به گزارش ایسنا، دکتر فائضه ثمری، عضو هیأت علمی دانشگاه هرمزگان دراینباره گفت: در این طرح از عصاره آبی برگ درخت انبه به عنوان یکی از اجزای فرایند سنتز زیستی نانوذرات نقره استفاده شد و اثر پارامترهای مختلف از جمله مقدار عصاره برگ، غلظت محلول نقره، دما، pH و زمان بر سنتز نانوذرات مورد مطالعه قرار گرفته است.
وی با تاکید بر اینکه در فرایند سنتز نانوذرات از واکنشگرهای شیمیایی استفاده نشد، ادامه داد: این امر موجب کاهش آلودگی زیستمحیطی و کاهش هزینهها میشود و از سوی دیگر، با بهینهکردن پارامترهای مؤثر بر فرایند، زمان انجام فرایند را کوتاه کرده و سنتز را در دمای اتاق و بدون صرف انرژی انجام دادیم.
ثمری با اشاره به نقش عصاره برگ درخت انبه در فرایند سنتز نانوذرات نقره، توضیح داد: عصاره آبی برگ درخت انبه نقش کاهنده و پوشاننده را در فرایند سنتز نانوذرات نقره ایفا میکند. پس از انجام فرایند سنتز، فعالیت کاتالیزوری در حذف آلایندههای رنگهای آزو، خصوصیات ضد سرطانی بر روی دو نوع سلول سرطانی روده انسان و همچنین سنجش انتخابی یونهای جیوه در آب با استفاده از نانوذرات سنتز شده مورد ارزیابی و تائید قرار گرفتند.
عضو هیات علمی دانشگاه هرمزگان اضافه کرد: در طرح حاضر سنتز زیستی نانوذرات نقره در حضور عصاره آبی برگ درخت انبه مورد بررسی قرار گرفت و در این راستا، تأثیر پارامترهای دخیل در فرایند سنتز از جمله دما، pH، زمان فرایند، غلظت محلول نقره، مقدار عصاره برگ، مطالعه شده و شرایط بهینه سنتز از طریق بررسی خصوصیات سطحی و ساختاری نانوذرات سنتز شده، تعیین شده است.
وی با اشاره به نتایج به دست آمده خاطر نشان کرد: ارزیابیهای مربوط به رنگسنجی نانوذرات سنتز شده نشان میدهد که این نانوذرات بدون اعمال اصلاح سطحی قادر هستند حضور یونهای سمی جیوه در محیط آبی را در محدوده خطی ۰.۲ تا ۱۰۳.۷ میکروگرم بر میلیلیتر اندازهگیری کنند.
به گفته این محقق نانوذرات نقره امروزه مصارف گوناگونی از قبیل مرکبهای هادی جریان الکتریکی، پوششها و پارچههای ضد باکتری، سرامیکهای ضد باکتری و پانسمان زخم یافتهاند، از این رو ارائه روشهای ارزان و امن، سلامت تولید و استفاده از آنها را افزایش میدهد.
این تحقیقات از سوی دکتر فائضه ثمری عضو هیأت علمی و حسین صالحی دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه هرمزگان و همچنین دکتر ابراهیم افتخار عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان و دکتر سعید یوسفی نژاد عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز اجرایی شده و نتایج آن در New Journal of Chemistry با ضریب تأثیر ۳.۲۰۱ منتشر شده است.
- 13
- 5