گاهی بگومگوها و قهرهای کوچک همسران به کینه‌های بزرگ و حتی نفرت دونفر از یکدیگر می‌انجامد، به گونه‌ای که با گذشت زمان از یکدیگر گریزان می‌شوند و به قهرهای طولانی‌مدت تن می‌دهند؛ قهرهایی که طلاق عاطفی کمترین پیامد منفی آن است.
به عنوان یک زوج بپذیرید که قهر کردن رفتار نادرست و کودکانه‌ای است که شما را نه‌تنها به سوی راه مناسب و بهینه برای حل مشکلات هدایت نمی‌کند، بلکه شرایط بحرانی‌تری برایتان رقم می‌زند؛ شرایطی که گاه خروج از آن، غیرممکن و سخت است. پس حتی‌المقدور تلاش کنید قهر نکنید، اما اگر به هر دلیلی به این رفتار متوسل شدید، بهتر است مهارت آشتی کردن را هم بیاموزید. شما خیلی آسان‌تر از آنچه گمان می‌کنید، می‌توانید آشتی کنید:
اول پذیرش، بعد بخشش
علت ناراحتی هر چه بوده، اتفاق افتاده و حال شما چاره‌ای جز پذیرش این وضعیت ندارید. پس به جای آن که باعث آزار خود و همسرتان شوید، بهتر است کاری کنید که از شر انرژی‌های منفی خلاص شوید. بخشش، یکی از بهترین روش‌هاست؛ با بخشش و گذشت از اشتباهات همسرتان نه‌تنها می‌توانید اعتماد به نفستان را بالا ببرید، بلکه با احساس مثبت و قوی بودن می‌توانید برای آشتی کردن پیش‌قدم شوید. غرور را کنار بگذارید و به این موضوع فکر کنید که اگر با همسرتان در رابطه باشید، چه ساعات خوبی را می‌توانید کنار یکدیگر سپری کنید!
معذرت بخواهید
کلاهتان را قاضی کنید و تا آنجا که مقصر هستید، اشتباهتان را بپذیرید و سپس به هر طریق که می‌توانید احساس پشیمانی‌تان را ابراز کنید و برای جبران و اصلاح آن قدم بردارید. شک نکنید معذرت خواهی کردن، تغییر رویه دادن و هدیه گرفتن باعث رفع دلخوری و ناراحتی می‌شود.
البته هرگز انتظار نداشته باشید، همسرتان هم مانند شما رفتار کند. وقتی منتظر پذیرش مسئولیت و عذرخواهی باشید، بی‌گمان ادامه بحثتان به گفتن جملاتی چون من اشتباهم را پذیرفتم پس تو هم بپذیر که فلان حرف را زدی! قبول کن که اینجای ماجرا تقصیر تو بود و... ختم می‌شود! در این صورت، دوباره در خط اول قرار می‌گیرید؛ چه بسا بیان این جملات سرزنش‌آمیز، باعث می‌شود تاثیر حرف‌های شما برای شروع دوباره ارتباط از بین برود یا این که ممکن است همسرتان فکر کند شما می‌خواهید با این رفتار خود را بی‌گناه جلوه دهید و او را متهم اصلی دعواهایتان کنید.
پس بهتر است فرض را بر این بگذارید که همسرتان نمی‌خواهد مسئولیت رفتارش را بپذیرد و عذرخواهی کند. در این حالت، کافی است، شفاف و صریح بیان کنید که مسئولیت فلان رفتار و فلان کار و فلان جمله، با من بوده؛ همین جمله نشان می‌دهد مسئولیت بقیه ماجرا با چه کسی است!
گفت‌وگو کنید
قهر کردن مانند ریختن زباله زیر فرش خانه است؛ با قهر نه تنها نمی‌توانید مشکلاتتان را حل کنید، بلکه آنها را برای همیشه پایدار می‌سازید. در اولین گام بپذیرید که قهر و ترشرویی، نامساعدترین روش برای فرار از مشکلات و به معنای پاک کردن صورت مساله است. پس باید با مشکلات مواجه شوید. رویارویی با مشکلات از بهترین تدابیر مفیدی است که باعث می‌شود موضوع قهر را بصراحت بشناسید و درباره آن به طور جدی گفت‌وگو کنید.
شایسته است در کمال آرامش و بدون قضاوت منفی و غیرمنصفانه، شفاف و قاطعانه درباره مساله پیش آمده، ناراحتی‌ها و احساساتتان را بیان کنید و بگویید دوست دارید چگونه با شما رفتار شود؛ حتی می‌توانید توضیح دهید که اگر رفتار دلخواهتان انجام شود، چه نتایج مساعدی در روابطتان خواهد داشت. یادتان باشد، هرگز قهر را با بی‌توجهی به مساله و مشکل اصلی تمام نکنید. با هم صحبت کنید حتی اگر دعوایتان شود. اگر بار اول دعوایتان شد، بار دوم صحبت کنید. اگر باز هم دعوا کردید بار سوم صحبت کنید و اگر می‌توانید از یک روان‌شناس متعهد و مجرب کمک بگیرید تا مشکلتان پیشرفت نکند.
- 19
- 5
