مرگ غم انگیز مادر و پسر در شب چهلم

به گزارش ایران، ساعت ۹:۳۰ دقیقه صبح چهارشنبه اول خرداد مأموران کلانتری ۱۱۹ مهرآباد جنوبی در تماس با بازپرس کشیک قتل پایتخت از سقوط مرگبار زن جوان و پسرش خبر دادند.

بدنبال اعلام این خبر، بازپرس جنایی و تیم بررسی صحنه جرم راهی محل حادثه که آپارتمان شماره ۶ کوچه محمد بیکلو در مهرآباد جنوبی بود، شدند. با حضور در حیاط پشتی ساختمان ۶ طبقه آنها جسد زن ۳۳ ساله و پسر ۶ ساله‌اش را غرق در خون پیدا کردند.

در بازرسی‌های اولیه به دستور بازپرس شعبه دهم دادسرای امور جنایی تهران مشخص شد که زن جوان ساکن طبقه اول همین ساختمان بوده و به همراه همسر و دو پسرش یک ماه قبل به این خانه نقل مکان کرده بودند. در ادامه تحقیقات کارآگاهان به سراغ شهرام همسر این زن رفتند. او که در یک شرکت خصوصی مشغول به کار است گفت: ۳۹ روز قبل پدر همسرم در یک تصادف جان خود را از دست داد. بعد از آن حال همسرم بد شد. حتی برای بهبود حالش او را نزد پزشک بردم و تحت درمان قرار گرفت. زندگی خوبی باهم داشتیم و مشکل خاصی بین ما نبود. شب قبل هم از من خواست تا شبانه  او را به شمال، محل زندگی پدرش ببرم تا در مراسم چهلم آن مرحوم شرکت کند. به او گفتم فردا حرکت می‌کنیم. سر همین موضوع کمی بحثمان شد. صبح به سر کار رفتم و همسرم و دو پسر ۱۱ ساله و ۶ ساله‌ام در خانه تنها بودند.با این اطلاعات کارآگاهان به سراغ پسر ۱۱ ساله این زن رفته و او در تحقیقات گفت: ساعت ۸ صبح مادرم برایمان صبحانه آورد و پس از خوردن صبحانه از ما خواست به همراه او به پشت بام برویم. من حوصله نداشتم و نرفتم اما او به همراه برادر کوچکترم به پشت بام رفت و بعد از چند دقیقه صدای مهیبی به گوش رسید.

به دستور بازپرس دشتبان از شعبه دهم دادسرای امور جنایی تهران، اجساد به پزشکی قانونی منتقل شدند. این فرضیه که زن جوان با در آغوش گرفتن پسرش در اقدامی جنون‌آمیز به پایین پریده است در حال بررسی است و بازپرس جنایی دستور بازبینی دوربین‌های مداربسته ساختمان را صادر کرد تا مشخص شود در زمان حادثه فرد دیگری روی پشت بام بوده یا خیر؟ همچنین در رابطه با سابقه پزشکی زن جوان نیز دستور تحقیق و پیگیری صادر شده است.  

از زندگی ام ناراضی ام!

دکتر مسعود غفاری

روانشناس

مادری به همراه بچه‌اش خود را از ساختمان پایین می‌اندازد تا هم به‌زندگی او و هم زندگی خودش پایان دهد. حدود یک ماه قبل نیز پدری به همراه دو فرزندش خود را به ساختمانی نیمه کاره رساند و بعد از اینکه پسر کوچکش را از ساختمان به پایین پرت کرد به زندگی خود نیز خاتمه داد. چرا آستانه تحمل افراد به حدی رسیده که نه تنها به خودکشی می‌اندیشند بلکه برای سرنوشت و جان عزیزترین کسان شان هم تصمیم گرفته و با خود می‌گویند حالا که قرار است من نباشم پس فرزندانم هم نباشند.

فرد زمانی که می‌خواهد دست به خودکشی بزند با خودش می‌گوید که بعد از مرگم چه اتفاقی برای خانواده‌ام رخ خواهد داد و چه سرنوشتی بدون من برای بچه‌ام رخ خوا‌هد داد. به همین دلیل است که افراد دست به چنین کاری می‌زنند. اما برای ریشه‌ یابی این موضوع که چرا افراد به این جایگاه می‌رسند، نخست باید خودکشی را تعریف کرد.

خودکشی عملی است که فرد با آن به بازماندگانش پیام می‌دهد که من به هیچ وجه از زندگی‌ام راضی نیستم تا جایی که زیر خاک را با انتخاب خودم به روی خاک ترجیح دادم.

خودکشی به دو صورت است، درون زا یا برون زا، خودکشی درون زا نتیجه‌اش ابتلا به بیماری‌های روانی است. ولی درخصوص خودکشی برون زا می‌توان گفت برخی از مردم امروز امیدی به آینده ندارند و پیوسته شاهد از دست دادن هایشان هستند نه دستاوردهایشان. فرض کنید پارسال ۱۰ میلیون تومان داخل کمد گذاشته اید الان ۱۰ میلیون تومان شده سه میلیون تومان. پس بنابراین چشم‌انداز زیبایی از زندگی ندارند. این مشکلات اقتصادی روی ازدواج، تحصیل، فعالیت‌ها و... روی هر شرایطی تأثیرگذار بوده است.گمانم این است برای پیشگیری از این گونه آسیب‌های اجتماعی باید در افراد امید زندگی ایجاد شود وقتی بخواهیم که افراد حال خوبی داشته باشند باید دلایل خوبی هم داشته باشند. جنون، خودکشی، اعتیاد، افسردگی و... همگی عواملی هستند که نشان می‌دهند زندگی مناسبی جریان ندارد.

یا باید مسئولان در شرایط کلان اجتماعی، دگرگونی به وجود آورند که اصلاً آسان نیست یا باید منتظر شرایط بدتر باشیم. باید زندگی مردم به یک حد استاندارد برسد، حد استاندارد نه یک زندگی لوکس است نه یک زندگی که در آن محرومیت باشد. در این مورد خاص نیز زن جوان پس از مرگ پدرش دچار افسردگی شده است. تصور کنید شما یک انبار مواد اشتعال زا دارید و کافی است یک رهگذر یک سیگار پرتاب کند. اما اگر یک انبار سرامیک داشتید ۱۰ تا سیگار هم بیندازند اتفاقی نمی‌افتد. امروزه ۸۰ درصد افراد انبار کاه شده‌اند و فقط با یک ته سیگار مشتعل می‌شوند.

مرجان همایونی