شورای عالی محیط زیست
طبق قوانین و مقررات زیست محیطی در مناطق پارک ملی، پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده، صدور هرگونه پروانه اکتشاف و بهره برداری از مواد معدنی به شرط موافقت شورای عالی حفاظت محیط زیست امکان پذیر است. گفتنی است در صورت موافقت شورای عالی حفاظت محیط زیست ، تأییدیه وزیر صنعت و معدن برای طرح های اکتشافی و بهره برداری از مواد معدنی صادر می شود.
پیشینه شورای عالی محیط زیست
در سال ۱۳۳۵ کوشش دست اندرکاران باعث شد تا دستگاه مستقلی به نام کانون شکار ایران بوجود آید، که هدف از ساخت چنین دستگاهی، نظارت بر اجرای مقررات مربوط به شکار و حفظ نسل شکار بود. سازمان شکاربانی و نظارت بر صید در پی تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶( قانون شکار و صید، مصوب ۱۳۴۶/۳/۱۶)، جایگزین کانون شکار ایران شد. سازمان شکاربانی و نظارت بر صید بر اساس قانون اخیر، از وزیرانی نظیر وزیران کشاورزی، دارایی، جنگ و شش نفر از اشخاص با صلاحیت تشکیل شد.
وظایف سازمان شکاربانی و نظارت بر صید طبق ماده ۶ قانون شکار و صید، علاوه بر نظاره گری و اجرای مقررات ناظر بر شکار فراتر رفت و درواقع به انجام امور تحقیقاتی و مطالعاتی می پرداخت که این امور به حیات وحش ایران، تعيين مناطقی بعنوان پارک وحش و موزه های جانورشناسی، تکثیر و پرورش حیوانات وحشی و حفاظت از زیستگاه آن ها مربوط میشد. کانون شکار بر طبق تلاش های اسکندر فیروز، تبدیل به سازمان شکاربانی و نظارت بر صید شد که در حفاظت از طبیعت ایران تأثير به سزایی داشت؛ سازمانی که از دستاوردهای فعالیت های آن می توان به برگزاری کنوانسیون رامسر اشاره کرد.
نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید در سال ۱۳۵۰ به سازمان حفاظت محیط زیست تغییر یافت و همچنین نام شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید، تبدیل به شورای عالی حفاظت محیط زیست شد و امور زیست محیطی به اختیارات قبلی آن افزوده شد که از آن ها می توان به پیشگیری از اقدام های زیان آور برای تعادل و تناسب محیط زیست اشاره کرد.
پس از این که کنفرانس جهانی محیط زیست در استکهلم برگزار شد و قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست در ۲۱ ماده به تصویب رسید، در سال ۱۳۵۳ اختیارات قانونی این سازمان، جدید شد( قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست ، مصوب ۱۳۵۳/۳/۲۸) و تا اندازه ای از ابعاد و کیفیت سازگار با ضرورت های برنامه های رشد و توسعه از نظر تشکیلاتی برخوردار شد. در مرداد سال ۱۳۵۶ اسکندر فیروز، از ریاست سازمانی استعفا داد که خودش موسس آن بود. پس از آن منوچهر فیلی تا پائیز سال بعد، به عنوان رییس دستگاه محیط زیست ایران بود. زمزمه هایی از تعطیلی این سازمان پس از انقلاب ۵۷ شنیده شد ولی گروهی از فعالان، مانع از انجام این خواسته شدند.
اعضای شورای عالی محیط زیست
از اعضای شورای عالی محیط زیست می توان به وزرای صنایع و معادن، جهادكشاورزی، بهداشت و درمان، اقتصاد و دارایی، كشور، سازمان مدیریت و برنامه ریزی، مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی، سازمان حفاظت محیط زیست و ۴ نفر از اشخاص یا مقامات ذیصلاح اشاره کرد كه انتخاب این اعضا به پیشنهاد رئیس سازمان و تصویب رییس جمهور برای مدت ۳سال می باشد.
اهداف شورای عالی محیط زیست
در ادامه با مهم ترین اهداف شورای عالی محیط زیست به ترتیب اهمیت اشنا شوید:
>> حفاظت از تنوع زیستی کشور، وسعت بخشیدن به منابع طبیعی.
>> پیشگیری و ممانعت از تخریب و الودگی محیط زیست.
>> تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور حفاظت از محیط زیست و تضمین بهره مندی درست و مستمر از محیط زیست و همسو با توسعه پایدار.
وظایف اساسی شورای عالی محیط زیست
وظایف اساسی شورای عالی محیط زیست عبارتست از:
- شورای عالی محیط زیست باید میزان اگاهی خود در زمینه ی زیست محیطی را افزایش دهد.
- شورای عالی محیط زیست موظف است که عوامل مخرب و آلاینده های مختلف محیط زیست را مطالعه کند.
- وظیفه ی شورای عالی محیط زیست اینست که باید زیستگاه های بحرانی با ارزش زیست بومی بالا را شناسایی و تعيين کند.
- شورای عالی محیط زیست مکلف است که برای مدیریت و بهره برداری از منابع آب، هوا، خاک، مدیریت پسماندها و زباله های شهری، صنعتی و کشاورزی، روستایی، کنترل دخالت در اکوسیستمها بر حسب ظرفیتهای طبیعی آن ها ضوابط و استانداردهای زیست محیطی را تهیه و تدوین کند.
- یکی دیگر از وظایف شورای عالی محیط زیست اینست که برای مکان یابی محل استقرار واحدهای صنعتی بزرگ، کشاورزی و سکونت گاه های انسانی، دستورالعملهای زیست محیطی ارائه دهد و از فناوریهای سازگار با محیط زیست استفاده کند.
- از دیگر مسئولیت های شورای عالی محیط زیست در زمینه محیط زیست می توان به گسترش همکاریهای منطقه ای و بین المللی اشاره کرد.
- شورای عالی محیط زیست باید با ایجاد موزهها و نمایشگاه های مختلف، گونه های گیاهی و جانوری را جمع آوری و نگهداری کند، سپس آن ها را نمایش دهد.
- وظیفه ی شورای عالی محیط زیست برای پیشگیری و منع ورود آلاینده ها به منابع زیست محیطی اینست که بطور قانونی دخالت و نظارت گری کند.
گردآوری: بخش سیاست سرپوش
- 12
- 6