مجتبی گلیج با وجود گذشت بیش از یک ماه از مبارزه با عبدالرشید سعداله یف، فوق ستاره روسی هنوز هم حسرت آن ثانیه های پایانی را می خورد که یک برد بزرگ را از دست او خارج کرد. گلیج که بعد از مسابقات جهانی در بازی های آسیایی توانست به مدال نقره ۹۷ کیلوگرم دست پیدا کند، با اعتماد به نفس خوبی در خصوص طلای المپیک صحبت می کند.
این کشتی گیر تنکابنی با وجود حمایت از امیرمحمد یزدانی در اختلاف به وجود آمده بین کشتی گیران و فوتبالیست ها، معتقد است ورزشکاران نباید علیه یکدیگر جبهه بگیرند. او حق را در ماجرایی که در اینستاگرام بین یزدانی و برخی فوتبالیست ها رخ داده، به هم استانی و هم تیمی خود می دهد.
در ادامه مشروح صحبت های مجتبی گلیج، دارنده مدال برنز کشتی آزاد جهان را در گفتگو با ورزش سه می خوانید:
جزو اولین نفراتی بودم که از یزدانی حمایت کردم
من جزو اولین نفراتی بودم که در این رابطه صحبت کردم و الان هم حمایتم را از امیرمحمد یزدانی اعلام می کنم. به نظرم یزدانی حرف حق را زده و نباید فوتبالیست ها در مقابل او جبهه می گرفتند. دیشب دیدم آقای میثاقی هم در این خصوص صحبت هایی کرد، اما به نظرم درست نبود. بحث ما قرارداد لیگ برتری فوتبالیست ها نیست و می دانیم که در همه جای دنیا قرارداد فوتبالیست ها از بقیه رشته ها بالاتر است. آن ها ۱۰ ماه سال را درگیر لیگ هستند و ما دو، سه ماه لیگمان طول می کشد. طبیعی است که فوتبالیست ها بیشتر پول بگیرند. بحث ما حمایت های دولتی از ورزشکاران بود که آنجا تبعیض قائل می شوند.
بیرانوند ۲۰۰ میلیارد هم قرارداد ببندد، نمی گوییم چرا
به نظرم فوتبالیستی مثل علیرضا بیرانوند یا بقیه بازیکنان تیم ملی اگر ۲۰۰ میلیارد هم قرارداد ببندند، کسی نمی تواند بگوید چرا. فلان بازیکن می گوید قیمتم این است و از باشگاهش پول می گیرد. بحث روی پاداش هایی است که از سوی دولت به ورزشکاران در رشته های مختلف اهدا می شود. بازهم ما نمی گوییم چرا به فوتبالیست ها حواله خودرو دادند. می گوییم چرا تبعیض وجود دارد و کشتی گیران که همیشه پرچم ایران را در تمامی میادین بالا برده اند، از این پاداش ها نمی گیرند. در بقیه رشته ها هم اوضاع همین است و ورزشکارانی که در المپیک و بازی های آسیایی دل مردم را شاد می کنند، اصلا پاداشی شبیه فوتبالیست ها نمی گیرند. این تبعیض باعث دلخوری و نگرانی ورزشکاران شده است.
میزان جوایز بازی های آسیایی عجیب بود
این جوایزی که برای بازی های آسیایی اعلام کردند، خیلی عجیب است. اول اینکه اختلاف بین مدال طلا با نقره و برنز خیلی زیاد است. ۱۶ هزار دلار به طلایی ها جایزه می دادند، اما به نفر دوم ۶ هزار دلار. این خیلی عجیب و بد است. یعنی مدال نقره و برنز ارزشی ندارد؟ حداقل باید نصف طلا به نقره ای ها پاداش می دادند. این جایزه ای هم که وزارت ورزش تعیین کرده، نمی دانم چطور محاسبه شده است. دوره قبلی ۱۶۰ سکه به طلایی ها دادند و این دوره ۹۰۰ میلیون جایزه اعلام کردند. نمی دانم سکه ۳۰ میلیون تومانی را چطور ۵ میلیون حساب کردند! زندگی حرفه ای خرج دارد و مسئولین باید بیشتر به این موضوعات توجه کنند.
بی احترامی بین فوتبالیست ها و کشتی گیران درست نیست
واقعا این فضایی که بین فوتبالیست ها با کشتی گیران و قهرمانان سایر رشته ها به وجود آمده، خوب نیست. اینکه بخواهیم به هم بی احترامی کنیم، درست نیست. ورزشکاران همیشه پشت هم بودند و در روزهای سخت و خوش کنار هم حضور داشتند. حتی بارها شده فوتبالیست ها برای کشتی گیران در همین اینستاگرام استوری گذاشتند و برعکس. انشالله که این اختلافات زودتر حل شود و بی احترامی صورت نگیرد.
سعداله یف را می بردم، قهرمان جهان می شدم
نمی توانم بگویم از عملکرد امسال خودم راضی هستم. خیلی در یک سال اخیر زحمت کشیدم و این ثمر یک سال زحمت من نبود. خیلی دوست داشتم در مسابقات جهانی امسال طلایی شوم. اگر آن اتفاق در ثانیه های پایانی کشتی با سعداله یف نمی افتاد و برنده می شدم، مطمئن بودم که می توانم طلا بگیرم. هم شرایط بدنی ام و هم شرایط روحی ام خیلی خوب بود و با آن برد روحیه من ۱۰ برابر هم می شد. مطمئن آن روز می توانستم تاج الدینف را شکست دهم.
در هانگژو هم مصدوم بودم، هم ناآماده
در بازی های آسیایی هانگژو هم از ناحیه مچ پا آسیب دیدگی جدی داشتم و هم از نظر بدنی شرایطم خوب نبود. حتی روز مسابقه دو آمپول پیروکسیکام به پایم زدم و پایم را فیکس کردم که بتوانم روی تشک حاضر شوم. خدا را شکر با اینکه شرایط خوبی برای مسابقه نداشتم، به مدال نقره رسیدم. البته در فینال نتوانستم کشتی خوبی بگیرم و این موضوع نه ربطی به مربیان داشت و نه هیچ کس دیگری.
اسنایدر، تاج الدینف و سعداله یف را می برم
امیدوارم زودتر بتوانم مچ پایم را درمان کنم و بتوانم در انتخابی ها اول بشوم تا بعد از کسب سهمیه در المپیک دوبنده تیم ملی ایران را بپوشم. من دنبال بهترین نتیجه هستم و مطمئنم می توانم اسنایدر، تاج الدینف و سعداله یف را ببرم. اصلا از طلای المپیک دور نیستم و با یک برنامه ریزی خوب می توانم قهرمان المپیک شوم.
از کشتی با کامران قاسمپور استقبال می کنم
۹۷ کیلوگرم همیشه وزن شلوغی بوده و چه در ایران و چه در جهان مدعیان زیادی در این وزن حضور داشتند. کامران قاسمپور خودش انتخاب می کند که در ۸۶ کیلوگرم باشد یا ۹۷ کیلوگرم. علاوه بر او آذرپیرا، محمدیان و کشتی گیران دیگر هم هستند و من باید با همه کشتی بگیرم تا بتوانم صاحب دوبنده تیم ملی شوم. امیدوارم هر کسی بهتر است و لایق دوبنده تیم ملی است بتوانم در المپیک حاضر شود.
- 13
- 1
