به گزارش ایرنا از ساینس دیلی، امروزه انرژی حاصل از همجوشی تنها یک ایده جاه‌طلبانه است. محققان تلاش خود را برای ساخت رآکتورهای همجوشی ادامه می‌دهند، اما تا کنون نتوانسته‌اند به واکنش‌های خودنگهدارنده، دست یابند. با وجود این برخی از محققان برای آینده‌ای آماده می‌شوند که در آن، انرژی و رآکتورهای همجوشی به یک واقعیت بدل شده‌اند.
در حال حاضر در ساختمان‌های آزمایشی به منظور جلوگیری از انتشار گرمای حاصل از واکنش همجوشی، دیوارهایی از جنس تنگستن را به‌کار می‌گیرند. اما احتمالا این دیوارها نمی‌توانند در برابر گرمای تولید شده توسط یک رآکتور همجوشی مقاومت کنند. به همین علت محققان دانشگاه گنت یک دیواره عایق جایگزین از جنس فلز مایع را مدل‌سازی کردند.
این مدل‌ها نشان می‌دهد با ذوب کردن و عبور دادن فلز قلع یا لیتیوم از یک شبکه از جنس تنگستن می‌توان آن را تبخیر کرد. ابر فلزی که در جریان این فرآیند تولید می‌شود قادر است در برابر پلاسمای داغ رآکتور مقاومت کند و آسیب‌هایی را که توسط این پلاسما به ساختار آن وارد می‌شود، به خودی خود ترمیم نماید.
در واقع زمانی که این دیوار ابری توسط پلاسمای داغ بمباران می‌شود، حجم بخار فلزی افزایش یافته و پراکنده می‌شود. ذرات بخار بخش عمده گرما را جذب کرده و امکان بازتابش انرژی گرمایی را در یک منطقه وسیع فراهم می‌کند.
این فناوری امکان تثبیت دمای سطح دیوار تنگستن را حتی در دماهای بسیار بالا فراهم می‌کند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
- 11
- 5
