اسفند سال گذشته بود که فدراسیون وزنه‌برداری توانست مجوز آموزش وزنه‌برداری را برای زنان ایران‌زمین بگیرد، مجوزی که سرآغاز اتفاق بزرگ در وزنه‌برداری بانوان بود؛ اتفاقی که کمتر کسی آن را باور می‌کرد، مگر می‌شود؟! وزنه برداری برای بانوان؟! وزنه‌برداری همیشه ما را یاد بهداد سلیمی و حسین رضازاده که قهرمانان سرشناس این رشته هستند، می‌اندازد و شاید به همین دلیل است که در باور مردم کمتر این حرف مورد پذیرش قرار می‌گیرد
که زنان هم می‌توانند وزنه‌بردار شوند! این رشته کلا به‌عنوان یک ورزش مردانه است و کمتر کسی فکر می‌کند نبرد با وزنه و آهن سرد با ظرافت زنانه توامان باشد، اما همه تصورات اشتباه بود؛ به قدری وزنه‌برداری برای زنان ایران‌زمین جذاب بود که وقتی استارت اولیه این پروژه زده شد استقبال بی‌نظیری از آن صورت گرفت و حتی برخی دختران ورزشکار به عشق وزنه‌برداری و بالابردن وزنه بالای سر رشته ورزشی خود را تغییر دادند و به وزنه‌برداری روی آوردند. اتفاقی که حتی فدراسیون هم از بابت آن شوکه شده بود. نکته قابل توجه هم این بود که اکثر دختران متقاضی وزنه‌برداری از خانواده این رشته بودند و پدر یا برادرشان وزنه‌بردار بودند و همین هم باعث شده بود آن‌ها هم برای حضور در این رشته لحظه شماری کنند.
خرداد سال جاری بود که کار وزنه‌برداری زنان با آموزش آغاز شد. ابتدا‌به‌ساکن قرار بر این شد که فدراسیون کار آموزش را پیش بگیرد و تا زمانی‌که وزارت ورزش مجوز رسمی برای فعالیت زنان صادر نکند، فدراسیون هم اجازه نداشت اقدامی انجام دهد. بعد از برگزاری کلاس‌های آموزشی کم‌کم راه برای وزنه‌برداری بانوان باز شد و در ابتدا نخستین رکوردگیری و حالا هم نخستین اردوی وزنه‌برداری زنان آغاز شد، بالاخره در ایران
هم وزنه‌برداری زنان استارت خورد و جالب است بدانید که از بین ۱۴۴ کشوری که در فدراسیون جهانی وزنه‌برداری عضویت دارند، فقط ایران و عربستان هنوز فعالیتی در بخش زنان نداشتند که این طلسم برای زنان ایران شکسته شد و به‌طور حتم اگر مشکل خاصی پیش نیاید آن‌ها می‌توانند به‌زودی حضور در میادین بین‌المللی را هم تجربه کنند.
فدراسیون هم با عزم راسخ و بدون سروصدا این پروژه را محرمانه پیش برد تا مبادا اتفاق یا واکنشی تمام تلاش‌ها را متوقف کند. بالاخره روز رکوردگیری فرا‌رسید. ۱۶ بهمن ماه دختران وزنه‌برداری در سالن وزنه‌برداری مجموعه آزادی گرد هم آمدند و در رکوردگیری شرکت کردند قرار بود بعد از این رکوردگیری اردویی برای بانوان برگزار شود تا زنان علاقه‌مند به این رشته بتوانند افق‌های روشنی را در انتظار خود ببینند.
نخستین اردوی تیم‌ملی وزنه‌برداری بانوان هم با حضور ۱۴ وزنه‌بردار آغاز شد؛ دخترانی که کمتر شبیه هم سن و سالهای خودشان بودند. ناخن‌های شکسته و دست‌های پینه بسته و عرقی که روی سر و صورت و پیشانی آن‌ها نقش بسته همه و همه نشان می‌داد این دختران اراده‌ای به اندازه کوه دارند و برای رسیدن به اوج موفقیت در رشته وزنه‌برداری بی‌محابا تلاش می‌کنند.
در نخستین روز اردو علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری، ریحانه طریقت نایب رئیس بانوان به همراه کارشناس وزارت ورزش و جوانان از اردوی بانوان بازدید کردند. مرادی در صحبت‌هایش به دختران وزنه‌بردار ایران این دلگرمی را داد که آن‌ها را همیشه حمایت خواهد کرد و اگر آن‌ها رکورد خوبی داشته باشند به مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا هم اعزام می‌شوند. او در صحبت‌هایش بارها تأکید کرد همه شرایط را فراهم می‌کند تا در بخش بانوان سهمیه المپیک نوجوانان از آن ایران شود. مرادی از دختران خواست تا خواسته‌های خودشان را بگویند و دختران ایران‌زمین تنها یک خواسته داشتند؛ می‌شود همیشه همین‌طور حمایت‌مان کنید.
