرروز تنهاتر از گذشته شد. احزاب مختلف دو جريان اصلاح‌طلب و اصولگرا با برگزاري نشست‌ها و جلسات مختلف شديد‌ترين انتقادات را به دولت مطرح مي‌كردند و جريان مخالف دولت كه از قضا در انتخابات نيز شكست سختي خورده بود، از اين آب گل‌آلود ماهيگيري كرد و با جريان‌سازي‌هاي رسانه‌اي هجمه‌ها عليه دولت را افزايش داد. خروج ترامپ از برجام، موسسات مالي و اعتباري غيرمجاز، شرايط سخت اقتصادي، اعتراضات دي‌ماه و تهديد علني رييس‌جمهور در مدرسه فيضيه تنها بخشي از چالش‌هايي است كه روحاني در عمر كوتاه دولت دوازدهم تجربه كرده است.
به فراخور اين شرايط، انتقاد جريان اصلاحات نيز از اوضاع اقتصادي و سياسي كشور افزايش يافته و همين مهم سبب شده است تا برخي اصلاح‌طلبان را متهم به رفيق نيمه راه بودن، كنند.. واقعيت آن است كه اصلاح‌طلبان رفيق نيمه‌راه نيستند اما وقتي از كانال‌هاي خصوصي و دوستانه صداي درخواست‌ها و انتقادات‌شان شنيده نمي‌شود، چه راهي جز عريان بيان كردن انتقادات مي‌ماند؟ جريان اصلاحات كه پيروز بلامنازع تمامي انتخابات دهه ٩٠ شمسي دركشور بوده، تمام آبرو و اعتبار سياسي خود را براي حسن روحاني و دولتش در طبق اخلاص گذاشته اما با چه واكنشي رو‌به‌رو شده است؟ يكي از ويژگي‌هاي جريان اصلاحات، وجه منتقد اين جريان است. وجهيي كه خودي و غير‌خودي نمي‌شناسد و هرجا كه كم و كاستي وجود داشته بي‌پروا نقاط ضعف را گوشزد كرده است. شايد همين ويژگي موجب اقبال مردم به اين جريان است، ويژگي كه در جريان رقيب اثري از آن وجود ندارد. اصلاح‌طلبان‌در ٥ سال گذشته همواره يار و حامي دولت بوده‌اند و اگر انتقادي نيز وجود دارد، صرفا از سر دلسوزي است و نه به معناي عبور از روحاني. در روزهاي اخير بسياري از فعالين سياسي اصولگرا تلاش داشتند كه با تند كردن آتش اختلاف ميان اصلاح‌طلبان و دولت، عقد اخوت ميان دو جريان ريشه‌دار و انقلابي اصلاح‌طلب و اصولگرارا تحت‌الشعاع قرار دهند كه بايد به اين دسته از جريان اصولگرايي گوشزد كرد اختلافي ميان اصلاح‌طلبان و دولت وجود ندارد و اگر موارد‌ي گوشزد مي‌شود در راستاي موفقيت بيشتر دولت و احساس تعهد اصلاح‌طلبان نسبت به هواداران خود است. حزب كارگزاران روز چهارشنبه با انتشار بيانيه‌اي از نقاط ضعف موجود در دولت و همچنين حضور نه چندان موثر رييس‌جمهور در مجلس انتقاد كرد كه با واكنش عجيب حزب اعتدال و توسعه همراه بود.
شاخه جوانان حزب اعتدال و توسعه در پاسخ به بيانيه كارگزاران، از اين حزب خواست تا پاسخگوي عملكرد اعضاي خود در دولت باشد و اين در حالي است كه دولت يك مجموعه به هم متصل بوده و تخريب چهره‌ها هيچ پيامي جز ايجاد انشقاق در دولت ندارد. خوب يا بد، عملكرد دولت دوازدهم به رياست حسن روحاني آن‌طور كه بايد مطلوب نبوده و همواره مورد انتقاد قرار گرفته است اما واكنش مناسب به اين انتقادات چيست؟ اينكه با هر انتقاد يك جريان متهم به عبور از دولت شود درست است يا آنكه با سعه‌صدر با اين اظهارنظر‌ها برخورد شده و انتقادات سازنده شنيده شود؟ واقعيت آن است كه تمامي روساي جمهور آمده و رفته‌اند اما اين جريانات سياسي هستند كه در قبال حمايت از يك كانديدا بايد پاسخگوي افكار عمومي و هواداران خود باشند و اين روزها اگر اصلاح‌طلبان انتقادي به دولت دارند از دلسوزي و تعهد به افكار عمومي است نه تسويه‌حساب سياسي. انتقاد از دولت به معناي عبور از دولت نيست بلكه به معناي دلسوزي و كمك حال بودن در شرايط سخت كنوني است. شكست دولت، تنها شكست دولت نيست بلكه شكست جريان هاي اعتدال گرا، اصلاح طلب، اصولگرا و تمام جريانات دلسوز كشور و انقلاب است. شكست دولت بديلي ندارد بنابراين مي‌توان گفت شكست دولت پيروزي هيچكس نيست و در مقابل اين اتفاق تلخ پيروزي و سربلندي دولت وجود دارد كه اين مهم منجر به سربلندي انقلاب، كشور و مردم خواهد شد.
غلامحسين كرباسچي دبيركل حزب كارگزاران سازندگي نيز نظري مشابه دارد. او به «اعتماد» مي‌گويد: جريان اصلاحات هيچگاه خود را از دولت جدا نكرده است كه اگر اين اتفاق رخ داده بود كارگزاران اينگونه اظهارنظر نمي‌كرد. كرباسچي درباره گمانه‌زني عبور جريان اصلاحات از روحاني نيز پاسخ جالبي دارد. او مي‌گويد: نه در گذشته از آقاي خاتمي با وجود تمام انتقاداتي كه مطرح بود عبوركرديم، و نه از روحاني عبور مي‌كنيم. اين يكي از محاسن بزرگ اصلاح‌طلبان است كه هم جريان و هم افراد منتخب خود را همواره ارزيابي و نقد مي‌كنند. مشروح گفت‌وگو با غلامحسين كرباسچي را در زير مي‌خوانيد.
الياس حضرتي، نماينده مجلس شوراي اسلامي كه در جلسه استيضاح كرباسيان، نكاتي را در مخالفت با وزير اقتصاد و نقش چهره‌هاي اين وزارتخانه از جمله نيلي گفته بود طي توييتي توضيح داد كه طي اطلاعاتي كه به دست آورده دكتر نيلي نقشي در سياست‌هاي اقتصادي جاري ندارد. وي در مجلس شوراي اسلامي در صفحه توييتري خود نوشت: «در سخنراني يكشنبه بنده در مخالفت با وزير محترم اقتصاد، در جايي اشاره به دكتر نيلي كردم كه با توجه به اطلاعاتي كه برخي از دوستان معتمد دادند اطمينان حاصل كردم كه ايشان نقشي در سياست‌هاي اقتصادي جاري ندارد و ماه‌هاست كه از اين سياست‌ها بركنار هستند.»
- 13
- 1
