بهمن عسگری در کاراته هم طلای جهان را برد و هم در راه کسب مقام اول بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ حتی یک امتیاز هم به حریفانش نداد. سعید ملایی در حالی در جودو جهان طلایی شد که از واپسین مدال زرین کشورمان در این رشته ۱۵ سال می‌گذشت. شاهین ایزدیار با کسب ۶ مدال طلا در مسابقات شنای بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ به روایتی تبدیل به مایکل فلپس ورزش ایران شد.
نوشاد عالمیان در تنیس روی میز آسیایی جاکارتا برنزی را گرفت که از طلایی‌ترین طلاهای ورزش ایران هم فراتر می‌رفت. علیرضا بیرانوند در فوتبال دروازه‌های شهرت جهانی را درنوردید. حسین کیهانی طلای دور ۳هزار متر با مانع آسیا را طوری برد که رقبایش حتی از چندفرسخی هم او را نمی‌دیدند و حسن یزدانی هرچند در مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان در همان دور اول به دیوید تیلور امریکایی باخت و فقط برنز گرفت اما در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ طلای ۸۶ کیلو را کسب کرد و در سالی که کشتی آزاد فروغ چندانی نداشت، همپا با پرویز هادی از تک‌چهره‌های قابل قبول این رشته بود.
در چنین حال و هوایی سهراب مرادی تک‌ستاره بزرگ آسمان وزنه‌برداری ایران مثل یک شهاب نورانی از افق عبور و سایر ورزشها را هم درخشان کرد. او که یک سال پیش‌تر در وزن ۹۴ کیلو مدال‌های طلای مسابقات جهانی آناهایم آمریکا را درو کرده بود، این‌بار در تغییر اوزان این ورزش همان کار را در ۹۴ کیلو تکرار کرد و چون این وزن تازه متولد شده طبعاً هر سه حرکت او در این وزن به‌عنوان رکوردهای جدید جهان به ثبت رسید که به ۱۸۶ کیلو در یکضرب، ۲۳۰ کیلو در دوضرب و ۴۱۶ کیلو در مجموع بالغ شد.
سهراب که این ماجرا را در بازی‌های آسیایی جاکارتا تکرار کرد، نه‌فقط قهرمان پولادهای سرد ظاهراً مهارنشدنی بلکه قهرمان تمامی قلوب مصفا است و در دل لایزال این مرد قانع ۳۰ساله متولد منطقه سده لنجان اصفهان هیچ رشک و شائبه‌ای نمی‌یابید. او در عین اقتدار، افتاده و در میان همه شکوه ستاره‌ها مرد بی‌غروری است که به همگنانش درس فروتنی و به مردم بارقه‌های بلوغ معنوی را می‌بخشد. سال پیش یزدانی همراه با او عنوان مرد سال ورزش ایران را کسب کرد اما امسال سهراب «قصه‌های بدون رستم» ما به‌تنهایی آیین پهلوانی و تعظیم مقابل ابهت ملت را برای ما ترجمان کرد.
مصدومیت اخیر او از ناحیه کمر دل‌های مردم را لرزان کرد و او بعد از به توبره کشیدن مسابقات جهانی ترکمنستان شاید در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۹ فقط یک تماشاگر باشد اما المپیک ۲۰۲۰ مثل «ریو ۲۰۱۶» که وی را روی چشمش گذاشت به‌شدت به وی نیاز دارد. او سوپراستار ورزشی شده که اگر لاشا تالا خادزه، ابرغول گرجی دسته فوق‌سنگین را نادیده بگیریم، هیچ‌کس همچون او را ندارد.
ناگفته نگذاریم که در سال سپری‌شده زنان ارجمندی مثل سارا خادم‌الشریعه (شطرنج)، ساره جوانمردی (تیراندازی معلولان)، زهرا کیانی (ووشو)، فریده ظریف‌دوست (کبدی) و مائده برهانی (والیبال) نیز خوش درخشیدند اما لابد آنها هم مخالفتی با این اصل بلیغ ندارند که سهراب چهره برتر سال ورزش ایران بوده است. این قهرمان دوست‌داشتنی که به‌سبب برخی مسایل و اتهامات دوپینگ سال‌هایی طلایی را در اوایل دهه ۲۰۱۰ از دست داد، حالا جواهر ایران و فخر ورزش جهان است. به او تبریک سال نو و به مردم ایران برای داشتن چنین قهرمان فروتنی تهنیت می‌گوییم.
وصال روحانی
- 19
- 1
