شایعات بر بام شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان سایه انداخته است؛ شورایی که قرار بود حلقه وصل اصلاح‌طلبان باشد و حالا بیم آن می‌رود به ضد فلسفه وجودی خود تبدیل شود.
روز گذشته بود که روزنامه «سازندگی» ارگان حزب اصلاح‌طلب کارگزاران سازندگی عنوان نخست خود را به تغییرات محتمل در نهاد بالادستی اصلاح‌طلبان اختصاص داد و در گزارشی با تیتر«خون تازه در رگ اصلاحات» عنوان کرد:«عبدالله نوری، مصطفی معین، محسن هاشمی رفسنجانی و محسن صفایی فراهانی» به این شورا دعوت شده‌اند. به نوشته این روزنامه محسن امین‌زاده، فرزانه ترکان عضو حزب کارگزاران سازندگی و عماد بهاور از اعضای نهضت آزادی نیز از جمله دعوت شدگان به شورای عالی هستند. «سازندگی» همچنین عنوان کرد:«از روز دوشنبه ۱۲ شهریور ماه ۱۳۹۷ دوره جدید فعالیت شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان پس از یک وقفه چند ماهه آغاز خواهد شد.»
بنا بر این گزارش، اضافه شدن اعضای جدید و به تعبیری «خون تازه در رگ اصلاحات» برای جلوگیری از استیلای یک جریان سیاسی خاص در شوراست و در عین حال گامی عملی برای تشکیل پارلمان اصلاحات به شمار می‌آید؛ «سازندگی» همچنین مدعی اختلاف دیدگاه محمد رضا عارف و سید محمد خاتمی رئیس دولت اصلاحات درباره ترکیب شورای عالی سیاستگذاری شد و عنوان کرد بعد از تغییرات در اعضای شورا، تا زمان تشکیل «پارلمان اصلاحات»، شورای عالی سیاستگذاری، مهمترین نهاد مشورتی و رایزنی جبهه اصلاحات خواهد بود و مهمترین مأموریتش رصد انتخابات مجلس یازدهم است اما اصلاح‌طلبان امیدوارند که بتوانند تا آن زمان پارلمان اصلاحات را به‌عنوان مهمترین نهاد ملی گفتمان اصلاحات راه‌اندازی کنند.
این گزارش قبل از هر چیز با واکنش چند چهره اصلاح‌طلب که تصویرشان در صفحه نخست «سازندگی» منعکس شده بود، مواجه شد؛ یعنی عبدالله نوری، مصطفی معین و محسن صفایی فراهانی.
دفتر عبدالله نوری صبح دیروز با صدور اطلاعیه‌ای خبر دعوت شورای عالی اصلاح‌طلبان از وی برای حضور در دور جدید شورای‌عالی اصلاح‌طلبان را تکذیب و تأکید کرد:«پیرو انتشار اخباری مبنی بر دعوت از آقای عبدالله نوری جهت حضور در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، به اطلاع می‌رساند که ایشان تصمیمی جهت حضور در شورای مذکور ندارند.» این اطلاعیه ضمن گلایه تلویحی از منتشر‌کنندگان این خبر نوشت: «چون گذشته و بار دیگر از رسانه‌های محترم درخواست می‌شود، پیش از درج خبر، صحت و سقم اخبار مرتبط با آقای عبدالله نوری را از دفتر ایشان جویا شوند.»
در واکنشی دیگر مصطفی معین فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم حضور خود در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان را رد کرد و گفت: در جریان چنین دعوتی نیستم. وی در گفت‌و‌گو با ایرنا تأکید کرد:«انتشار چنین خبری بدون هماهنگی و اطلاع وی بوده است.» ایرنا همچنین در گزارشی دیگر خبر دعوت از محسن صفایی فراهانی را مردود دانست.
محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران، هم در گفت و گو با برنا، گفت: « بحث هایی در این خصوص وجود داشته اما جدیداً از آن بی خبر هستم. بحثی در شورای هماهنگی اصلاحات مطرح است که یک نفر از شورای عالی استان ها و یک نفر از شورای شهر تهران عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان شوند. گاهی این بحث وجود دارد که رئیس شورا عضو شود اما من نمی دانم که در نهایت جناب آقای عارف و آقای خاتمی چه تصمیمی گرفته اند.
من در جریان عضویت خودم نیستم و فکر می کنم این بحث مربوط به عضویت عضوی از شورای شهر است.» با این همه این بحث که از شورای شهر تهران یک نفر در شورای عالی اصلاح‌طلبان حضور داشته باشد نیز نمی تواند منطقی به نظر رسد چرا که تضمینی نیست اعضای شورای شهر یا رئیس آن همواره یک اصلاح طلب باشد.
شورای عالی سیاستگذاری از دیروز تا امروز
شورای عالی سیاستگذاری، عنوان نهاد انتخاباتی اصلاح‌طلبان است که در آستانه انتخابات مجلس دهم در زمستان سال ۹۴ تشکیل شد؛ شورایی که اصلی‌ترین مأموریتش تدوین لیست یکپارچه اصلاح‌طلبان برای ورود به پارلمان بود. اصلاح‌طلبان آن زمان خرسند از نتیجه ائتلافشان در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، انتخابات مجلس در سال ۹۴ را «گام دوم» ارزیابی کرده و یک بار دیگر توش و توان خود را بر پیروزی در انتخابات متمرکز کردند.
در ادامه این شورا انتخابات شوراهای شهر و ریاست جمهوری دوازدهم را نیز با کسب نتیجه رضایت بخش به پایان رساند اگر چه انتقادهای جدی نسبت به بستن لیست شورای شهر تهران وجود داشت.
شماری از اصلاح‌طلبان بر این باور هستند که شورای عالی سیاستگذاری پاسخ به نیازی در سال‌های ۹۴ تا ۹۶ بود و حال با توجه به حضور اصلاح‌طلبان در پارلمان ملی و شهری همچنین در لایه‌هایی از دولت، اصلاح‌طلبان نیاز به تشکیلاتی دارند که فلسفه و مأموریتش فراتر از تدوین فهرست‌های انتخاباتی باشد و بتواند علاوه بر سیاستگذاری‌های کلان، عمود خیمه اصلاح‌طلبان در تمام عرصه‌ها باشد. ایده‌هایی نظیر «هسته سخت اصلاحات» یا «پارلمان اصلاحات» در واکنش به چنین نیازهایی مطرح شد. اما فعلاً این ایده‌ها به روی کاغذ است.
شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز که قرار بود کاستی‌ها و نواقصش را برطرف کند، تاکنون گزارشی از تغییرات اساسی که برای پایگاه سیاسی و اجتماعی این جریان قانع‌کننده باشد، ارائه نداده است. حال باید منتظر ماند و دید فشارهای بدنه جوان اصلاحات تا چه حد می‌تواند در کنار تجربه زعمای این اردوگاه، تشکیلات اصلاحات را سازماندهی کند.
علی رضایی
- 18
- 6
