قایقرانی
ورزش قایقرانی بر روی سطح آب انجام می شود و ورزشکاران، قایق را با استفاده از پارو به حرکت در می آورند. قایقرانی در قرن ۱۸ بعنوان یک ورزش در لندن توسعه یافت. مسابقه هایی بین آب بازان حرفه ای در رودخانه تیمز برگزار شد. احتمال برگزاری قایقرانی در داخل خانه مانند دریاچه های مصنوعی یا در فضای باز مانند رودخانه ها، کانال ها و اقیانوس ها وجود دارد. باتوجه به متفاوت بودن اعضای هر تیم در کلاس قایق، یکی برای انفرادی مانند اسکال تکی و یکی برای هشت ورزشکار می باشد.
دو نوع قایقرانی تحت عنوان جارو و جمجمه وجود دارد؛ به این شرح که هر پارویی در جارو، یک پارو دارد که با استفاده از دو دست گرفته می شود و هر پاروزن در جمجمه باید پارو بزند که در هر دستش یکی وجود دارد. قایق های مسابقه ای با نام پوسته نیز شناخته می شوند و دراز، باریک و نیم دایره هستند. انتهای پاروهای مورد استفاده بلند( حدود ۲۵۰- ۳۰۰ سانتیمتر )، صاف است و تیغه نام دارد.
کلیه قایق هایی که برای حرکت کردن به پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن نیاز دارند؛ متشکل از دو بخش، بسته به جهت نوع حرکت و پاروی مورد استفاده می باشند که فعالیت خود را تحت پوشش دو ارگان جداگانه انجام می دهند.
تاریخچه قایقرانی
در ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد، قایقرانی برای نخستین بار بوجود آمد؛ بدین دلیل که مردم آن زمان مجبور بودند برای بقای خود و فرار از خطرات اطرافشان به آب ها پناه ببرند. همین امر باعث شد تا قایق های با تنه های درختان بسازند. پس از آن قایق های بهتر و مدرن تری توسط اسکیموها، مصری ها، آفریقایی ها ساخت شد که جنس بیشتر آن قایق ها از پوست های حیوانات بود.
سپس با هدف تجارت کردن، مسافرت کردن و امور جنگی به تدریج ، قایق های کائو را ساختند که به هدایت ۸۰ پارو زن، نیاز داشت. به این ترتیب قایق رانی، نوعی رشته ورزشی محسوب شد و افراد زیادی در آن بصورت حرفه ای فعالیت کردند. چون قایق رانی با مدرن شدن دنیای بشر به مسابقات بین المللی راه یافت تا افراد علاقه مند به ورزش و تفریح کردن ، در این زمینه فعالیت کنند و درجات بالایی را کسب کنند.
قایقرانی در ایران
ورزش قایقرانی در ایران، سابقه ای هفتاد ساله دارد. در آن زمان نخستین باشگاه قایقرانی هم زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، در مسجد سلیمان تأسیس شد. نخستین باشگاه قایق های بادبانی در پنجاه سال پیش در آبادان ساخته شد که به آن« یات کلاب» می گفتند. چند قایق از نوع ۱- k و ۲- k( کایاک یک نفره و دو نفره) در اوایل دهه ۴۰ هجری شمسی از طریق انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سد امیرکبیر احداث شد که در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال غرب تهران بر روی رودخانه کرج قرار داشت، سپس این قایق ها به آب انداخته شد و به این ترتیب سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران، نخستین پایگاه قایقرانی را بوجود آورد.
در ابتدا با استفاده از چوب با پوشش برزنتی، قایقهای اولیه ایران را می ساختند که وزن آن ها برای یک نفره بالای ۲۰ کیلوگرم و برای دو نفره ۲۴ کیلوگرم بود. فدراسیون قایقرانی ایران از سال ۱۳۴۲ فعالیت رسمی خود را برای نخستین بار شروع کرد و یک افسر ارشد نیروی دریایی، مدیریت آنرا برعهده گرفت. سرهنگ امامی در سال ۱۳۴۴ به مدت سه سال به ریاست فدراسیون گمارده، این مسئولیت را انجام میداد.
