شواهدی از وجود سیاره ایکس

یک تیم بین‌المللی از محققان به نتایجی رسیده‌اند که به گمان آنها شواهدی جدید از وجود سیاره نهم است. در مقاله آنها که قرار است در مجله arXiv به چاپ برسد، گروه تحقیقاتی رفتار یک جسم دوردست تازه کشف شده را شاهدی بر تاثیر یک سیاره بزرگ قلمداد می‌کنند.

حدودا دو سال پیش بود که ستاره‌شناسان در موسسه فناوری کالیفرنیا (کالتک) احتمال وجود یک سیاره بزرگ دیگری که به دور خورشید می‌گردد را مطرح کردند. این سیاره به عنوان سیاره نهم منظومه شمسی شناخته خواهد شد. این پیشگویی جدید محققان براساس مشاهدات‌شان از یک سری اجرام یخی است که در لبه منظومه شمسی قرار گرفته است. مدار حرکتی این اجرام به طور واضح تحت تاثیر نیروی گرانش یک جرم دیگر است.

محققان پیشنهاد می‌کنند که یک سیاره خیلی دور با اندازه‌ای حدودا ۴ برابر و جرمی ۱۰ برابر نسبت به زمین، می‌تواند چنین رفتار را از خود نشان دهد. اگر چنین سیاره‌ای وجود داشته باشد، حقیقتا در فاصله دوری قرار خواهد داشت؛ به طوری که حدودا ۱۰ تا ۲۰ هزار سال زمینی طول خواهد کشید تا یک دور به دور خورشید بگردد. از زمان اعلام یافته‌های اولیه تاکنون، تیم تحقیقاتی در موسسه کالتک مقالات متعددی منتشر کرده‌اند که شواهد بیشتری از این سیاره پیشنهاد می‌کنند.

. نمایشی مجازی از مدار جرم ۲۰۱۵ BP519 که با سایر شبه‌نپتونی‌ها مقایسه می‌شود. برای هر مدار، بخش تیره‌تر منحنی بخشی را نشان می‌دهد که جرم مذکور در زیر صفحه منظومه شمسی حرکت می‌کند. جرم ۲۰۱۵ BP519 در میان تمامی شبه‌نپتونی‌های تازه کشف شده بیشترین مقدار انحراف را دارد. این تجسم سه‌بعدی تعاملی از مدارها را می‌توانید در آدرس smillholland.github.io/BP519 مشاهده کنید. (اعتبار : arXiv)

به عنوان مثال این سیاره احتمال دارد که بتواند در تغییر زاویه سیارات منظومه شمسی نسبت به سطح منظومه نقش داشته باشد. آنها همچنین پیشنهاد کرده‌اند که کشف این سیاره می‌تواند به این پرسش پاسخ دهد که چرا اجرام موجود در مدار کمربند کوئیپر، در جهتی مخالف نسبت به سایر اجرام قرار دارند.

در این تحقیق جدید، محققان این موضوع را مطرح کرده‌اند که رفتار یک جرم شبه‌نپتونی مشخص به خوبی می‌تواند با نیروی گرانش سیاره نهم توضیح داده شود. این جرم ۲۰۱۵ BP519 (یا به اختصار Caju) نام دارد و حدودا سه سال پیش برای نخستین بار کشف شد. اخیرا یافته‌ها مشخص کرد که شکل مدار گردش این جرم بسیار غیرمعمول است، به طوری که تقریبا بر صفحه گردش سیارات عمود منظومه عمود است. چیزی که این یافته را متقاعدکننده می‌کند این است که تیم تحقیقاتی که برای نخستین بار وجود سیاره نهم را مطرح کرد، یک شبیه‌ساز ساخته است که زاویه مداری شیء را پیش‌بینی می‌کند. این زاویه مداری تنها با آنجه کشف شده است تطابق دارد.

محققان گزارش داده‌اند که پس از آنکه Caju برای نخستین بار کشف شد، تلاش‌هایی برای محاسبه مدار آن انجام گرفت که نتیجه‌ای در برنداشت. پس از آن آنها یک سیاره بزرگ را به شبیه‌ساز اضافه کردند که اختلاف را جبران می‌کرد. آنها می‌گویند همه‌ی آنچه امروز نیاز است یک ستاره شناس قهار است که این سیاره نهم را کشف کند.