همه چیز درباره وینگسوت

وینگسوت یکی از ورزش های هیجانی و پروازی مدرن است

وینگسوت

از رشته های ورزشی و همچنین انواع ورزش چتربازی می توان به پرواز با لباس بالدار یا وینگسوت اشاره کرد. فرد در این ورزش، لباس مخصوصی به نام wingsuit را بر تن می کند و در آسمان، پرواز می کند. این لباس بالدار که متشکل از دو بال بازو و یک بال تک پا است؛ سلول های نایلونی تحت فشار بادی دارد.

در دهه ۱۹۹۰ لباس بالدار وینگسوت مدرن توسعه پیدا کرد و بعنوان لباس مرد پرنده یا لباس سنجاب پرنده شناخته میشد. ورزشکار در این ورزش برای کنترل جهت و سرعت، از بدنش استفاده می کند. یک ورزشکار وینگسوت، بعد از پرش از هواپیما یا کوه، برای فرود ایمن از چتر نجات استفاده میکند. چتر نجاتی که توسط چترباز، مورد استفاده قرار می گیرد برای چتربازی یا بیس جامپینگ طراحی شده است.

تاریخچه وینگسوت

در سال ۱۹۱۲ برای نخستین بار ، یک خیاط ۳۳ ساله برای تست لباسش که ترکیبی از چتر و بال بود؛ از بالای برج ایفل پرید. البته انجام چنین کاری نتیجه ی موفقیت آمیز نداشت و باعث فوت فرد شد. اکثر ورزشکارانی که در بین سال های ۱۹۱۲ تا ۱۹۶۱، سعی داشتند این لباس ها را بپوشند، فوت کردند.

یک چترباز معروف به نام پاتریک دی گایاردون در سال ۱۹۹۰، لباس هوایی جدید و متفاوتی را ساخت که بسیار کارامد و بسیار ایمن بود. از این رو لباس‌های بالدار مدرن از جنس مواد نایلونی ضخیم در اواسط دهه ی ۱۹۹۰ ایجاد شدند که بین پاها و زیر بازوها، سطحی را ایجاد میکردند و این سطح اضافی ایجاد شده باعث میشد که فرد پرنده بطور قابل ملاحظه ای در بالا بماند. همچنین در ۱۳ آوریل ۱۹۹۸ د گایاردون با ایجاد تغییراتی در کت و شلوار در هاوایی، آن را امتحان میکرد که متأسفانه درگذشت. کت و شلوار، پس از مرگ پاتریک، قدرت بیشتری پیدا کرد بگونه ای که لباس‌های زیادی برای این ورزش تولید شد.

در سال ۱۹۹۹، کت و شلوار جدیدی توسط افرادی به نام جاری کوسما و رابرت پکنیک ایجاد شد که برای همه ی افراد علاقه مند به این ورزش، ایمن تر و قابل دسترس تر بود و به عنوان نخستین لباس هایی محسوب میشد که به عموم ارائه شد.

پرواز با وینگسوت معمولاً با استفاده از چتر نجات پایان می‌یابد

طراحی وینگسوت

در بازار، طرح های مختلفی از وینگسوت وجود دارد ولی تمام آنها پیرو یک اصول مشترک هستند. ساخت وینگسوت ها با استفاده از الیاف بسیار مقاوم بهمراه برخی از قسمت های سخت و محکم، صورت گرفته است که نقش شاکله اصلی آن توسط بدن انسان ایفا میشود.

همه وینگسوت ها بر روی دست ها و بین پاها دو بال پرواز دارند. علت پرواز بال های وینگسوت در جریان هوا به دلیل شکل ایرفول گونه خود( مانند بال هواپیما) می باشد. وینگسوت میتواند روی اسمان، مانند هواپیما شناور شود و با تغيير وضعیت بال های خود، تغيير جهت دهد.

برای ساخت وینگسوت ها از پارچه ی نایلونی نرم، سبک و با تراکم بسیار بالا استفاده می شوند. وینگ سوت بگونه ای طراحی شده است که مانند لباس راحتی پوشیده میشود و همچنین روی بدن نیز محکم میشود. بازوهای وینگسوت، شبیه به ایرفویل بال های هواپیما طراحی شده است که تأثير به سزایی در پرواز و حرکت رو به جلوی ما دارد.

نسبت حرکت رو به جلوی یک وینگسوت مدرن، حدود ۲.۵ به ۱ میباشد یعنی مثلا وقتی وینگسوت، دو و نیم متر به سمت جلو حرکت میکند؛ یک متر هم به سمت پائین می آید. یک ورزشکار برای بیرون پریدن از هواپیما و استفاده از دیگر وسیله ها باید تکنیک های خاصی را رعایت کند.

مدت زمانی پرواز یک پرنده با وینگسوت، نسبت به سقوط آزاد، بیشتر است. در واقع شخص در هوا مانند پرنده ای پرواز می کند و وقتی که قصد فرود آمدن به زمین را دارد، چتر نجات باز میشود و به فرد کمک می کند تا بطور اهسته به زمین برسد.

