یکی از راههای تقویت اقتصاد وجود دارد این است که مانند بسیاری از کشورهای قدرتمند از توانمندی بخش خصوصی که دارای ظرفیتهای بالایی است، استفاده کنیم. در این کشورها نقش دولت به وظیفه سیاستگذاری فروکاسته شده و بخش اجرا اغلب به بخش خصوصی واگذار شده است، در نتیجه توانسته اند کارهای بزرگی را به انجام برسانند.
بخش خصوصی در کشور ما تا جایی که به بازی گرفته شده توانمندی های زیادی از خود نشان داده است،با این حال ناموفق بوده است.از همین رو بخش خصوصی ایران می تواند مشابه چنین نقشی را عهده دار شود.اما اقتصاد ما، نیازمند یک برنامه ریزی منسجم، دقیق و هماهنگ است که در مرحله اجرا نیز به صورت جدی پیگیری و بر اجرای آن نظارت شود.
در واقع باید دستگاهی در سطحی بالا بر اجرای این برنامه نظارت داشـته باشد تا از مسیر منحرف نشود. اجرای چنین سازوکارهایی نیاز به عزمی جدی دارد تا بتوان در زمانی مشخص به اهداف تعیین شده، دست یافت.
یکی از موانع اصلی بهبود اوضاع اقتصاد ایران موضوع اجبار دولت به پرداخت یارانه نقدی است که به عنوان میراثی از دولت گذشته باقی مانده است. در تمام کشورهای دنیا اصلی وجود دارد که از سوی همه پذیرفته شده است و آن، اینکه قشر ضعیف جامعه را باید حمایت کرد.
اگر قشر ضعیف را به صورت جداگانه درنظر گرفته و تمهیداتی برای بهبود وضعیت شان اندیشیده شود، به طور قطع برنامه هدفمندی یارانه ها این حجم از نقدینگی را به خود اختصاص نخواهد داد و با بودجه کمتری می توان قشر ضعیف جامعه را مورد حمایت قرار داد. ضمن اینکه اعمال مالیات بر درآمد، جلوگیری از فرار مالیاتی و کاهش فشار اقتصادی بر مالیات دهندگان میتواند بودجه بیشتری را به صندوق دولت برگرداند.
بنابراین شاید در بحث هدفمندی یارانه ها، بهتر است با اصل قراردادن حمایت از قشر ضعیف جامعه، ضمن جلوگیری از واردآمدن فشار اقتصادی بر آنها، بقیه این برنامه را با سهولت بیشتری دنبال کرد و هزینه های ثابت دولت را اندکی کاهش داد.
محمدعلی خطیبی ـ کارشناس انرژی
- 19
- 5