سیاره سرخ و رویایی که محقق نشد

«مارس وان» پروژه ای بود که چند سال قبل با هدف ایجاد شرایط زندگی دائمی انسان در مریخ مطرح شد . این پروژه تمام دوستداران سفر به مریخ را از سراسر دنیا پذیرش کرد تا بتوانند با پرداخت مبلغی شانس حضور خود را در این سفر بدون بازگشت در سال ۲۰۲۷ میلادی امتحان کنند. 

این پروژه را «باس لانس‌دورپ»، کارآفرین هلندی در سال ۲۰۱۱ استارت زد و برنامه اش این بود که در تمام این مراحل یک شوی تلویزیونی هم ضبط کند و تمام روزهای سفر و استقرار بشر در مریخ را با دنیا به اشتراک بگذارد. دو سال بعد ثبت نام داوطلبان این سفر فضایی از سراسر جهان به صورت آنلاین آغاز شد. ثبت نامی که برای تمامی افراد آزاد بود. 

هفت ایرانی نیز در بین ثبت نام کنندگان حضور داشتند که توانستند به مراحل اولیه راه پیدا کنند. 

زهره فتوره بنابی، کارشناس ارشد صنایع غذایی یکی از افرادی است که توانست در مراحل اولیه امتیاز بگیرد و از گروه خودش بالا بیاد.

این دختر ۳۷ساله، راه پر فراز و نشیبی را طی کرد تا توانست در این پروژه ثبت نام کند. پروژه ای که به گفته بنابی، از همان سال های اول پس از ثبت نام شنیده می شد که امکان تحقق چندانی ندارد. 

او روز چهارشنبه در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا درباره چگونگی پیوستن به این پروژه گفت: حدود پنج سال قبل با این پروژه آشنا شدم. آن زمان مانند الان شبکه های اجتماعی و کانال های مختلف اخبار وجود نداشتند و معمولا با پیامک هایی که از طریق گوشی تلفن همراه به دستم می رسید، خبرها را دنبال می کردم.

«علاقه ام به دنیای نجوم، مریخ، کره ماه و فضا هم در حدی بود که هر کجا، چیزی درباره اش می شنیدم ناخودآگاه به آن سمت جذب می شدم. یک روز پیامکی به دستم رسید درباره پروژه مارس وان به دستم رسید و من سریع کد را وارد کردم تا ادامه خبر را بخوانم».

همین پیامک کوتاه کافی بود تا بنابی برای خواندن جزئیات خبر تعلل نکند. او در ادامه گفت: در متن خبر نوشته بود که برای حضور در پروژه مارس وان، ثبت نام می کنند. توضیحاتی نیز در این خصوص داده بود. در نهایت تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم. 

این علاقمند به حوزه نجوم و فضا، بدون این که ماجرای سفر بی بازگشت به مریخ را با خانواده اش در میان بگذارد در این پروژه ثبت نام کرد: آن روز که پیامک را دریافت کردم، با خود دو دوتا چهارتا کردم و به این نتیجه رسیدم که می توانم از تمام زندگی ام بگذرم و برای این تجربه راهی مریخ شوم. شاید به همین دلیل بود که بدون این که خانواده ام را در جریان بگذارم، ثبت نام کردم.

البته خانواده فتوره بنابی از این ماجرا بی خبر نماندند: «پدرم استاد دانشگاه است. زمانی که اسم من جزو آن ۷۰۵ نفر نهایی در پذیرش ابتدایی اعلام شد، شاگردان و دوستانش از او پرسیده بودند که من را می شناسد یا نه. پدرم از این طریق باخبر شد و پس از آن هم مادر و سایر اعضای خانواده موضوع را متوجه شدند».

روند ثبت نام در پروژه مارس وان برای فتوره بنایی کار ساده ای نبود و پیچیدگی های خاص خودش را داشت:« در مرحله دوم ثبت نام باید مبلغی حدود ۱۵ یا ۴۰ دلار به حساب پروژه واریز می کردم. مشکلی که من با آن برخورد کردم دقیقا همین واریز پول بود. برای این کار مشکل داشتم. نه می دانستم باید چطور واریز کنم و نه کسی در میان اطرافیانم حساب خارجی داشت. کارم شده بود این که با هر کسی برخورد می کردم، از او می پرسیدم «پی پال» دارد یا نه. هر روز آگهی های روزنامه را می خواندم و با شماره های مختلف تماس می گرفتم تا ببینم آن ها می توانند مشکل من را حل کنند یا نه».

او در نهایت توانست مرحله دوم را هم پشت سر بگذارد: یک روز بالاخره توانستم یک نفر را پیدا کنم تا آن مبلغ را به حسابم بریزد. یک ایمیل به اسم خودم ساخت تا از آن طریق پول را واریز کنم. در مرحله بعدی باید یک برگه سلامت هم برای آنها می فرستادم. پزشک خانوادگی ما برگه سلامتم را مهر و امضا کرد و من آن را فرستادم. در مرحله بعد باید یک ویدیو به زبان انگلیسی تهیه می کردم و می فرستادم. ویدیو درباره خودم و بیوگرافی ام بود. با کمک یکی از دوستان این کار را نیز انجام دادم. البته این مرحله هم برایم سخت بود، گوشی هوشمند نداشتم و با هزار مشکل توانستم یک ویدیو با کیفیت بگیرم و برای شان بفرستم. 

فتوره بنابی بعد از تمام این کارها از طریق ایمیل متوجه شد جزو ۷۰۵ منتخب در آن مرحله است. 

حالا نزدیک چهار سال از آن روزهای پر تنش می گذرد و مشخص شده است که این پروژه حداقل تا چند سال آینده معلق است و انجام نمی شود. 

فتوره بنابی در این باره گفت: از همان روزهای اول که برای این پروژه ثبت نام کردم، همه می گفتند شدنی نیست. راستش زمانی که خبر لغو پروژه را شنیدم خیلی ناراحت شدم. اما حتی اگر الان هم پروژه ای برای رفتن به فضا، ماه و مریخ وجود داشته باشد، دوباره در آن ثبت نام می کنم. شاید این بار به آرزویم برسم.

فتوره بنابی که سال هایی از عمر خود را در انتظار و خیال سفر به مریخ سپری کرده است؛ هیچ ایده ای درباره سرنوشت مبالغی که او و دیگر داوطلبان به مارس وان پرداختند، ندارد.