آشنایی با تاریخچه اختراع تلگراف از تاثیرگذارترین نوآوری ها در تاریخ بشر

تلگراف چیست

تلگراف چیست؟

تلگراف اولین وسیله ی ارتباطی الکتریکی است که استفاده از آن در برخوردهای نظامی بسیار مهم بوده است. تلگراف از دستگاهی تشکیل شده که می تواند پیام های رمزگذاری شده را از طریق سیگنال های الکتریکی به فاصله دور منتقل کند. تلگراف پیام را در یک کد منتقل می کند که در آن فرستنده و گیرنده مشخص هستند. برای این کار از خطوط سیم و ارتباطات رادیویی استفاده می شود. باید اشاره کرد در این روش کدها را بر اساس محدودیت های رسانه سیگنالیك طراحی شده اند.

تاریخچه اختراع تلگراف

تاریخچه اختراع تلگراف:

سال ۱۸۳۸ میلادی دستگاه تلگرافی که توسط ساموئل مورس آمریكایی استاد هنر و نقاشی در دانشگاه نیویورك ساخته شده بود؛ به نمایش گذاشته شد. این ابزار توانست به بازتاب نور، چراغ‌ها، سیگنال‌های دود که در آن دوره برای برقراری ارتباط، استفاده می شد پایان دهد. این اختراع پنج سال بعد یعنی در ۶ ژانویه ۱۸۴۳ به شکل رسمی ثبت شد.

ساموئل مورس با هدف دریافت کمک مالی به واشنگتن رفت و توانست با پولی که از کنگره آمریکا گرفته بود دستگاه خود را تکمیل کند، در نتیجه بین شهرهای واشنگتن و بالتیمور ارتباط تلگرافی برقرار کرد.

ارسال تلگراف از طریق تبدیل پیام به کد یا زبان بین فرستند و گیرنده صورت می گیرد، مورس برای ایجاد این ارتباط یک الفبا طراحی کرد که می توانست با استفاده از آن و قطع و وصل جریان برق پیام مورد نظر را بفرستد. در این ابزار هرگاه وصل کوتاه صورت می گرفت با مغناطیسی که ایجاد می کرد یک صدا یا علامت را بیان می کرد و هنگامی که وصل طولانی تر ایجاد برقرار می شد خط را شکل می داد. کد مورس که از الفبای طراحی شده شامل تعدادی از نقطه و خط ها بود توانست ارتباط تلگرافی را فراهم کند.

این اختراع مورس توانست به مدت ده دقیقه کلمه را هم مخابره کند همین موضوع شرایط را برای انتقال سریع اطلاعات به دورترین نقاط جهان فراهم کرد. ده سال طول کشیده تا این اختراع مورس جهانی شود و تیرهای تلگرافی در همه جا بالا کشیده شد و اولین کشوری که خط تلگرافی را برای برقراری ارتباط تلگرافی بین دو شهر هامبورگ و كوكزهافن استفاده کرد آلمان بود.

در سال ۱۸۶۵ میلادی اتحادیه بین المللی تلگراف متشکل از ۲۰ کشور جهان با دعوت ناپلئون سوم در پاریس شکل گرفت. در این مجمع اولین قرارداد بین المللی با نام اتحادیه بین المللی تلگراف و همچنین نخستین آیین نامه بین المللی در رابطه با این اختراع به تصویب رسید.

این اتحادیه متناسب با پیشرفت های نوینی که در فناوری های ارتباطی صورت می گرفت نام خود را تغییر می داد برای مثال؛ تلگراف نوری و تلگراف زیردریایی، خدمات تلكس، مخابرات و... از جمله نام هایی بودند که در آن دوران متناسب با پیشرفت مورد استفاده قرار می گرفت.

دستگاه تلگراف

ورود خط تلگرافی به ایران:

در سال ۱۲۳۶ هجری شمسی خط تلگرافی با دستور ناصرالدین شاه وارد ایران شد که در آن زمان بنابر دستور شاه سیمی به طول یک کیلومتر از عمارت سلطنتی شهر تا باغ لاله زار كشیده شد که توسط موسیو کرشش اتریشی هدایت می شد. باید اشاره کرد در زمانی که میرزا آقاخان نوری صدارت را برعهده داشت؛ تهیه، ساخت و آموزش الفبای مورس به شاگردان دارالفنون شروع شد.

