مدارس دولتی چه سهمی در استقبال خانواده‌ها از مدارس غیردولتی دارند؟

 به گزارش تسنیم، شهریه‌های گزاف از حداقل ۱۰ میلیون برای کلاس اول دبستان تا بیش از ۲۰ میلیون تومان برای دوره پیش دانشگاهی، لیست متنوعی از فوق برنامه‌های اجباری از کلاس‌های تفریحی تا ویژه برنامه‌های کنکور، این‌ها بخشی از وضعیت فعلی مدارسی است که یک سروگردن از سایر غیردولتی‌ها بالاترند و به اصطلاح اسم و رسمی را برای خود کسب کرده‌اند و حالا آنقدر قدرتشان زیاد شده که نظارت‌ها و تهدیدهای آموزش‌وپرورش نیز برایشان چندان مهم نیست، مدارسی که برای دریافت پول بیشتر از خانواده‌ها، هزینه‌تراشی می‌کنند.

آن روی دیگر سکه نیز مدارسی قرار دارند که مانند گروه نخست اسم و رسمی ندارند، مدارسی که برای ادامه حیات خود دچار مشکل هستند و تفاوت عمده آنها با گروه نخست این است که عمدتا در مناطق مرکزی و جنوبی شهر قرار دارند و شهریه‌شان با توجه به وضعیت مالی خانواده‌ها به مراتب کمتر است البته دیگر از فوق برنامه‌های تفریحی و آموزشی متعدد نیز خبری نیست.

به اعتقاد خانواده‌هایی که فرزندان خود را در مدارس غیردولتی اسم و رسم دارد ثبت‌نام می‌کنند تفاوت عمده میان آنها با مدارس دولتی تفاوت در ساعات بیشتر تدریس، تمرین و انجام آزمون‌های بیشتر و استفاده از دبیران باتجربه‌تر است و شاید بتوان گفت که استقبال بیشتر خانواده‌ها از مدارس غیردولتی با پایین بودن کیفیت مدارس دولتی ارتباطی دو سویه دارد.

 وضعیت مدارس برند

در همین رابطه، رضا نهضت با اشاره به اینکه باید یک دسته‌بندی از مدارس غیردولتی داشته باشیم چون همه این مدارس در یک سطح نیستند و می‌توان این مدارس را حداقل در سه دسته جای داد، گفت: گروه نخست، مدارسی هستند که به عنوان یک برند در کشور شناخته می‌شوند. رتبه‌های برتر کنکور و المپیادها معمولا در اختیار این مدارس هستند و مشکل مالی ندارند چرا که خانواده‌‌ها حاضرند هر مبلغی را که از سوی مدرسه اعلام می‌شود پرداخت کنند. شهریه‌های بیش از ۲۰ میلیون تومان به برخی از این مدارس تعلق دارد.

وی افزود: در واقع حضور دانش‌آموزان در این مدارس برای اولیاء یک پیروزی و موفقیت محسوب می‌شود بنابراین حاضرند پول هنگفتی بپردازند که فرزندانشان بتواند در آزمون ورودی این مدارس موفق شود بنده چندین نفر را سراغ دارم که فرزندشان در آزمون این مدارس قبول نشده بود و حاضر بودند برای قبول شدن او چندین برابر شهریه بپردازند.

نهضت با بیان اینکه بیشتر اولیاء از خدمات آموزشی و پرورشی این مدارس درجه یک راضی هستند، ادامه داد: البته تعداد این مدارس خیلی کم است و بخش اندکی از مدارس غیر دولتی را شامل می‌شوند.

وی عنوان کرد: گردش مالی این مدارس بالا است و دغدغه مالی ندارند چرا که اولیاء تمام هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند. همچنین این مدارس، مشکل ورودی دانش آموز نیز ندارند، چرا که متقاضیان آنها بسیار زیاد است به طوریکه آزمون ورودی برگزار می‌کنند و چون مشکل مالی و  مشکل دانش‌آموز ندارند خیلی راحت می‌توانند استانداردهای لازم را رعایت کنند.

وضعیت نامناسب مدارس دولتی و استقبال از مدارس غیردولتی

این کارشناس آموزشی با اشاره به گروه دوم مدارس غیردولتی گفت: این مدارس کیفیتی برابر با مدارس دولتی دارند. خانواده‌ها به دلیل شلوغی کلاس‌های مدارس دولتی و برخی از امکانات پرورشی به این مدارس روی می‌آورند.

