آشنایی با ورزش بندبازی و بندلغزی + تفاوت آنها

در بندبازی، طناب یا سیم آهنی ضخیمی که بند باز روی آن راه می‌رود کاملاً سفت میباشد

بندلغزی و بند بازی

به نوعی از فعالیت یا ورزش انجام حرکات تعادلی، بندلغزی یا اِسلَکلاینینگ گفته میشود که این ورزش را باید بر روی تکه ای از تسمه که بین دو نقطه کشیده شده ، انجام داد ولی این تسمه را نباید بسفتی بست. تصور اشتباه بسیاری از مردم اینست که این ورزش، همان بند بازی است، در حالیکه باید بدانند این دو ورزش، اصلاً مشابه هم نیستند.

نحوه ی ورزش لافندبازی یا بندبازی به اینصورتست که بند باز بر روی طناب یا سیم آهنی ضخیمی راه می رود. این طناب، کاملاً سفت و بدون تنش و حرکت است و بند باز برای این که تعادلش را حفظ کند؛ از چوب بلندی استفاده می کند درحالیکه تسمه ای که در بین دو نقطه در بندلغزی کشیده شده ، نسبتاً شُل و پر از حرکت و تنش است و بندلغز برای حفظ تعادل خود از چوب استفاده نمیکند و از حرکات دست و بدن کمک میگیرد.

تاریخچه بندلغزی

در دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی، بندلغزی به شکل مدرن در دره یوسمیت آمریکا بوجود آمد. سنگنوردان، کوهنوردان و ماجراجویان در این دوره برای گذراندن اوقاتشان، شروع به راه رفتن بر روی زنجیرها، طناب ها و حتی نرده ها در کمپ می کردند، هدف از انجام این ورزش در ابتدا برای سرگرمی بود ولی عده ای آن را جدی گرفتند و فعالیت و اشتیاق آن ها از این ورزش بگونه ی جدیدی شد. نخستین افردی که در اوایل دهه ۸۰ بازی بندلغزی را بر روی تکه ای تسمه انجام دادند؛ آدام گروزوفسکی و جف الینگتن بودند. همین شیوه ی بازی آن ها باعث شد تا بندلغزی امروزی بوجود آید. نخستین هایلاین دنیا توسط افرادی به نام اسکات بالکوم و درین کارتر در زیر پل پاسادنا در ایالت کالیفرنیا آمریکا انجام شد.

تاریخچه بندبازی

هنوز درباره‌ی این که بندبازی در چه زمانی و در کدام سرزمین برای اولین بار بوجود آمد؛ اطلاعاتی در دست نیست ولی ظاهراً در رواج آن از دیرباز، بعنوان پرطرفدارترین نمایش در نقاط مختلف جهان بحثی نیست. در سال ۴۷۴ میلادی وقتی که امپراتوری روم، سقوط کرد؛ کلیسا دیگر، اجازه ی تسلط بر نهادهای حکومتی و نمایش های رومی را نداشت. به همین خاطر تماشاخانه ها ویران شدند. با این حال یکی از نمایش هایی که موجب سرگرمی مردم در خیابان ها و میادین میشد؛ برخلاف خواست کلیسا و به دلیل استقبال عمومی، بندلغزی بود.

بندلغزی انجام حرکات تعادلی می باشد که بر روی تکه‌ای از تسمه صورت میگیرد

نخستین بندبازی که توانست نام خود را در گینس ثبت کند؟

اولین کسی که توانست بر روی آبشار نیاگارا با یک طناب به طول۵۴۷ متر و ضخامت ۵ سانتیمتر ، بند بازی کند؛ نیک والندا نام داشت که بعد از این بازی بعنوان یک بند باز حرفه ای در گینس ثبت شد. نیک که شغل اصلی اش این بود که در سیرک های مختلف، نمایش اجرا کند؛ از همین طریق به ورزش بند بازی علاقمند شد و به صورت جدی آنرا ادامه داد.

البته محققان گینس با انجام تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که نخستین کسی که بر روی نیاگارا بند بازی کرد؛ نیک نبود بلکه چارلز بلاندی، اولین مرد جوان فرانسوی بود که این کار را انجام داد. متأسفانه درحال حاضر، او فوت کرده و هیچگاه نسبت به این مسأله که نامش بعنوان یک بند باز حرفه ای در گینس ثبت شد؛ مطلع بود.

