بر اساس یک مطالعه تازه، از روی تعداد ارتباط های اجتماعی یک میمون واحد میتوان اندازه نواحی مغزی مرتبط با تصمیم گیری اجتماعی و همدلی اش را پیش بینی کرد.
این مطالعه که روز چهارشنبه در نشریه« ساینس ادونسز» منتشر شد، نشان داد که برای ماکاک هایی( macaques) که« شریک تیمار»( grooming partners) بیشتری داشتند، گره های کلیدی در شیار گیجگاهی میانه فوقانی مغز( STS) و اینسولای بطنی – دیسگرانولار، بزرگ تر شده اند. گمان می رود که این بخش ها در تصمیم گیری اجتماعی و همدلی نقش ایفا می کنند.
دانشمندان می گویند این یافته ها به درک بهتر رفتار انسان کمک می کند، و نیز اطلاعاتی درباره اختلالات رشد عصبی مانند اوتیسم به ما می دهد.
کامیل تستارد، نویسنده ارشد مطالعه و دانشجوی دکترای دانشگاه پنسیلوانیا، در بیانیه ای ذکر کرد :« نخستین بار است که می توانیم پیچیدگی های زندگی اجتماعی گروهی از نخستی سانان زنده را با ساختار مغز ارتباط دهیم.»
مطالعه های قبلی ارتباطی بین تغییر اندازه آمیگدال در افراد و تعداد دوستان فیس بوکی آن ها یافته است که بوجود رابطه شبکه های اجتماعی انسان با نواحی مغزی اشاره دارد.
مایکل پلات، از نویسندگان این مطالعه، توضیح داد:« اما کسب داده های دقیق درباره تعامل های اجتماعی انسانی دشوار است، چون نمی توانیم سراسر روز آدم ها را دنبال کنیم.»
دانشمندان در مطالعه اخیر روی میمون ها توانستند بر این مشکل غلبه کنند.
« مقاله جدید امروز در ساینس ادونسز منتشر شد!
- 13
- 5
