همه چیز درباره اعتراضات صنفی فرهنگیان و مطالبه‌گری معلمان

به گزارش همدلی، در آستانه آغاز سال جدید تحصیلی صدای اعتراض معلمان بلند شده است، غم نان، درد معیشت، کاهش منزلت اجتماعی و مشکلات ساختاری آنان را به خیابان‌ها کشانده تا خواسته‌هایشان را یک بار دیگر فریاد زنند. در  روزهای گذشته برخی از معلمان در شهرهای مختلف تجمع‌های اعتراضی برگزار کردند تا خواسته‌های صنفی خود را به گوش بالادستی‌ها برسانند. این قشر فرهنگی تنها در دو هفته اخیر در تهران،چهار بار جلوی مجلس گردهم آمدند تا مطالباتشان را نزدیک‌تر به گوش مجلسیان برسانند. اما بهارستانی‌ها براساس رویه معمول گوش شنوایی برای شنیدن اعتراضات این قشر از جامعه نداشتند.

موضوعی که این بار صدای اعتراض معلمان را درآورده است، طرح رتبه‌‌‌بندی و افزایش دستمزدهاست. بر اساس وعده‌های قبلی در صورت اجرای طرح رتبه‌‌بندی، حقوق معلمان آموزش و پرورش به میزان ۸۰درصد دستمزد اعضای هیات علمی دانشگاه‌‌های کشور افزایش می‌یابد. در حال حاضر دولت و سازمان برنامه و بودجه با این طرح مخالفت کرده‌اند. در این ارتباط نیز مجلس رای داده است که این لایحه با توجه به بودجه ۱۴۰۰، دوباره بررسی شود و در نهایت، تا ابتدای مهرماه، در حقوق معلمان لحاظ شود. اما با این حال این موضوع در مجلس معطل مانده و مشخص نیست سرانجام آن چه‌ می‌شود.

 شعارها رنگ باخته است

سال‌‌هاست در کشور با این شعار مشهور روبه‌رو هستیم که «معلمی شغل انبیاست.» هم‌طراز دانستن شغل معلمی با انبیا، به نوعی تأکید بر احترامی دارد که قرار بود نظام مدیریتی کشور براساس نظرات رهبران انقلاب به ویژه امام خمینی (ره) برای معلمان قائل شود.  

اما واقعیت‌های این شغل در ایران چیز دیگری‌ می‌گوید شغل معلمی در دو دهه اخیر نه تنها درآمدی برای اداره یک زندگی متوسط ندارد، بلکه در افکار عمومی هم از مرتبه یک شغل ارزشمند با ارزش‌های بزرگ انسانی - آنگونه که در خیلی از جوامع دیگر است- سقوط کرده است. به نحوی که فارغ از کاهش منزلت و جایگاه اجتماعی، مشکلات معیشتی، بسیاری از معلمان را در دچار یاس، ناامیدی و مشکلات روحی روانی کرده است، جوری که انباشت مشکلات، برخی از آنان را چنان به ستوه آورده که عطای دنیا را به لقایش ببخشند و برای فرار از مشکلات خودکشی و مرگ را برگزینند. درست مانند«غلامعباس.»

غلامعباس یک معلم ریاضی بود. از آن معلم‌‌های منتقد که بارها اعتراض‌‌اش را به روزگار سخت و از بین رفتن جایگاه معلم‌‌ها مطرح کرده بود. اما بعد از هر اعتراص چند روزی نقد و نظریه‌هایی مطرح‌ می‌شد و باز بدون هیچ خروجی مثبتی، همه چیز در فضایی از ناامیدی و ناکارآمدی به دست فراموشی سپرده‌ می‌شد.

صبر غلامعباس هم حد و سقفی داشت، او که دید حرف خود و هم‌صنف‌هایش خریداری ندارد، فشارهای اجتماعی و مالی را تاب نیاورد و به چنگ افسردگی افتاد و در یک تصمیم از پیش گرفته شده با مرگ خودخواسته به زندگی‌اش مهر پایان زد. مرگ غلامعلاس مانند شغل‌اش زندگی بخش بود، او البته با اهدای اعضای بدنش به ۷ نفر زندگی بخشید. 

