به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه اینترنتی ناسا، پرجرم ترین ستاره های عالم، حیات خود را با انفجاری عظیم به نام اَبَرنواختر به پایان می رسانند.
یک اَبَرنواختر زمانی رخ می دهد که یک ستاره در حال مرگ، شروع به خاموش شدن می کند. آنگاه بطور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می کند و در پسِ خود، یک هسته کوچک نوترونی بر جای می گذارد.
ستاره شناسان از سال ۱۹۸۷ میلادی که نور انفجار درخشان این ابرنواختر به نام SN۱۹۸۷A را ثبت کرده اند تا امروز به دنبال هسته فشرده شده ستاره ای هستند که در میان گازهای این ابر نواختر بر جای مانده است.
اکنون ستاره شناسان با کمک تلسکوپ های روی زمین (تلسکوپ ALMA) و استفاده از داده های بدست آمده از ماموریت های فضایی سازمان ناسا(رصد خانه اشعه ایکس چاندرا) شواهدی از کشف این ستاره را بدست آورده اند.
از آنجا این ابرنواختر از حدود ۴۰۰ سال پیش برای چشم غیر مسلح قابل رویت بود، محققان هیجان زیادی برای مطالعه و تفحص آن داشته اند و به همین دلیل این ابرنواختر به یکی از رایج ترین اجرام مورد مطالعه در آسمان تبدیل شد.
ابرنواختر SN۱۹۸۷A، در همسایگی کهکشان راه شیری و در فاصله تنها ۱۷۰ هزار سال نوری از زمین قرار دارد. زمانی که یک ستاره منفجر می شود هسته آن رُمبش می کند و در خود جمع می شود.
این جمع شدن هسته باعث تشکیل جسمی با چگالی خارق العاده می شود که مانند گنجاندن جرم خورشید در فضایی با قطر ۱۰ مایل (۱۶ کیلومتر) است. این اجرام ستاره نوترونی خوانده می شوند؛ چرا که تقریباً از نوترون های به شدت متراکم تشکیل شده است.
این اجرام بگونه ای آزمایشگاه هایی برای مطالعه فیزیک در شرایط پرفشار هستند که نمونه آن را نمی توان بر روی زمین پیاده سازی کرد.
- 13
- 4
