نحوه محاسبه اضافه كاری در سيستم حقوق و دستمزد

فرمول محاسباتی اضافه کاری معمولا به دو صورت کلی در سیستم پیاده سازی می شود: ۱- اضافه کاری خدمات کشوری ۲- اضافه کاری قانون کار .

در هر دو نوع ذکر شده مزایای مشمول اضافه کاری وجود خواهد داشت که معمولا از مجموع برخی از عوامل حکمی بدست می آید. برای بدست آوردن مزایای مشمول اضافه کاری یک الگوی محاسباتی ایجاد نمایید و مزایای مورد نظر را در الگوی ایجاد شده با یکدیگر جمع کنید. 

در نوع اول لازم است تا مزایا مشمول اضافه کاری بر عدد ۱۶۰ تقسیم شده و در کارکرد اضافه کاری ضرب شود  (۱۶۰ :[ مزایای مشمول اضافه کاری]) *  [ کارکرد اضافه کاری]

در نوع دوم مزایای مشمول اضافه کاری بر عدد ۲۲۰ و یا ۱۹۲ تقسیم شده و سپس در ۱.۴ ضرب شده و پس از آن در کارکرد اضافه کاری ضرب خواهد شد. 

(۲۲۰: [مزایای مشمول اضافه کاری] ) * [ کارکرد اضافه کاری]*۱.۴

نکته ۱: اولویت محاسباتی اضافه کاری را بزرگتر از اولویت محاسباتی الگوی محاسباتی قرار دهید.

نکته ۲: می توانید بجای قرار دادن عدد ثابت ۲۲۰ در فرمول محاسباتی نوع دوم اضافه کار، از پارامتر کارکرد استاندارد ماه به ساعت و دقیقه استفاده کنید و اطلاعات مورد نظر را در تقویم کاری ثبت کنید.