به گزارش ایسنا، "نیکلا لئونار سعدی کارنو "(Nicolas Léonard Sadi Carnot) در تاریخ ۱ ژوئن سال ۱۷۹۶ میلادی در پاریس و در یک خانواده برجسته و ممتاز فرانسوی به دنیا آمد.
پدرش" لازار کارنو" ریاضی‌دان انقلابی، طراح نقشه‌های جنگی، پدیدآورندهٔ چهارده ارتش جمهوری فرانسه و از شخصیت‌های برجستهٔ دولتی محسوب می‌شد که به علت ابداع روش‌های نوین و مؤثر جنگی برای مقابله با دولت‌های اروپایی"طراح پیروزی" نام گرفته بود.
کارنو در سن شانزده سالگی وارد مدرسه پلی تکنیک شد. وی همزمان با محصلین دیگری چون "ناویر" و" کریولیس" که آنها هم بعدها دانشمندان بزرگی شدند، نزد استادان بزرگی از جمله "گیلوساک"،" پواسون"،" آراگو" و" آمپر" به تحصیل پرداخت. پس از گذراندن تحصیل در مدرسهٔ پلی‌تکنیک، با درجه افسری وارد ارتش فرانسه شد، ولی پس از سقوط" ناپلئون"و تبعید پدرش، از ارتش خارج شد. پس از آن در پاریس اقامت گزید.
او در پاریس با دانشگاه "سوربون" وکالج "دوفرانس" در ارتباط بود.
در همان زمان به صنعت علاقه‌مند شد و شروع به مطالعهٔ نظریهٔ گازها کرد. اولین اثر مهم کارنو جزوه‌ای بود که در سال‌های ۱۸۲۲ تا ۱۸۲۳ تنظیم کرد و در آن برای تعیین رابطهٔ ریاضی کار تولید شده به وسیلهٔ یک کیلوگرم بخار تلاش کرد. پس از انتشار این اثر به تحقیقات خود ادامه داد و نظریات خود را کامل‌تر کرد که یادداشت‌هایی از آنها نیز به جای مانده‌است.
در آن زمان ماشین بخار به وسیلهٔ جیمز وات اختراع شده بود و در صنعت نقش مهمی ایفا می‌کرد. با این حال و علی‌رغم کوشش‌های صنعتگران، بازده آن بسیار اندک بود. در آن زمان هنوز اطمینان کاملی نسبت به قانون بقای انرژی وجود نداشت و انرژی و گرما متفاوت از هم انگاشته می‌شدند و اصولا گرما به عنوان ماده‌ای بی‌وزن و نامرئی پنداشته می‌شد.
کارنو سعی کرد موضوع ایجاد نیروی محرک را مستقل از هر نوع دستگاه به کار گرفته شده در نظر گیرد، و سرانجام به این نتیجه رسید که بیشترین بازده‌ای که می‌توان از هر نوع ماشین گرمایی گرفت به اختلاف دمای دو چشمه (یا دیگ) سرد و داغ بستگی دارد.
برای این کار وی چرخه‌ای را معرفی کرد که اکنون به افتخارش "چرخه کارنو" نامیده می‌شود.
اندیشه‌های کارنو به وسیله "کلوین" و "رودلف کلاوزیوس" تکمیل و تصحیح شد.
اکنون می‌دانیم که بازده کارنو یا بیشترین بازده یک ماشین آرمانی برابر است با نسبت تفاضل دماهای چشمه‌های سرد و داغ به دمای مطلق چشمهٔ داغ.
کارنو در سال ۱۸۳۲ در جوانی و در اوج فعالیت‌های علمی‌اش در سن سی و شش سالگی بر اثر ابتلا به بیماری وبا که در آن زمان همه‌گیر شده بود درگذشت.
- 12
- 4