این مدارس تا چند سال گذشته تفاوت محسوسی با مدارس دولتی نداشتند؛ مهمترین تفاوت آنها این بود که ساعات آموزشی بیشتر را برگزار می‌کردند به عنوان مثال پنج شنبه‌ها در مدارس دولتی تعطیل است اما برخی مدارس غیردولتی به برگزاری کلاس‌های آموزشی یا برگزاری اردوهای تفریحی، زیارتی اقدام می‌کنند.

نهضت افزود: در سال‌های اخیر به دلیل تضعیف هر چه بیشتر مدارس دولتی توسط دولت، این مدارس دسته دوم رونق بیشتری گرفته‌اند. وقتی خانواده دانش‌آموز می‌بیند که فرزندش در مدرسه دولتی باید در کلاس ۴۰ نفری باشد تصمیم می‌گیرد او را به مدرسه غیردولتی ببرد. در واقع شلوغی هر چه بیشتر کلاس‌های مدارس دولتی و عدم توجه به موارد پرورشی، برخی خانواده‌ها را به کوچ اجباری به مدارس غیر دولتی کشانده است.

وی خاطرنشان کرد: مدارس دسته دوم ممکن است مشکل مالی هم داشته باشند و برای رفع مشکل مالی مدرسه، برخی از استانداردهای آموزشی را رعایت نکنند. ضعف مالی برخی از این مدارس، آن‌ها را به تبلیغات دروغ و ارفاق غیر قانونی نمره به دانش‌آموزان می‌کشاند. بسیاری از این مدارس هستند برای تبلیغ، دستاوردهای آموزشی و پرورشی مدرسه را بیش از آن چه که هست نشان می‌دهند.

این کارشناس آموزش و پرورش به دسته سوم از مدارس غیردولتی اشاره کرد و گفت: دسته سوم پایین‌تر از مدارس دولتی هستند و علاوه بر مشکل مالی مشکل جذب دانش‌آموز هم دارند و این دو مشکل بزرگ، آن‌ها را در برخی موارد به تخلف مجبور می‌کند،  مدارسی از این دست  در برگه دانش‌آموز دست برده‌اند تا آمار قبولی مدرسه را بالا نشان دهند یا سوال فروشی می‌کنند یا در امتحان جواب‌ها را مستقیم و گاه غیر مستقیم به دانش آموزان می‌رسانند. برخی از این مدارس به نظر من کاسب به تمام معنا هستند و دغدغه آموزش و پرورش را ندارند و چه بسا در برخی موارد ضد تعلیم و تربیت هم عمل کنند.

 مشکلات طرح خرید خدمات آموزشی

نهضت با اشاره به مدارس طرح خرید خدمات آموزشی عنوان کرد: در سال‌های گذشته مسئولان آموزش و پرورش در پوشش کیفیت بخشی به مدارس، به طرح خرید خدمات آموزشی روی آورده‌اند در حالیکه هدف اصلی کیفیت بخشی نیست بلکه هدف صرفه جویی در آموزش و پرورش است اما چون می‌خواهند پوشش علمی به این کار بدهند، آن را ذیل کیفیت بخشی می‌برند. در این طرح دولت به جای اینکه به معلم، حقوق میانگین دو میلیون ۶۵۰ هزار تومان بدهد با حداقل حقوق کارگری و از طریق بخش خصوصی کلاس‌های درس را پر می‌کند.

وی ادامه داد: ماه‌ها است که معلمان این مدارس حقوق نگرفته‌اند چرا که آموزش و پرورش به تعهدات مالیش در قبال مجریان این طرح عمل نکرده است. معلمانی در برخی موارد با ۵۰۰ هزار تومان حقوق ماهیانه و ۹ ماه بیمه که ممکن است اصلا سابقه تدریس هم نداشته باشند تنها به واسطه آشنایی با مجری طرح و برای رفع بیکاری به معلمی روی آورده‌اند. این مدارس را هم می‌توان در زمره مدارسی با کیفیتی پایین‌تر از مدارس دولتی جای داد که تنها هدف از آن صرفه جویی در بودجه حداقلی آموزش و پروش است.