خبر اخراج اساتید دانشگاهی از جمله اخراج آرش اباذری، محمد فاضلی و رضا امیدی، در روزهای اخیر با موج انتقادات همراه شده است. اخراج اساتید دانشگاهی در دولتهای قبلی به خصوص دولت محمود احمدی نژاد بسیار فراگیر بوده و چهرههای سرشناس علمی از جمله محمد مالجو، هاله لاجوردی، محسن میردامادی، عبدالله رمضانزاده، حسین بشیریه و دهها استاد دیگر از دانشگاه کنار گذاشته شدند. در دولت ابراهیم ریبیسی هم به نظر میرسد، موج حذف اساتید ادامه دارد.
در عرصه دانشگاه و فضای مجازی، واکنشهای متعددی به اخراج اساتید منتقدی، چون آرش اباذری، محمد فاضلی و رضا امیدی از طرف اصحاب علوم اجتماعی، اساتید و دانشجویان، نشان داده شده است. از جمله مهمترین این واکنشها میتوان به بیانیه مشترک ۲۴ انجمن علمی دانشجویی علوم اجتماعی دانشگاههای کشور اشاره کرد. در تازهترین واکنش نیز، ۸۷۰ تن از دانشگاهیان طی نامه سرگشادهای به ریاست دانشگاه تهران نوشتند که «امیدی را به دانشگاه بازگردانید»
به گزارش رویداد۲۴ در این نامه سرگشاده که به امضای ۸۷۰ تن از دانشجویان، دانشآموختگان و اساتید علوم اجتماعی دانشگاه تهران و برخی دیگر از دانشگاهها رسیده، امضاکنندگان با اشاره به سوابق علمی و پژوهشی دکتر امیدی در زمینه مبارزه با فقر و نابرابری، خواهان تجدید نظر در حکم اخراج این استاد و بازگشت وی به تدریس شدهاند.
پیشتر جمشیدیها رییس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در توضیح دلیل اخراج رضا امیدی به خبرگزاری ایسنا گفته بود: «موارد علمی، آموزشی و تکلیفی علت عدم تمدید نبود و موارد دیگر گزینشی از جمله این دلایل است چرا که برای استخدام یک فرد باید منابع اطلاعاتی و گزینشی اعلام کنند که فرد مورد تایید است و مسئله خاصی ندارد.»
هرچند رییس دانشکده ادعا کرده دلیل اخراج امیدی به مراجع امنیتی بازمی گردد، اما اساتید و چهرههای دانشگاهی در نامه خود تاکید کردهاند: «دکتر امیدی به بهانه استعلام نهادهای امنیتی از عرصه آکادمی حذف میشوند، حال آنکه طبق آخرین استعلام از نهادهای مربوطه، پاسخ مثبت اعلام شده و در حال حاضر هیچ مانعی برای حضور ایشان در دانشگاه وجود ندارد.»
در این نامه چهرههای دانشگاهی، اخراج رضا امیدی، متخصص در حوزه نابرابری و عدالت را در راستای حذف منتقدان وضعیت نامطلوب معیشتی فعلی دانسته و گفتهاند: «در حال حاضر که فقر، نابرابری و تبعیضهای طبقاتی و اجتماعی روز به روز در این کشور افزایش پیدا میکند، دغدغه دکتر امیدی برای ترویج سیاستهای رفاهی به سود طبقات محروم، توجه به مسئله عدالت در حوزههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و آموزشی، مسئله بازنشستگان و صندوقهای بازنشستگی و... بسیار حائز اهمیت است، اما به جای آنکه از این دانش و تخصص و تجربه استفاده شود تا در این شرایط دشوار اقتصادی و معیشتی، باری از دوش جامعه برداشته و گامی در راستای تحقق عدالت برداشته شود، متأسفانه شاهد اخراج ایشان از دانشگاه هستیم.»
به گفته فعالان دانشگاهی، حذف رضا امیدی نه تنها صدمهای جدی به بدنه علمی دانشگاه تهران و دانشجویان رشته سیاستگذاری و رفاه اجتماعی میزند، بلکه صدمهای جدی برای کل حاکمیت و جامعه نیز خواهد بود.
باتوجه به اعتراضات فراگیر به اخراج اساتید از جمله اخراج رضا امیدی، حال باید منتظر ماند و دید آیا دولت ابراهیم رییسی و تیم مدیریتی دانشگاهی در این دولت حاضر به پذیرش انتقادات هستند یا بر همان فرمان همیشگی حذف منتقدان از صحنه علمی ادامه خواهند داد.
- 10
- 4