خط دوم در میان باغ سلطانیه و محل ییلاقی شاه و سپس مدرسه دارالفنون کشیده شد، بنابراین اولین مخابره خبری بین شاه و بزرگان مملکتی صورت گرفت. ناصرالدین شاه که از نتیجه به دست آمده راضی بود دستور داد این خطوط تلگرافی بین تهران و سایر شهرها نیز کشیده شود، بنابراین خطوط تلگرافی بین ماكو، تبریز، جلفا با سرعت کشیده شد به خط تلگراف قفقاز وصل شد، به این ترتیب شاه ایران و امپراطور روسیه می توانستند در مناسبت های مختلف به یکدیگر تبریک بگویند.

در سال ۱۲۴۸ هجری خورشیدی ایران هم به جمع اتحادیه بین المللی تلگراف وارد شد.

با وجود اختراعات مهمی مانند؛ ماهواره ها، تلفن ها و... که در زمینه ارتباط از راه دور شکل گرفته اما باز هم اختراع تلگراف توسط ساموئل مورس جایگاه مهمی داد و تا زمانی که الفبای تلگرافی مورس وجود دارد، نام او در تاریخ جاودانه خواهد ماند.

خبر اختراع تلگراف در روزنامه

تلگراف چگونه کار می کند؟

تلگراف از سه جزء اساسی تشکیل شده که شامل؛ فرستنده، گیرنده و سیم تلگراف است. فرستنده خود از یک مولد برق و دستگاه کلید مانندی تشکیل شده که از طریق آن می توان جریان برق را قطع و وصل کرد.

دستگاه گیرنده هم اجزایی دارد که شامل؛ یک آهنربای برقی که توانایی جذب جوشن متحرک را دارد می شود قطب مثبت این پیل به وسیله سیم تلگراف به دستگاه فرستنده متصل می شود.

در ابتدا برای برگرداندن جریان به قطب منفی از یک سیم دیگر استفاده می شد اما این روش برای مدت طولانی است که دیگر استفاده نمی شود بلکه برای حفظ این ارتباط به جای سیم بازکشت از زمین استفاده می شود.

اگر به وسیله یک کلید مدار را ببندیم، جریان برقرار شده و در نتیجه آهنربای برقی مغناطیسی می شود، به دنبال این موضوع آهنربا جوشن را به سمت خود می کشاند و از برخورد با آن یک صدای تق شنیده می شود و در نهایت با قطع جریان برق دستگاه به حالت قبلی خود برمی گردد، باید توجه کرد صدای تق ناشی از برخورد جوشن با مانعی است که برای متوقف کردن حرکت ساخته شده و در دستگاه نصب شده ایجاد می شود. با ایجاد این دو صدا دو نقطه هم ایجاد می شود. برای اینکه فرستنده خط ارسال کند باید کلید را برای مدت زمان بیشتری در حالت اتصال جریان برق نگه دارد.

دستگاه قدیمی تلگراف

همین نقطه و خط ها الفبای مورس را تشکیل می دهند و می توانند پیام را مخابره کنند. در صورتی که نوک یک قلم را در مرکب قرار دهید و در انتهای جوسن بگذارید، پیام از طریق نواری که به وسیله دستگاهی مانند چرخ های ساعت بر استوانه ای حرکت می کنند، ثبت می شود.

در هر صورت سالهای طولانی و در موقعیت های حساسی همچون جنگ ها افراد از این وسیله ارتباطی ارزشمند استفاده می کردند، اما ماهواره ها و شیوه های جدید اطلاع رسانی از اهمیت این اختراع را روز به روز کاهش می دهند، بنابراین ممکن است در سالهای آینده نیز هیچ اثری از ماهواره ها دیده نشود.

ساموئل مورس؛ مخترع تلگراف

قسمتی از زندگی ساموئل مورس:

ساموئل مورس در سال ۱۷۹۱ در چارلتون، ماساچوست به دنیا آمد. پدر او یک محقق بلند پایه و یک وزیر جماعت بود که توانست هر سه فرزند خود را به کالج ییل بفرستد. ساموئل که توسط خانواده فینلی نامیده می شد در سن ۴ سالگی در کالج ییل حضور پیدا کرد و آموزش خود را از طریق بنجامین سیلیمان، استاد شیمی و ارمیا روز، استاد فلسفه طبیعی که بعدها به رئسای ییل تبدیل شدند دریافت کرد.

ساموئل در هنر بسیار استعداد داشت به شکلی که او توانست بخشی از هزینه های کالجش را از طریق نقاشی میناتوری که به ازای هر بخش پنج دلار دریافت می کرد، تامین کند. همین موضوع سبب شد که او در ابتدا تصمیم بگیرد یک هنرمند شود نه مخترع. در نهایت دست سرنوشت او را به مسیر دیگری هدایت کرد.

گردآوری: بخش علمی سرپوش