افزایش قابلیت سکونت روی زمین با تغییر در مدار مشتری

پژوهشگران آمریکایی در مدل سازی منظومه شمسی نشان داده اند که تغییر در مدار مشتری می تواند قابلیت زندگی کردن روی زمین را افزایش دهد.

به گزارش ایسنا به نقل از فوربس، از میان همه سیارات شناخته شده، زمین بیش از هر سیاره ای دوستدار زندگی است اما پژوهش جدیدی نشان می دهد که اگر مدار مشتری تغییر کند، زمین میتواند مهمان نوازتر از امروز باشد.

وقتی یک سیاره، مداری کاملا دایره ای به دور ستاره خود دارد، فاصله بین ستاره و سیاره هرگز تغییر نمی کند. در هر حال، بیشتر سیارات دارای مدارهای غیر مرکزی به دور ستاره های خود هستند و این بدان معناست که مدار آن ها بیضی شکل است. زمانی که سیاره به ستاره خود نزدیک می شود، گرمای بیشتری را دریافت می کند که بر آب و هوای آن تأثیر می گذارد.

پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا" (University of California) با استفاده از مدل های دقیقی براساس داده های منظومه شمسی (Solar System)، یک منظومه شمسی جایگزین را ایجاد کردند. در این سیستم نظری، آنها دریافتند که اگر مدار مشتری غیرعادی تر شود، به نوبه خود تغییرات بزرگی را در شکل مدار زمین ایجاد می کند.

"پم وروورت" (Pam Vervoort)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: اگر موقعیت مشتری ثابت بماند ولی شکل مدار آن تغییر کند، در واقع میتواند قابلیت سکونت زمین (Earth) را افزایش دهد.

بزرگی مشتری و کشش گرانشی آن، بیشتر سیارک های بزرگی را که به سمت منطقه قابل سکونت منظومه شمسی و جایی میروند که زمین به دور خورشید می چرخد، منحرف می کند. منطقه قابل سکونت، محدوده ای از مدارهای دور یک ستاره است که در آن، سطح یک سیاره می تواند آب مایع را پشتیبانی کند و دمای سطح بین صفر تا ۱۰۰ درجه سلسیوس باقی می ماند. این محدوده دما باعث می شود که سطح زمین برای چندین نوع شناخته شده از زندگی، قابل سکونت باشد؛ حتی اگر مناطق بسیار سرد یا گرم، کمتر برای حیات مساعد باشند.

وروورت ادامه داد :بسیاری از پژوهشگران متقاعد شده اند که زمین، مظهر یک سیاره قابل سکونت است و هر تغییری در مدار مشتری که سیاره بزرگی است، میتواند برای زمین بد باشد. ما نشان می دهیم که هر دو فرض اشتباه است.

پژوهشگران در این مدل، گریز از مرکز مسیر مداری مشتری را تغییر دادند و در نهایت از مدار زمین عبور کردند. سپس، اختلالات گرانشی ایجاد شده توسط غول گازی بزرگ، مدار زمین را به سمت بیرون از مرکز سوق داد. در نتیجه، زمین به خورشید نزدیک تر شد و میزان کج شدن زمین به سمت خورشید یا دور شدن از آن کاهش یافت. بخش هایی از سطح زمین که اکنون زیر یخبندان هستند، گرم تر شدند و دما در محدوده قابل سکونت افزایش یافت.

همین مدل نشان داد که اگر مشتری در فاصله بسیار نزدیک تری به خورشید قرار بگیرد، باعث کج شدن شدید زمین می شود و بخش های بزرگی از سطح زمین زیر یخ می روند.

"استفن کین" (Stephen Kane)، از پژوهشگران این پروژه گفت: درک تأثیر مشتری بر آب و هوای زمین و همچنین، تأثیر آن بر مدار زمین در گذشته و آینده، مهم است.

در نهایت، حرکت این سیاره غول پیکر ، برای پیش بینی قابلیت سکونت سیارات در منظومه های دیگر و همچنین تلاش برای درک تأثیر آن در منظومه شمسی ما مهم است.

این پژوهش، در "The Astronomical Journal" به چاپ رسید.