تاریخچه اثر انگشت و حوزه های کاربردی

اثرانگشت

اثر انگشت چیست؟

اثر انگشت در حقیقت همان شیارهای پایانی انگشت ها هستند که در هیچ دو انسانی شبیه به هم نخواهند بود پس می توان از این موضوع برای شناسایی افراد استفاده کرد. 

این برجستگی های بسیار ریز که می توان به وسیله چشم غیرمسلح هم آنها را مشاهده کرد، در لایه اپیدرم پوست کف دست و پاها وجود دارند. از آنجایی که زیر پوست ترشحات چربی وجود دارد؛ اثر انگشت بر اجسام صاف باقی می ماند، برای وضوح بیشتر آن می توان از پودری استفاده کرد که به چربی ها جذب می شود و آنها را به صورت نمایان و واضح ترسیم می کند. 

اثر انگشت هر فرد منحصر به فرد می باشد و در طول عمر او بدون تغییر می ماند، پس می توان از آن به عنوان یک امضا یا ابزار تشخیص هویت استفاده کرد. 

روش انگشت نگاری برای تعیین هویت دقت صد در صدی دارد و حتی در دوقلوهای همسان که از یک تخم به وجود می آیند هم یکسان نیست. امکان شباهت اثر انگشت هر دو انسان به همدیگر یک شصت و چهار میلیاردم می‌باشد. 

اثر انگشت جزء دسته صفان ارثی محیطی طبقه بندی می شود که هر عاملی قبل از تولد مانند فشار های روحی روانی بر مادر، فشارهای وارد شده به نوزاد حین تولد، درازای بند ناف و... می تواند بر خطوط آن تاثیر بگذارد. اثر انگشت مدتی بعد از تولد نوزاد تثبیت می شود و به صورت غیرقابل تغییر باقی می ماند.

شیارهای ناشی از اثرانگشت

کاشف اثر انگشت:

گروهی اعتقاد دارند که فرانسیس گالتون کاشف اثر انگشت است اما باید اشاره کرد افراد زیادی در طول تاریخ نظر کارشناسان را به خود جلب کرده اند. 

اثر انگشت در جهان باستان:

در حدود ۹ هزار سال پیش در چین باستان گروهی از کوزه گران برای علامت گذاری آثار خود از اثر انگشت خود استفاده می کردند. سیاستمدار، مورخ و طبیب قرن هفتم هجری خورشیدی؛ خواجه رشیدالدین فضل‌الله در کتاب جامع التواریخ عنوان می کند که چینی ها برای تشخیص هویت از اثر انگشت استفاده می کنند. وی عنوان می کند براساس تجربه هیچ دو اثر انگشتی کاملا شبیه به هم نیست. از طرفی کتاب و متن هایی که در کاوش های باستانی کشف شده اند غالبا دارای مهری نقاشی شده به وسیله اثر انگشت نویسنده بوده است. 

در کاوش هایی که در بین النهرین انجام شده است، مشخص شد الواح گلی بابلی که دارای عمری ۴ هزارساله است اثر انگشت افرادی خاص وجود دارند. از طرفی عنوان می شود زمان حکومت حمورابی بر بابل افرادی بازداشت شدند و انگشت نگاری برای آنها انجام شده است.

در قرن های بعدی یعنی زمانی که کاغذ و ابریشم کشف شدند در سرزمین چین قراردادهای سیاسی تجاری از طریق اثر انگشت مهرگذاری می شد. ثبت اثر انگشت با استفاده از جوهر از جمله روش های معمولی در چین بود که با هدف ثبت اسناد رسمی، معامله زمین، عقد قراردادها و همچنین پرداخت وام انجام می شد. این روش از سده سوم قبل از میلاد مسیح تا به امروز در سرزمین چین مانند رسم بوده است، البته محققان عقیده دارند که مردم باستان نسبت به منحصر به فرد بودن نقش اثر انگشت اطلاعی نداشتند. 

آغاز تحقیقات درباره اثر انگشت:

اولین سند در رابطه با انگشت نگاری در سال ۱۶۸۴ توسط یک زیست‌شناس سرشناس انگلیسی به نام «نهمیا گرو» منتشر شد. البته در سال ۱۶۸۶ هم مارچلو مالپیگی؛ زیست‌شناس و فیزیولوژیست ایتالیایی تحقیقاتی درباره این موضوع انجام داد و نتایج را در مقاله تحت عنوان  «مشاهدات تشریحی از ارگان‌های لامسه خارجی» منتشر کرد. این مقاله در حیطه علم پزشکی نوشته شده بود و اطلاعاتی درباره خطوط کف دست و همچنین منافذ پوستی داشت. 

یان اوانگلیستا پورکین؛ کالبدشناس و فیزیولوژیست اهل چک در سال ۱۸۲۳ جزئیاتی کاملی را درباره اثرانگشت نوشت و در مقاله ای به چاپ رساند. از طرفی در سال ۱۸۵۸ افسر ارشد ارتش انگلیس؛ سر ویلیام جیمز هرشل که در هند خدمت می کرد، با تقلید از هندی ها برای اسناد و عقد قرارداد با کارگران یا طرف های معامله از اثر انگشت استفاده می کرد. 

