به گزارش ایسنا به نقل از American Psychologist، لورن بلک ول لاندن، پژوهشگر PhD و نویسنده سرپرست مقاله حاضر با نام «کارگروهی و همکاری در مأموریت فضایی درازمدت»، گفته است: «کار گروهی و همکاری، اجزای مهم همه پروازهای فضایی هستند؛ که در مأموریت طولانیمدت، مانند سفر به مریخ، برای فضانوردان اهمیت بیشتری پیدا خواهند کرد. فضانوردان ماهها از خانه دور خواهند بود و باید در دستگاهی که از یک RV سایز متوسط بزرگتر نیست، برای دو تا سه سال محبوس شوند. این افراد همچنین در ارتباطات با زمین نیز تقریبا با ۴۵ دقیقه تأخیر روبهرو خواهند بود.»
در حال حاضر، شمار پژوهشهای روانشناختی بهخصوص در مورد گروههای پروازهای فضایی بسیار محدود است. با استفاده از بهترین شیوهها در روانشناسی، نویسندگان نظرات خود را در مورد اینکه چگونه ناسا میتواند بهترین گروههای ممکن را برای اطمینان از مأموریت طولانیمدت و موفقیتآمیز شناسایی کند، بیان میکنند.
به گفته نویسندگان این پژوهش، فضانوردان اگر با هیجانات بسیار پایدار، دلنشین، مشتاق رویارویی با تجربههای جدید، وظیفه شناس، انعطافپذیر، سازگار و یا اینکه بیشازحد درونگرا یا برونگرا نباشند، با احتمال بیشتری میتوانند بهخوبی با دیگران کار کنند. شوخطبعی نیز به خنثی کردن شرایط تنشزا کمک خواهد کرد.
وقفه طولانیمدت در ارتباط با زمین به این معنی خواهد بود که خدمه باید بسیار مستقل باشند، زیرا نمیتوانند به کمکهای فوری از مرکز کنترل مأموریت وابسته باشند. نویسندگان میگویند این یک چالش مداوم خواهد بود و داشتن اهداف تعریفشده، ایجاد اعتماد، ساخت هنجارهای ارتباطی و مهارت گفتگو در آرام کردن مناقشات بالقوه بسیار مفید خواهد بود.
پژوهشگران همچنین استفاده از فناوری را برای نظارت بر سلامت روانشناختی فضانوردان، جهت پیشبینی نقاط ناسازگار میان اعضای گروه، برای مثال به علت کمبود خواب، پیشنهاد میکنند.
لاندن بیان داشته است: «موفقیت در گفتگو دربارهی مناقشات، برنامهریزی گروهی، تصمیمگیری گروهی و تمرین رهبری اشتراکی باید از زمان زیادی پیش از شروع مأموریت فضایی، آغاز شده و مورد توجه زیادی قرار گیرد.»
- 19
- 2
فرزاد
۱۳۹۷/۳/۸ - ۱۴:۴۴
Permalink