کشف یک سیاره کوتوله جدید در منظومه شمسی

کشف سیاره کوتوله جدید در منظومه شمسی باعث شد تا پژوهشگران، منجمان و علاقمندان به حوزه نجوم، بیش از پیش به وجود سیاره ایکس در منظومه امیدوار شوند.

در واقع پژوهشگرانی که درصدد شکار سیاره ایکس بودند، در مسیر هیجان انگیز تلاش های خود، موفق به کشف یک سیاره کوتوله جدید در منظومه شمسی شدند که امکان وجود سیاره ایکس را تقویت کرد. این سیاره کوتوله فاصله ای به مراتب دورتر از پلوتو دارد و برای آن نام سیاره کوتوله ۲۰۱۵ TG387 را انتخاب کرده اند، هر چند این سیاره کوتوله بیشتر به نام گابلین شناخته شده است.

سیارات کوتوله چندان بزرگ نیستند، اما این سیاره کوتوله از لحاظ کوچکی اندازه در نوع خود بی نظیر است و طول آن در حدود ۳۰۰ کیلومتر می باشد. کشف گابلین، محققان و اخترشناسان را هیجان زده کرده، زیرا بر مداری عجیب می چرخد و همین موضوع باعث شده تا منجمان با قطعیت بیان کنند که سیاره ایکس در آن فضای کیهانی تاریک و سرد وجود دارد.

کشف سیاره کوتوله با فاصله ای شگفت انگیز

در واقع کشف گابلین نتیجه تلاش های تیمی سه نفره است که در جستجوی سیاره ایکس هستند. وقتی که گابلین کشف شد در فاصله ای قرار داشت که ۸۰ برابر فاصله زمین با خورشید است و اصطلاحا ۸۰ واحد نجومی گفته می شود. این در حالیست که فاصله پلوتو تنها ۳۹ و نیم واحد نجومی است و لذا سیاره کوتوله گابلین بسیار دور از پلوتو قرار دارد.

اجرام آسمانی دیگری نیز هستند که چنین فاصله های دوری دارند و در منظومه شمسی حرکت می کنند. دو جرم معروف در منطقه ابر اورت و نیز سدنا دارای فواصل ۸۰ واحد نجومی و نیز ۷۶ واحد نجومی هستند.

اما مدار گابلین به گونه ای است که در برخی مقاطع زمانی به فاصله های باور نکردنی نزدیک می شود، فاصله هایی که بسیار با فواصل اجرام یاد شده در ابر اورت تفاوت دارد. در واقع گابلین در دورترن نقطه به فاصله ۲ هزار و ۳۰۰ واحد نجومی نیز می رسد که رکوردی بی سابقه است. بر این اساس فاصله گابلین با خورشید به قدریست که برای یکبار گردش به دور خورشید ۴۰ هزار سال زمان نیاز دارد.

سیاره کوتوله گابلین، سدنا و اجرام موسوم به ۲۰۱۵ TG387و ۲۰۱۲ VP113 در ابر اورت متاثر از جاذبه سیارات شناخته شده منظومه شمسی نیستند و همین موضوع منجر به جلب توجهات اخترشناسان به سوی آنها شده است. چنین حالت راز آلودی باعث شده تا اختر شناسان به این موضوع پی ببرند که به یقین در لبه های انتهایی منظومه شمسی خبرهای جالبی هست.

سیاره کوتوله گابلین چه رازهایی را فاش می کند؟ تیم سه نفره شکارچیان سیاره ایکس عقیده دارند که این سیاره کوتوله گواهیست بر این مدعا که آن بیرون چیزی وجود دارد. شاید یک جرم سحابی بزرگ که در حدود ۱۰ برابر جرم زمین است. این اجرام بسیار دور به مانند نشانه های عمل می کنند که ما را به سوی سیاره ایکس رهنمون می شوند.

تیم شکارچیان سیاره ایکس عقیده دارد که می بایست یک سیاره ای آن بیرون باشد که چنین اجرامی بر مدار آن می چرخند. هر قدر موفق به کشف اجرام بیشتری شویم شانس ما برای کشف سیاره ایکس بیشتر می شود. کشفی که در صورت تحقق می تواند نگاه انسان به منظومه شمسی و تکامل آن را برای همیشه تغییر دهد.

وجود فرضی سیاره ایکس از سال ۲۰۱۴ مطرح شد، زیرا همانطور که اشاره گردید رفتار برخی از اجرام دور، این ذهنیت را ایجاد کرد که می بایست یک جرم عظیم منشا چنین رفتارهایی از سوی اجرام یاد شده باشد. آیا در ماورا پلوتو سیاره ای دیگری در منظومه شمسی زندگی می کند؟

این موضوع هنوز ثابت نشده است، اما نمی توان وجود یا عدم وجود آن را رد یا قبول کرد. برخی سعی کرده اند نظریاتی قابل قبول برای رفتار اجرام یاد شده ارائه دهند که ربطی به وجود سیاره ایکس ندارد.

خواه این سیاره وجود داشته باشد یا خیر، نمی توان منکر بود که تلاش منجمان برای کشف آن منجر به کشفیات جانبی هیجان انگیزی شده که یکی از مهمترین آنها باعث شد تا حتی نگاه منجمان به تکامل سیاره مشتری تغییر کند.

در مورد سیاره کوتوله گابلین یک اجماع نظر وجود دارد؛ اینکه رفتارهای این کوتوله در مدار خود بیانگر متاثر بودن از جاذبه جرمی غول پیکر در منظومه شمسی است. به هر حال آزمایش های شبیه سازی نشان می دهد که یک سیاره دیگر باید در منظومه شمسی باشد.