به گزارش خبرآنلاین، پس از دو بار تعویق، پرقدرت ترین موشک ناسا با غرشی مهیب و پرنور در میانه شب از پایگاه فضایی کندی در فلوریدا عازم ماه شد و چند ساعت بعد نخستین تصویر را مخابره کرد، از کره زمین که هر لحظه پشت سرش کوچکتر و دورتر می شد.
نخستین پرتاب آزمایشی برنامه آرتمیس ۱، دو بار در تابستان به دلیل نقص فنی به تعویق افتاده بود و این بار هم با دو نقص فنی دیگر رو به رو شد اما مهندسان پیش از آنکه فرصت از دست برود آنها را برطرف کردند.
آرتمیس برنامه آمریکا و سازمان ناسا برای اسکان در ماه است و مرحله اول آن، آرتمیس ۱، امروز با موفقیت انجام شد.
آرتمیس ۱ از یک موشک بسیار پرقدرت به نام «سامانه پرتاب فضایی»، به ارتفاع یک ساختمان ۳۲ طبقه، تشکیل شده و یک محفظه (کپسول) به نام اوریون. اوریون هشت دقیقه بعد از پرتاب از سامانه جدا شد و تقریباً یک ساعت و نیم بعد، به گفته ناسا، با موفقیت در مسیر تعیین شده قرار گرفته است. اوریون چهار آنتن خورشیدی اش را فعال کرده و با سرعت بیش از ۳۴ هزار کیلومتر در ساعت به پیش می رود.
اوریون تقریباً شش روز دیگر از حدود صد کیلومتری سطح ماه می گذرد و ۶۴ هزار کیلومتر از آن دورتر میرود و شش روز در این مدار دور می زند و اطلاعات جمع می کند و بعد دوباره به سطح ماه نزدیک می شود تا از گرانش آن بعنوان نیروی پیش ران استفاده کند و راه برگشت به زمین را در پیش بگیرد و پس از ۲۶ روز و طی بیش از دو میلیون کیلومتر در اقیانوس آرام فرود آید.
اوریون مثل هر محفظه سرنشین دار فضایی از دو بخش تشکیل شده ، محفظه فضانوردان و بخش تجهیزات. در بخش تجهیرات هر آنچه نیاز است قرار دارد، مثل سوخت، انواع دستگاه ها و تجهیزات و باتری های خورشیدی و غیره. این بخش را سازمان فضایی اروپا (اِسا) ساخته و پیش از ورود به جو زمین زمین جدا می شود و فقط محفظه فضانوردان وارد اتمسفر می شود.
اوریون این بار سرنشین ندارد و بجای آن آدمک هایی حمل می کند، بخصوص برای آزمایش سپر حرارتی اش در بازگشت و در عبور از جو زمین با سرعت ۳۸ هزار کیلومتر در ساعت، وقتی که حرارت به سه تا چهار هزار درجه سانتی گراد می رسد. اگر این سپر حرارتی کار نکند، خاکستر فضانوردان هم به زمین نخواهند رسید.
سامانه پرتاب فضایی که با نیروی پیش ران عظیم ۳۹ مگانیوتن از زمین برخاست تا مدتی پشت سر اوریون ادامه می دهد و ده ماهوارک در مدار ماه قرار می دهد، هر کدام تقریباً به اندازه جعبه ای به ابعاد ۲۰ × ۱۰ × ۳۴ سانتیمتر و ۱۴ کیلو وزن.
این ریزماهواره ها که در مقابل عظمت موشک به چشم نمی آیند و حدود هفت ساعت گرد ماه می چرخند، نقشی بسیار مهمی در برنامه های بعدی دارند، آن ها به دنبال رد آب و دیگر منابع ضروری برای سکونت در ماه می گردند.
آخرین مأموریت سرنشین دار ناسا به ماه (Moon)، آذر ۱۳۵۱ بود. زمانی که اوریون به اقیانوس آرام می افتد (۱۱ دسامبر - ۲۰ آذر)، در سالگرد پنجاه سالگی مأموریت دوازده روزه آپولو ۱۷ خواهد بود.
اگر آرتمیس با موفقت پیش رود، از آرتمیس ۱ تا ۹، بر اساس تخمین فعلی، ناسا اواخر دهه ۲۰۳۰ و شاید هم در دهه ۲۰۴۰ نخستین زن و اولین غیرسفیدپوست را به ماه می فرستد.
- 17
- 2
