داریوش یوسفی کبریا در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه یکی از وظایف حاکمیتی که مرکز مطالعات دریای خزر دنبال می‌کند بحث پایش محیطی آب دریای خزر است اظهار کرد: این پایش اعم از آلودگی فلزات سنگین ، آلودگی فاضلاب، میکروبی، آلودگی انواع و اقسام نمک‌ها است.
وی با اشاره به وجود دو منشاء آلودگی درونی و بیرونی در دریا گفت: آلودگی در درون دریا بیشتر بر اثر آلودگی نفتی ایجاد می‌شود که خوشبختانه ایران هیچگونه آلودگی نفتی بر اثر برداشت نفت در حوزه خود ندارد.
یوسفی خاطرنشان کرد: بیشترین آلودگی نفتی از طریق کشورهای آذربایجان، روسیه، قزاقستان و ترکمنستان در دریای خزر ایجاد می‌شود که البته برداشت نفتی روسیه کمتر و قزاقستان و آذربایجان بیشتر از همه است.
مدیر مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر افزود: از جمله اقداماتی که این مرکز انجام داده است رصد انتقال آلودگی نفتی از آذربایجان به سمت ایران از طریق تصاویر ماهواره‌ای که مشخص می‌شود نحوه انتقال این آلودگی چگونه است.
یوسفی کبریا در بخش دیگر گفت‌وگوی خود با بیان اینکه منشاء دوم آلودگی‌های دریا از بیرون وارد دریا می‌شود گفت: این آلودگی‌ها از طریق رودخانه‌های ایران و قزاقستان، آذربایجان، ترکمنستان و به خصوص روسیه وارد دریای خزر می شود؛ روسیه بیشترین حجم ورودی آب یعنی ۸۰ درصد را به خود اختصاص داده است.
وی با اشاره به اینکه مشکل دیگر دریای خزر جریان غالب آن از شمال به جنوب است تاکید کرد: این جریان از روسیه به سمت کشور ما بوده و به این دلیل عمدتا آلودگی‌ها به سمت کشور ایران می‌آید که از راه سنجش از راه دور این آلودگی ها را می‌توان رصد و منشاء انتقال را پیدا کرد.
مدیر مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر منشاء آلودگی رودخانه‌ها را دخالت‌های انسانی عنوان کرد و متذکر شد: صنایع، منازل مسکونی و زمین‌های کشاورزی می‌توانند آلودگی را وارد دریا کنند.
یوسفی خاطرنشان کرد: متولی آلودگی شناگاه‌ها سازمان محیط زیست است و این سازمان هر چند وقت پایش آلودگی دریای خزر را انجام داده و اگر شناگاهی استاندارد لازم را نداشته باشد؛ ممنوعیت شنا در آن شناگاه را صادر می‌کنند.
وی با بیان این که مشکل بزرگ سواحل جنوبی دریای خزر وجود تعداد زیاد غرق شدگان است افزود: هرچند اقدامات خوبی از طریق استانداری انجام شد و به نوعی تعداد غریق کاهش پیدا کرد اما باید راه کارهایی یافت تا این تعداد به حداقل برسد.
- 9
- 2