 تلاش برای منحرف کردن اعتراض‌های صنفی

این اولین بار نیست که معلمان صدای اعتراض‌شان را به خیابان‌ها‌ می‌آورند. در سال‌های اخیر ‌اعتراض‌های صنفی بسیاری از سوی معلمان برگزار شده است. آن‌ها ضمن درخواست افزایش حقوق و بهبود شرایط معیشتی و جایگاه اجتماعی خود، خواهان رفع تبعیض از این شغل شدند. البته اعتراض‌های معلمان همیشه بی‌حاشیه نبوده است. برخی با برچسب سیاسی به اعتراض‌های صنفی معلمان، به دنبال منحرف کردن آن و ایجاد زمینه برخوردهای امنیتی با معلمان هستند. 

البته این فقط مختص به معلم‌ها نیست. معمولا هر حرکت ساده صنفی که در همه‌ جای دنیا به رسمیت شناخته‌ می‌شود و مشروعیت دارد، بلافاصله مهر سیاسی‌ می‌خورد و از این طریق مشمول برخوردهای امنیتی نیز‌ می‌شود.

 اعتراضات معلمان صنفی است

حسین مهدی‌پور دبیر و مسئول یکی از کمپین‌های مجازی اعتراضی با تاکید بر صنفی بودن اعتراضات اخیر معلمان به همدلی گفت:«اعتراضات اخیر معلمان مانند اعتراضات پیشین این صنف، صنفی است و نباید با آن با رویکردی سیاسی برخورد شود.»

 وی تصریح کرد: «آنچه در مورد اعتراض صنفی معلمان مهم است این‌که ماهیت این اعتراضات ماهیتی کاملا صنفی است. به عبارتی معلمان هیچ هدفی غیر از پیگیری مطالبات صنفی خود ندارند، خواسته مدنظر ما فقط و فقط مبحث رتبه‌بندی مطابق۸۰ درصد هیات علمی است.»

وی ادامه داد:«عده‌ای سعی کردند این مطالبات صنفی را سیاسی کنند. ما همین جا اعلام می‌کنیم این مطالبات ما صنفی است و در راستای همان سخن رهبری است که فرمودند، مطالبه‌گری داشته باشید، معلم‌ها نیز این مطالبه‌گری به حق و قانونی را دارند. از آنجا که این اعتراض‌ها از سوی شبکه‌های معاند خارج از کشور پوشش داده شده است، ما از آنان اعلام برائت‌ می‌کنیم و تاکید‌ می‌کنیم اعتراض‌های ما صنفی است نه سیاسی!»

 منابع مورد نیاز رتبه‌بندی معلم‌ها تامین شود

وی افزود:«خواسته فرهنگیان بحث رتبه‌بندی مطابق ۸۰درصد هیات علمی است که الان حدود ده سال است که در دولت‌های مختلف دست به دست‌ می‌شود، بالاخره اکنون به مجلس شورای اسلامی رسیده است. اما اکنون مجلس درگیر بحث بودجه است و‌ می‌گویند ما قدرت تامین این بودجه را نداریم. شنیده‌ها حاکی از آن است که‌ گویا در کمیسیون مجلس نیز این موضوع تصویب شده اما هیات رئیسه اجازه بارگذاری نداده است و جلسات همچنان ادامه دارد.»

مهدی‌پور با اشاره به تجمعات صورت گرفته گفت:«ما در ده روز گذشته حدود ۴ تا تجمع اعتراضی برگزار کردیم. از برنامه و بودجه گرفته تا مجلس شورای اسلامی جلسه داشتیم.  افزایش حقوق ۳۰۰ یا ۴۰۰ تومانی موضوع ما ‌نیست، موضوع ما بحث معیشت معلم‌هاست و تنها چیزی که‌ می‌تواند این معیشت را بهبود ببخشد مبحث رتبه‌بندی برابر ۸۰ درصد هیات علمی دانشگاه‌هاست نه کمتر!»

