به گزارش ایسنا به نقل از ناسا، یک فضانورد وارد یک اسکنر بدن می شود و ساعتی بعد در حالیکه یک لباس فضایی شخصی سازی شده بر تن دارد روی مریخ قدم می گذارد و اکسیژنی که از جو غنی از دی اکسید کربن مریخ استخراج شده است را تنفس می کند. در سیاره زهره ، یک پهپاد پرنده- شکل بادی در آسمان می چرخد و جو و الگوهای آب و هوایی این سیاره را مطالعه می کند.
ایده هایی مشابه آن چه ذکر شد در حال حاضر علمی- تخیلی هستند ولی امکان دارد به لطف دور جدیدی از کمک های مالی ناسا روزی تبدیل به واقعیت شوند.
برنامه مفاهیم پیشرفته و نوآورانه ناسا (NIAC) به تامین مالی مطالعات در مراحل اولیه می پردازد تا با ارزیابی فناوری هایی که میتوانند از مأموریت های هوایی و فضایی آینده پشتیبانی کنند، به پیشرفت اکتشافات فضایی کمک کند.
در دور جدیدی از این برنامه، مبلغ کلی ۵.۱ میلیون دلار به ۱۷ محقق از ۹ ایالت اهدا شد.
"پم ملوری" (Pam Melroy) معاون مدیر ناسا می گوید:همانطور که ما نگاهمان را به سمت مقاصد چالش برانگیزتر فضا برای کاوش توسط انسان و ربات ها معطوف می کنیم، ایده های نوآورانه و آینده نگرانه نقشی حیاتی در رساندن ما به این اهداف مهم ایفا می کنند. مفاهیمی که در این دور جدید از برنامه مورد مطالعه قرار می گیرند به ما کمک می کنند تا توانایی هایمان را افزایش دهیم و آنها را تحقق بخشیم.
مفاهیم انتخاب شده شامل ۱۲ پروژه جدید برای فاز اول مطالعات و همچنین پنج پروژه برای فاز دوم هستند که به محققان اجازه می دهد کار خود را بر روی مفاهیم نوآورانه پیشین ادامه دهند. این پروژه ها هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند و به عنوان ماموریت های رسمی ناسا در نظر گرفته نمی شوند.
محققان فاز اول هر کدام ۱۷۵ هزار دلار برای یک مطالعه ۹ ماهه دریافت می کنند و محققان فاز دوم هر کدام ۶۰۰ هزار دلار برای مطالعه ای دو ساله دریافت خواهند کرد.
"جیم رویتر" (Jim Reuter)، دستیار مدیر اداره مأموریت فناوری های فضایی ناسا (STMD) در مقر این آژانس در واشنگتن می گوید: مأموریت های ناسا برای کاوش جهان نیازمند فناوری های جدید و راه های جدید است. مطالعه این ایده های خلاقانه گام اول در تبدیل داستان های علمی- تخیلی به واقعیت های علمی است.
از جمله پروژه های فاز اول میتوان به یک طراحی جدید برای فضاپیمایی سرنشین دار اشاره کرد که می تواند محافظت بیشتری در برابر تشعشعات در سفرهای طولانی فضایی نسبت به ماژول های معمولی فراهم کند. علاوه بر این طرح، مفاهیم دیگری مثل یک هواپیمای الکتریکی کاملا بی صدا و فضاپیمایی که بتواند از گرمای خورشید برای حرکت به سمت خارج از منظومه شمسی (Solar System) با سرعتی بی نظیر استفاده کند، نیز وجود دارند.
"جان ماتر" (John Mather)، برنده جایزه نوبل و اخترفیزیکدان مرکز فضایی گادرد در گرینبلت، مریلند طرحی ارائه کرده است که میتواند به انسانها در مطالعه سیارات فراخورشیدی دور دستی که شبیه به زمین هستند کمک کند.
یک "استارشید" (starshade) به اندازه زمین فوتبال در فضا می تواند با تلسکوپ های زمینی هماهنگ شود و نور ستاره های دور دست را مسدود کند تا اخترشناسان بتوانند به کاوش نشانه های حیات در جو سیارات فراخورشیدی بپردازند.
"استارشید" ابزاری است که همراه با تلسکوپ ها برای مسدود کردن نور اجرام درخشان به فضا پرتاب می شود تا امکان رصد اجرام کم نورتر فراهم شود.
طرح مفهومی دیگری که توسط "سارا سیگر" (Sara Seager) از موسسه فناوری ماساچوست ارائه شده است به دانشمندان در مطالعه سیاره ای نزدیکتر به زمین یعنی سیاره زهره کمک می کند. یک کاوشگر به سمت جو این سیاره پرواز می کند تا نمونه هایی از گازها و ابرهای آن جمع آوری کند. این نمونه ها به زمین آورده می شوند تا دانشمندان در آن به دنبال نشانه هایی از حیات در جو زهره بگردند. جو این سیاره یکی از معدود مکان های بالقوه ای است که حیات میتواند در آن تشکیل شود.
پروژه های انتخاب شده برای فاز دوم شامل طراحی برای ساخت ربات های کوهنورد کوچک است که میتوانند در غارهای زیرزمینی مریخ به جست و جو بپردازند. علاوه بر آن روشی جدید برای استفاده از انرژی هسته ای در فضاپیماها و طرحی مفهومی از میکروربات های شناگر در بین موارد انتخاب شده ، دیده می شود. این ربات ها که با چاپگر سه بُعدی ایجاد شده اند، میتوانند جهان های اقیانوسی مانند قمرهای انسلادوس، اروپا و تیتان را کاوش کنند.
"زک منچستر" (Zac Manchester) از دانشگاه کارنگی ملون و از محققان فاز دوم، کار خود را بر ایجاد جاذبه مصنوعی در فضا ادامه خواهد داد او قصد دارد این کار را با استفاده از یک سازه چرخشی با ابعاد کیلومتری انجام دهد. قرار است این سازه پس از پرتاب بر روی یک موشک به فضا تا ۱۵۰ برابر اندازه اصلی خود گسترش یابد و تبدیل به بزرگترین زیستگاه چرخان در فضا شود که قادر به فراهم کردن جاذبه مصنوعی مشابه جاذبه زمین در بعضی از بخش های خود است.
- 13
- 4
