جمع‌آوری نمونه‌های تازه‌ای از سیاره سرخ توسط مریخ‌نورد «استقامت»

مریخ نورد «استقامت» (Perseverance) ناسا اولین نمونه را برای تازه ترین کارزار علمی مأموریت خود در روز پنجشنبه استخراج و ذخیره کرد.

به گزارش ایسنا به نقل از فیز، طی هر کارزار، محققان منطقه جدیدی را کاوش و مطالعه می کنند. در این مورد، مریخ نورد استقامت در حال کاوش منطقه ای بالای دلتای دهانه جیزرو (Jezero) است.

استقامت در مجموع ۱۹ نمونه و سه لوله شاهد (witness tube) جمع آوری کرده است و به تازگی ۱۰ لوله را در سطح مریخ قرار داده است تا طی یک برنامه ی بازگشت نمونه، به زمین بازگردانده شوند.

دانشمندان می خواهند نمونه های مریخی را با تجهیزات آزمایشگاهی قدرتمند روی زمین مطالعه کنند و به جستجوی نشانه هایی از حیات میکروبی باستانی در آن بگردند و چرخه آبی را که سطح و درون مریخ (Mars) را شکل داده، درک کنند.

آخرین نمونه ی جمع آوری شده از یک سنگ برداشته شده که دانشمندان آنرا بریا (Berea) می نامند، این نمونه شانزدهمین نمونه جمع آوری شده از هسته ی یک سنگ است. تیم علمی بر این باورند که سنگ بریا از بقایای سنگی تشکیل شده است که توسط یک رودخانه باستانی به این مکان منتقل شده است. این بدان معناست که این ماده می تواند از منطقه ای فراتر از محدوده دهانه جیزرو آمده باشد، و این یکی از دلایلی است که محققان آنرا بسیار امیدوارکننده می دانند.

کتی استاک مورگان (Katie Stack Morgan)، معاون دانشمند پروژه در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا می گوید: دلیل دوم این است که سنگ سرشار از کربنات است. سنگ های کربناته روی زمین می توانند در حفظ شکل های حیات فسیل شده خوب باشند. اگر نشانه های زیستی در این قسمت از دهانه جیزرو وجود داشته باشد، سنگی مانند این به خوبی می تواند اسرار آن ها را حفظ کند.

معمای آب و هوایی

یک معمای بزرگ این است که آب و هوای مریخ زمانی که این منطقه با آب مایع پوشانده شد، چگونه بوده است. از آنجایی که کربنات ها به دلیل فعل و انفعالات شیمیایی در آب مایع تشکیل میشوند، می توانند سابقه طولانی مدت تغییرات آب و هوای سیاره را در اختیار دانشمندان قرار دهند. با مطالعه کربنات در نمونه سنگ بریا، تیم علمی میتوانند به این سوالات پاسخ دهند.

جدیدترین نمونه ی مریخی بطور ایمن در یک لوله در شکم مریخ نورد ذخیره شده است و این مریخ نورد شش چرخ به حرکت خود در این منطقه به سمت بستر خشک رودخانه ادامه خواهد داد و به مکانی میرود که تیم علمی آنرا «Castell Henllys» می نامد.