 مهدی‌پور با گلایه از بی‌توجهی نمایندگان مجلس به اعتراض معلمین افزود:«در چهار تجمع اعتراضی که جلوی در مجلس برگزار کردیم، انتظار داشتیم که  نمایندگان مجلس یا حداقل یکی از نمایندگان کمیسیون آموزش مجلس صدای اعتراض معلم‌های معترض را بشنوند و به مطالباتشان پاسخ گویند یا حداقل نماینده‌ای از میان تجمع کنندگان را به حضور‌ می‌پذیرفتند که به نمایندگی سایر معلم‌ها، خواسته‌های این صنف را به آنان منتقل‌ می‌کرد، اما متاسفانه کوچک‌ترین توجهی از سوی مجلس به این تجمع‌ها صورت نگرفت.»

وی در مورد پایان یا ادامه تجمعات گفت:«قطعا نمی‌توان زمان خاصی را برای پایان تجمعات ذکر کرد، چرا که همگی به دنبال بهبود وضعیت معیشت معلم‌ها هستیم و بهبود وضعیت معیشت معلم فقط و فقط از طریق رتبه‌بندی مطابق ۸۰درصد هیات علمی حاصل‌ می‌شود و به نظر‌ می‌رسد این مسیر بهترین مسیر برای بهبود معیشت معلم‌ها باشد.» 

این معلم به انتظارات  فرهنگیان از مسئولان اشاره کرد و گفت:«انتظار ما این است که دولت و مجلس با ما معلمین تعامل داشته باشند و این مبحث رتبه‌بندی را مطابق همان ۸۰ درصد هیات علمی پیگیری کنند و به نتیجه برسانند، چون دولت‌های مختلف مانند دولت پیشین و دولت جدید در شعارهای انتخاباتی خود موضوع رتبه‌بندی معلمان را مطرح کردند و  قول دادند آن را به سرعت عملیاتی کنند.»

 معلم زیادی نیست

وی ادامه داد:«انتظار این است که بودجه رتبه‌بندی تامین شود و تعداد زیاد معلمان و نبود بودجه را بهانه بی‌توجهی به این موضوع قرار ندهند. درست است که معلم «زیاد» است، اما معلم «زیادی» نیست، تمام آموزش و پرورش کشور دست معلم‌هاست. معلم نباید به‌خاطر مشکلات مالی و معیشتی به دنبال شغل دوم و سوم باشد، معلم نباید ناچار به مسافرکشی یا امثالهم شود. معلم‌ها باید دغدغه و تمرکزشان بر نحوه آموزش و تعلیم و تربیت دانش‌آموزان باشد نه مشکلات معیشتی حواس و تمرکز آنان را از رسالت اصلی دور کند.»

مسئول یکی از کمپینی‌های مجازی اعتراضی تصریح کرد:«این تجمعات لیدر خاصی ندارد و  خودجوش است، چرا که دغدغه کل معلم‌ها را مطرح‌ می‌کند. رفع مشکلات معیشتی مطالبه تمام معلمان است. معلم‌ها برای بیان مطالبات خود همه راه‌ها را امتحان کردند، از پیامک‌ و خواهش و ایمیل  زدن و کامنت گذاشتن اکنون رسیده به مطالبه‌گری حضوری، آخرین انتخاب موضوع تجمع حضوری بود، متاسفانه راه‌های دیگر کارساز واقع نشد و معلم‌ها برای دسترسی به مطالباتشان ناچار به تجمع شدند به این امید که مجلسیان و دولتمردان دغدغه معیشتی آنان را  ببینند و در راستای رفع آن قدمی بردارند.»

وی ادامه داد:«کل بنیاد کشور روی آموزش‌ می‌چرخد و آن هم دست معلم است تمام شغل‌ها محترم و مقدس هستند، ولی تمام شاغلان حوزه‌های مختلف از پزشکی گرفته تا مهندسی، کارمندی و ...از مدرسه و زیر دست همین معلم‌ها آموزش دیده‌اند و ما انتظار داریم دغدغه معیشتی معلم‌ها یک بار برای همیشه برطرف شود.»