الناز باجدانی نوجوان ۱۴ سالهای که از شهر کامیاران استان کردستان به تهران آمده بود، در نخستین رکوردگیری عملکرد خوبی داشت و همین هم باعث شد در نخستین وزنه‌برداری بانوان شرکت کند؛ در صحبت‌هایش امید و انرژی موج می‌زد. دخترکی که با حمایت پدرش در راه سختی قدم برداشته بود و وقتی از او پرسیدم چه شد که به سمت وزنه‌برداری آمدی؛ گفت: «پدرم قهرمان است، او عالی است. خودش وزنه‌بردار بود و من را در این راه حمایت می‌کند؛ از بچگی با او مسابقات وزنه‌برداری را می‌دیدم تا این‌که از ۹ سالگی تکنیک‌ها را به من یاد داد.
البته امکانات نداشتیم و با وزنه‌های پلاستیکی در خانه تمرین می‌کردم! وقتی شنیدم در ایران هم قرار است، وزنه‌برداری راه بیفتد به صورت جدی شروع کردم. در شهرم می‌گفتند یک دختر مگر وزنه‌برداری کار می‌کند؟! اما بالاخره جا افتاد و الان در شهر خودم هم در یک سالن ورزشی تمرین می‌کنم و خدا را شکر شرایط خوبی دارم.»
باجدانی از سقف آرزوهایش در وزنه‌برداری هم گفت: «وزنه‌برداری محدودیت ندارد؛ تو قهرمان المپیک هم باشی و مدال طلا را داشته باشی برای مسابقه بعدی خودت را آماده می‌کنی. من امید دارم که وزنه‌برداری بانوان هم روزبه‌روز شرایطش بهتر شود و ما روزی به مدال جهان و المپیک می‌رسیم.»
فاطمه رضانژاد یکی دیگر از دختران وزنه‌بردار است که از استان گلستان به تهران آمده تا پس از انتخابش در رکوردگیری در نخستین اردو تیم ملی شرکت کند؛ از او در مورد علاقه‌مندی‌اش به وزنه‌برداری پرسیدم و گفت: «یکی از مربیانم گفت به سمت وزنه‌برداری بروم و من هم به حرف او گوش دادم و به این رشته آمدم. وقتی کار در وزنه‌برداری را شروع کردم کم‌کم علاقه‌مند شدم. در این راه البته پدرم خیلی مرا حمایت کرد؛ قبل از آن هم والیبال و فوتسال کار می‌کردم، اما در وزنه‌برداری ماندم و امیدوارم شرایط خوب پیش برود و روزبه‌روز وزنه برداری بانوان پیشرفت کند.»
رضانژاد در پاسخ به این‌که رکوردهایش تابه حال چقدر بوده؛ گفت: «من در یک ضرب ۴۸ و در دوضرب هم ۵۵ رکورد دارم. امیدوارم در این اردو بتوانم بازهم رکوردم را ارتقا بدهم و در اردو ماندگار باشم. من وقتی وزنه‌برداری را شروع کردم کسی مرا جدی نمی‌گرفت و حتی وقتی به دوستانم گفتم، آن‌ها هم فکر می‌کردند من دروغ می‌گویم، اما وقتی اسمم در کانال رفت و دیدند، باور کردند که وزنه برداری زنان هم در ایران وجود دارد و من هم الان وزنه‌های ۴۰ تا ۶۰ کیلو بلند می‌کنم. کم‌کم همه باور کردند و استقبال هم خوب است و خیلی‌ها در مورد جزئیات این رشته سوال می‌پرسند.»
این دختر وزنه‌بردار در پاسخ به این‌که در شهرش امکانات تمرینی دارد یا خیر؛ گفت: «بله خدا را شکر در استان گلستان زیر نظر یک مربی خانم در باشگاه کار می‌کنم و شرایط خوب پیش است.»
این بخشی از صحبت‌های دختران وزنه‌برداری ایران بود؛ دخترانی که تفاوتشان با همسن و سالهای خود زمین تا آسمان است و این روزها به جای این‌که درگیر دنیای مجازی باشند در دنیای واقعی با تمرینات سخت و خشن وزنه‌های سنگین را بالای سر می‌برند تا آینده این رشته را در ایران بسازند. دختران پیشرویی که فقط تمرین می‌کنند تا خودی نشان بدهند و تنها خواسته‌شان این است که دیده شوند و مسئولان از آن‌ها حمایت کنند؛ سقف خواسته این دختران این روزها داشتن لباس یک دست است، البته که فدراسیون هم این قول را به آن‌ها داده که خواسته‌شان را برآورده کند، اما به هر روی این نیاز را می‌طلبد که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به این رشته نوپا بیشتر توجه کند.
- 12
- 3