عنوان« فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب» از سال ۱۳۴۵ بر این تشکیلات نهاده شد. از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۶ مهندس حسن امامی، پس از سرهنگ امامی به عنوان رییس فدراسیون بود و در طول آن مدت، مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت های متعدد سالانه برگزار می شد. ریاست وقت سازمان تربیت بدنی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فدراسیون این ورزش را تعطیل کرد و نام ورزش های آبی را برای آن انتخاب کرد و پس از ادغامش با شنا، شیرجه و واترپلو، مجددا فدراسیون قایقرانی در سال ۱۳۶۲ بازگشایی شد.
بررسی انواع قایقرانی
قایقرانی، انواع گوناگونی دارد که در ادامه شرح داده شده است:
* كمیته آب های آرام:
یکی از رشته های المپیکی جذاب و هیجانی قایق رانی به نام رشته ورزشی آب های آرام می باشد. در حقیقت آب های آرام، متشکل از دو رشته ی کانو کانادایی و کایاک است که قوانین یکسانی دارند. قایق کانو کانادایی، نوعی قایق بسیار باریک و بدون سکان میباشد که فرد باید با یک دست خود پارو بزند و در این قایق نیز زانو بزند. توجه کنید که پاروی این رشته یک کفه ایست که دسته T در سمت دیگرش قرار دارد و قایقران با دستش آنرا می گیرد.
قایق باریکی به نام کایاک میباشد که با استفاده از سکان، هدایت میشود و قایقران با حرکات دست و کمر در حالت نشسته در آن پارو می زند. پاروی کایاک، دارای کفه از هر دو طرف می باشد.
* كمیته اسلالوم و آب های خروشان:
از دیگر رشته های قایقرانی المپیکی می توان به قایق رانی اسلالوم اشاره کرد. لازمه ی شرکت در مسابقات این نوع قایق رانی، داشتن مهارت و قدرت بالا در قایق رانی است. شما باید سرعتتان را در مسابقه قایق رانی اسلالوم، متناسب با دروازه هایی تنظیم کنید که در مسیر مشخص شده اند. بنابراین اگر با یک یا چند دروازه برخورد کنید؛ مرتکب جریمه میشوید بدین دلیل که کار شما بر خلاف قوانین بوده است.
* كمیته ماراتن:
هدف رشته ماراتن اینست که در کم ترین زمان ممکن، مسافت های طولانی( ۴۲ کیلومتر به بالا) را طی کنید. قایق کایاک در این رشته، با اندکی تفاوت در وزن و کانو کانادایی مورد استفاده قرار می گیرد.
* كمیته كانوپولو:
یک صندلی ثابت یک نفره در قایق کانوپولو وجود دارد که ۳ متر، طول دارد و همچنین دارای ۲ جای پای متحرک می باشد. قایقرانان در این رشته با توپ، بازی می کنند. دو تیم ۵ نفره توسط بویرها در محیطی محصور شده بازی می کنند. طول این محیط، حداکثر ۵۰ متر و حداقل ۲۵ متر می باشد. عمق این محیط، از ۲ متر بیشتر است و به اندازه دو سوم طول زمین، عرض دارد. ابعاد دروازه ها ۲×۵/۱ متر است و ۲ متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. برگزاری این بازی به صورت دو نیمه ۱۰ دقیقه ای یا ۷ دقیقه زنده( یعنی توپ در جریان بازی) میباشد که ۳ دقیقه وقت استراحت در بین هر نیمه اختصاص داده شده است. بازیکنان کانوپولو که جلوی قایق قرار می گیرد، باید به جلیقه نجات و کلاه ایمنی با محافظ و روکش مجهز باشند. مکان برگزاری مسابقات کانوپولو معمولاً در استخر است و برای این بازی از توپ واترپلو استفاده می شود.