تحقیقات درباره اثرانگشت

اوج برتری علم انگشت نگاری:

در سال‌های آخر سده ۱۹ و ابتدای سده ۲۰ علم انگشت نگاری به وسیله «هنری فالدز» دانشمند و پزشک اسکاتلندی به اوج برتری خود رسید. اولین بار زمانی که فالدز در یک بیمارستان ژاپنی مشغول به کار بود شروع به انجام تحقیقاتی درخصوص اثر انگشت کرد. او فهمید که خطوط روی انگشت هر شخص با دیگری متفاوت است و در هر جراحتی ترمیم پیدا کرده و مجددا به همان شکل قبلی درمی آید.  

وی در سال ۱۸۸۰ مقاله ای در نشریه نیچر منتشر و نتایج پژوهش هایش را بیان کرد. در این مقاله او از روش های استفاده از اثر انگشت مانند جوهر برای ثبت اشاره داشت و از مزایای این نعمت برای علم جرم شناسی صحبت کرد. 

هرشل زمانی که مقاله فالدز را دید به نیچر نامه ای نوشت و بدون داشتن ادعای تقدم در این موضوع بیان کرد که او از انگشت نگاری بیشتر از ۵۰ سال در هند استفاده می کرده است. 

پژوهش‌های انجام شده توسط هنری فالدز؛ هرشل را برای کشف اثرانگشت هایی به صورت تصادفی در مکانی باقی مانده هدایت کرد. زمانی که این دانشمند درباره اثر انگشت تحقیقات می کرد، فهمید می توان از این طریق هویت افراد را نیز تشخیص داد، به بیانی دیگر پژوهش های انجام شده هرشل غالبا در زمینه تشخیص هویت بودند اما پژوهش‌های فالدز بیشتر بر شناسایی مجرمین از روی آثار انگشت برجای مانده در صحنه جرم متمرکز بود.

در سال ۱۸۹۲ پژوهش های انجام شده توسط هرشل و فالدز توجه دانشمند به نام انگلیسی سر فرانسیس گالتون را به خود جلب کرد. این دانشمند هم با استفاده از علم ریاضی تحقیقاتی را آغاز کرد و به این نتیجه رسید که احتمال شبیه هم بودن اثرانگشن دو انسان  یک به ۶۴ میلیارد است در نتیجه می توان از اثرانگشت به عنوان ابزاری مطمئن برای تشخیص هویت افراد استفاده کرد. او نقش های سرانگشت را به ۳ دسته کمانی، کیسه‌ای و پیچی تقسیم‌بندی کرد. 

همین گونه بود که توجه همه مردم به نقش های سرانگشتان جلب شد، در سال ۱۸۹۲ هم در این راستا یک کاراگاه پلیس آرژانتینی موفق شد از روی اثر انگشت خوبی باقی مانده در خانه یک مقتول، فرد متهم به قتل فرزندش را تبرئه کند و قاتل اصلی که همسر مقتول بود را شناسایی کرد. همین موضوع می تواند از اهمیت علم انگشت نگاری در کشف جرم و جنایت خبر دهد که راه را برای پلیس های قرن بیست هموارتر می کند. 

اوج برتری اثرانگشت

انگشت نگاری در قرن بیستم:

تکنیک های تشخیص اثرانگشت برای تحقیقات جنایی از نخستین سال های قرن بیستم آغاز شد و برای تحقیقاتی در اروپا و امریکا رواج پیدا کرد. در آن زمان احتیاج بود که اثر هر دو انگشت با نوع به خصوص از جوهر ثبت شود. 

درسالها انتهایی در ۶۰ میلادی سیستم ثبت زنده اثر انگشت که به صورت الکترونیکی روی کار آمد و یک تحول بسیار بزرگ در زمینه علم انگشت نگاری پدید آورد. در همین خصوص پایگاه هایی تاسیس شد تا اثر انگشت را جمع آوری و ذخیره کنند. بعد از ان هم از اثر انگشت در اسناد هویتی، تحقیقات جنایی، ثبت و تأیید قراردادها و سندهای تجاری و قانونی و... استفاده می شد. اکنون تشخیص با استفاده از اثر انگشت یکی از سریع ترین و دقیق ترین روش های تشخیصی در سراسر دنیا شناخته می شود. 

استفاده از اثرانگشت برای قرن بیستم

روش‌های تشخیص اثر نگشت:

برای مقایسه،شناسایی و تشخیص اثر انگشت وجود راه ها و روش های گوناگونی وجود دارند که یکی از این انواع روش تطابق الگو می‌باشد. در این روش الگوهای به دست آمده از اثر انگشت فرد به راحتی با همدیگر مقایسه می شوند، لازم به ذکر است این امور با استفاده از دست انجام نمی شود بلکه توسط الگوریتم‌هایی اثر انگشت اسکن و با سایر اثر انگشت‌های موجود در بانک اطلاعاتی مقایسه می‌شود. کامپیوترها به سرعت الگویی که از همه شبیه تر است را تشخیص داده و سپس اعلام می کنند. 

روش دیگر که کاربرد بیشتری نیز دارد؛ روش نشانه‌گذاری الگوهای اثر انگشت می باشد. در این روش الگوها و خطوط روی انگشت نشانه‌گذاری و جهت‌گذاری می‌شوند و این جهت‌ها و نشانه‌ها با جهت‌ها و نشانه‌های سایر اثر انگشت‌ها مورد مقایسه قرار می‌گیرد و نتیجه را اعلام می‌کند.

گردآوری: بخش علمی سرپوش