تجهیزات تمرین پرواز وینگسوت

چتربازان به غیر از لباس وینگسوت، ملزم به استفاده از یکسری لوازم جانبی مختلف هستند. استفاده از عینک، برای جامپرها اجباریست. آن ها نیز دربرابر کولاک، موظفند که از دستکش و کلاه ایمنی استفاده کنند و برای ضبط پرش معمول باید یک یا چند دوربین گو پرو که به کت و شلوار وصل شده را بپوشند.

لباس بالدار وینگسوت مدرن در دهه ۱۹۹۰ توسعه یافت

رکوردهای جهانی وینگسوت

رکوردهای جهانی زیادی از وینگسوت به ثبت رسیده است، برای مثال رکورد بزرگ ترين پرش( شامل چندین پرنده) در هوا که به شکل یک الماس بوده است، شامل ۱۰۰ پرنده در کالیفورنیا در سپتامبر۲۰۱۲ می باشد.

در ۲ نوامبر۲۰۱۱ یک آمریکایی به نام دین پاتر، رکورد طولانی ترین پرش که ۷٫۵کیلومتر بوده را به ثبت رسانده است؛ به این صورت که او با پرش از یک کوه بمدت ۳دقیقه و ۲۰ثانیه پرواز کرد. همچنین یک فرد ژاپنی، رکورد سریعترین پرش که ۳۶۳ کیلومتر بر ساعت بوده را زده است.

مسابقات وینگسوت

در سال ۲۰۱۵ با به رسمیت شناخته شدن وینگسوت برای فدراسیون جهانی هوانوردی FAI، دو مسابقه رسمی به نام های Wingsuit Performance Flying و Wingsuit Acrobatics اجرا شد که شرکت کنندگان، مجوز دیدن این توانایی ها در یک صحنه جهانی را داشتند.

> رقابت های پرفورمنس( WINGSUIT PERFORMANCE FLYING):

رقابت های پرفورمنس، سه پارامتر مختلف عملکرد خلبان وینگسوت( بهترین لیفت، کمترین درگ، بهترین نرخ گلاید) را انداره گیری میکند و سپس به ترکیب آنها در یک نتیجه واحد می پردازد. یک دستگاه جی پی اس، تمامی اندازه گیری ها را در یک ارتفاع خاص انجام می دهد( ارتفاع ۲۰۰۰ m تا ۳۰۰۰ m AGL).

این مسابقه با استفاده از تجهیزات یکسان در طول ۳ پرش اسکای دایوینگ انجام می شود که هر کدام از پرش ها مختص اجرای آیتمی ویژه است. آیتم زمان، اینگونه است که هرچه پرنده وینگسوت بتواند در آن ارتفاع خاص، مدت زمان بیشتری بماند، بهتر خواهد بود. در آیتم مسافت، هرچه پرنده وینگسوت بتواند در آن ارتفاع، مسافت بیشتری را طی کند؛ امتیاز بهتری کسب میکند.

نحوه ی محاسبه ی آیتم سرعت به اینصورتست که در آن ارتفاع، بالاترین میانگین سرعت افقی دست یافته شده بر روی زمین، مورد محاسبه قرار می گیرد. هرچه در مدت زمان کم تر، مسافت بیشتری را طی کنید؛ بهتر است.

این مسابقات با نفی هرگونه مزیت و برتری فیزیک بدنی پرنده، در پی اینست که بهترین خلبان وینگسوت را پیدا کند. یک فرد نروژی به نام Espen Fadnes توانست در سال ۲۰۱۵ نام خود را بعنوان نخستین قهرمان مسابقات جهانی FAI ثبت کند. اکنون آرزوی بسیاری از افراد دیگر اینست که درمسابقات جهانی Wingsuit Performance Flying عنوان قهرمانی را کسب کنند.

> رقابت های آکرو( WINGSUIT ACROBATICS):

یک تیم وینگسوت در رقابت های آکرو در یک نمایش هوایی قرار میگیرد و بهترین عملکرد خود را برای تحت تاثیر قرار دادن داوران به نمایش می گذارد. درواقع دو نفر پرنده در یک تیم بهمراه یک نفر پرنده بعنوان فیلمبردار و دوربین پروازی در این رقابت، شرکت میکنند.

تیم ها باید بتوانند با خلاقیت و مهارت های پرواز خود، باعث جذب داوران و دیگر خلبانان وینگسوت شوند. امتیاز عملکرد فیلمبردار و شیوه پرواز او به غیر از امتیاز عملکرد تیم ها مورد محاسبه قرار می گیرد.

در این نوع رقابت های وینگسوت، شیوه پرواز از اهمیت به سزایی برخوردار است و همین امر، موجب پرواز تیمها در بهترین حالت ممکن میشود. محاسبه نمره های شیوه پرواز بر اساس موارد گوناگونی صورت میگیرد که از آن ها می توان به وضعیت بدن، نرمی پرواز، هم گیری های کنترل شده و سرعت پرواز رو به جلو اشاره کرد.

سرعت پرواز با وینگسوت بسیار زیاد است

گردآوری: بخش ورزش سرپوش