* كمیته بادبانی:
اکثراً در دریا، مسابقات قایقهای بادبانی اجرا میشود، با این هدف که ورزشکاران، مسیر مسابقه را به شکل یک مثلث در کم ترین زمان و با کم ترین امتیاز منفی طی کنند. با استفاده از بویرهای شناور بزرگ، مسیر این مسابقه را مشخص کرده اند و در این مسابقه از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.
* كمیته تورینگ
رشته تورینگ به این منظور بوجود آمد تا بتوانید در مسیر رودخانه ها و غیره، مسافت های طولانی را در کم ترین زمان ممکن طی کنید. قایق های تورینگ در این رشته مورد استفاده قرار می گیرند.
آموزش قایقرانی کایاک و انواع آن
ابتدا باید در مورد قایقرانی کایاک، اطلاعاتی به دست آورید و سپس برای اموزش آن اقدام کنید تا قادر به درک گفته های مربیان خود شوید. قایق های کایاک با استفاده از یک پاروی دو کفه ای حرکت می کنند که هر دو این کفه ها نسبت به هم زاویه دارند.
برای آموزش قایقرانی کایاک در ابتدا نحوه نشستن را یاد می گیرید. به همین منظور شما بر روی صندلی های این قایق به گونه ای که پاهایتان بطور کامل، کشیده باشد؛ می نشینید. همچنین این قایق، صندلی ثابتی دارد و برای کنترل قایق، از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته استفاده می شود. پاروی قایق کایاک، طولی متناسب با قد پاروزن دارد، بدین جهت از بابت رسیدن پاهایتان به پارو نگران نباشید. انواع قایق های کایاک شامل کایاک یک نفره، کایاک دو نفره، کایاک چهار نفره می باشد.
آموزش قایقرانی کانو و انواع آن
قایق رانی کانو برای مسابقات سرعتی، کاربرد دارد و حرکت آن از طریق یک پارو و یک کفه صورت می گیرد. طول پاروی قایق رانی کانو کوتاهتر از پاروی کایاک است درحالیکه کفه ی آن کمی بزرگ تر از پاروی کایاک است.
آموزش این قایق به اینصورتست که طرز قرار گرفتنش به زانو زدن شباهت دارد و صندلی و سکانی ندارد. در این مسابقه، قایقرانان مرد باید مسافت ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر را طی کنند درحالیکه قایقرانان زن، ملزم به طی کردن مسافت ۵۰۰ متر هستند تا برنده ی مسابقه مشخص شود.
قایق رانی کانو دارای انواع مختلفی نظیر کانو کانادایی یک نفره، کانو دو نفره و کانو چهار نفره می باشد.
آموزش قایقرانی روئینگ
برای اینکه بتوانید در کمترین و کوتاه ترین زمان، مسیر مشخصی را طی کنید؛ قایقرانی روئینگ بوجود آمده است. همچنین برگزاری مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافت های ۱۰۰۰ متر و ۲۰۰۰ متر به بالا می باشد. به قایق های مورد استفاده در این رشته قایق رانی، اسکال می گویند که انواع مختلف آنها عبارتند از:
- اسکال یک نفره دو پارویی.
- اسکال دو نفره چهار پارویی.
- اسکال چهار نفره، چهار یا هشت پارویی.
- اسکال هشت نفره، هشت یا شانزده پارویی.
- اسکال دوازده نفره، دوازده یا بیست و چهار پارویی.
- اسکال هیجده نفره، هیجده یا سی و شش پارویی.
فواید ورزش قایقرانی
ورزش قایقرانی، فوایدی دارد که در ادامه برایتان شرح داده ایم:
> قایقرانی برای قلب، مفید است.
> قایقرانی موجب افزایش قدرت عضلات میشود.
> کاهش استرس، از دیگر مزایای قایقرانی به شمار می رود.
> قایقرانی، بدن شما را استوار میکند.
> قایقرانی به بهبود حرکت عضلات و مفاصل کمک میکند.
> قایقرانی برای تمام قسمت های بدن، نوعی تمرین کامل محسوب میشود.
> قایقرانی در کاهش وزن شما مؤثر است.
> از فواید قایقرانی می توان به نشاط و شادابی اشاره نمود.
گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 12
- 3