سبک های بندلغزی

بندلغزی دارای سبک های مختلفی میباشد که در ادامه هر یک از این سبک ها شرح داده شده است:

>> هایلاین:

حفظ تعادل در ارتفاع بیش از ۱۰ متر به عنوان پیشرفته ترین و چالش بر انگیزترین شکل بندلغزی محسوب میشود. هایلاین درواق به بندلغزی بین صخره ها و دره ها گفته میشود.

>> بندلغزی شهری یا اُربِن لاین:

درصورتی که بندلغزی در بین دو ساختمان بلند، دو برج و پل در شهر، بسته شود؛ به آن اُربِن لاین می گویند.

>> لانگلاین:

به تسمه ای که با طول بیش از ۴۰–۵۰ متر در سطح زمین، بین دو نقطه بسته میشود؛ لانگ لاین می گویند. تنش و حرکات نوسانی در لانگ لاین به خاطر طول زیاد تسمه، بسیار زیاد است.

>> تریک لاین:

یکی از سبک های ورزش بندلغزی که روی تسمه ای با ضخامت ۵ سانتیمتر قابل انجام است، تریک لاین نام دارد. تسمه در تریک لاین به منظور پرتاب ورزشکار به هوا، به شدت کشیده می شود.

لافندبازی نام دیگر بندبازی میباشد

نکاتی برای بندبازی

ورزش بندبازی، هم زمان با خلافت عثمانی در میان سرزمینهایی رواج پیدا کرد که از آن ها می توان به سرزمین های اسلامی و آسیای صغیر اشاره کرد . بندبازان در آن جا با نام هایی همچون« جانباز» یا« پهلوان» و یا« رسن باز» شناخته میشدند و توجه سلاطین آل عثمان شایانی را به این نمایش نشان جلب می کردند و همراه با بندبازی، اغلب اجتماعات و جشنهای آنان علی الخصوص جشنهای ختنه سوران شاهزادگان برگزار میشد. بندبازان، مشغول به انجام کارهای شگفت آوری مانند دویدن با چشمان بسته روی طناب در حال تیراندازی و یا آویزان شدن با موهای سرشان از طناب بالایی بودند. آن ها بدون رسیدن پایشان به بند زیرین، بسرعت سُر می خوردند. درواقع در سال ۸۶۱ در قلمرو عثمانیان، این نمایش به اجرا درآمده بود. این بازی در قرن دوازدهم، جایگاه مهمی پیدا کرد تا جایی که سرپرست یا سرچشمه ای را برای بندبازان تعیین کردند. در بعضی مناطق، رسن بازان در مسابقات ادواری، شرکت میکردند و از این طریق به مرتبه« جهابذه» یا« جهبذ» ها ارتقا می یافتند.

بند بازی به سبک گیلانی

بندبازی در بین تمام اقشار جامعه بخصوص افراد جوان تر در کشور ایران از محبوبیت بسیاری برخوردار است. البته امروزه مردم، کم تر به سراغ این بازی می روند. زمان برگزاری این بازی ساده در ایام نوروز، جشن های عروسی، مسابقات خیابانی و… می باشد. بند بازی به این روش انجام میشود که چند نفر را برای انجام این بازی بعنوان متقاضی انتخاب می کنند و طنابی با طول ۲۰۰ الی ۳۰۰ متر و ضخامت ۵ سانتیمتر ( باتوجه به انتخاب خود افراد، ضخامت طناب تعيين میشود ولی طول طناب باتوجه به طول جایی که بند بازی در آن جا می بندند، تعيين می شود) تهیه می کنند. سپس افراد متقاضی، راه رفتن بر روی بند را با حمد و ستایش پروردگار و پای برهنه و گرفتن یک چوب در دست( برای حفظ تعادل خود) شروع می کردند و مردم برای چند ساعتی، سرگرم تماشای این حرکات نمایشی دیدنی می شدند.

بندلغزی سبک‌های مختلف از جمله هایلاین ، لانگلاین و ... دارد

گردآوری: بخش ورزش سرپوش