به گزارش ایران آنلاین، جان کلام آقای رئیسی این است که سعید مرتضوی، هیچ نسبت سازمانی و ساختاری با ستاد مهمترین رقیب حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری ندارد. این سخن البته در مورد سایر نامزدهای اصولگرا و غیر اصولگرای انتخابات نیز صادق است. بی‌شک صرف حضور در یک سخنرانی یا مراسم تبلیغاتی، به معنای «تطابق دیدگاه» نیست. البته سعید مرتضوی نیز حق دارد که همچنان که خود تأکید دارد به عنوان «یک شهروند» میل قلبی‌اش را آشکار کند که: «آرزو دارم سربازی لایق و مدیری با‌سابقه و توانمند و شجاع و کارآمد... همچون آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی بتواند سکان حل مشکلات کشور را در دست بگیرد».
اینجا سخن از تطابق نیست. سخن از قرابت و تمایل است. در کارزار انتخابات، طبیعی و عرف است که چهره‌ها و طیف‌های مختلف، با اعلام حمایت از نامزد مورد وثوق و تمایل خود، جامعه را به رأی‌دادن به کسی دعوت کنند که از نظرهای آنها کشور را چنان اداره می‌کند که قرابت بیشتری با دیدگاه‌هایشان دارد. سعید مرتضوی در این مورد از حق شهروندی خود استفاده کرده؛ مانند همه کسانی که در روزهای گذشته و آینده از حسن روحانی یا دیگر نامزدها حمایت کرده یا خواهد کرد.
مشکل اینجاست که آقای رئیسی و تیم رسانه‌ای ایشان بر این گمان هستند که اعلام حمایت کسی مانند سعید مرتضوی - با آن سابقه مشخص نزد افکار عمومی- نه‌تنها موجب جلب نظر رأی‌دهندگان نمی‌شود که به احتمال قریب به یقین منجر به ریزش آرای بخش بزرگی از رأی‌دهندگان خواهد شد. به همین دلیل است که هنوز ساعتی از انتشار عکس سعید مرتضوی در مسجد حظیره یزد نگذشته، بیانه می‌دهند که: «برخی رسانه‌های خاص که از استقبال کم‌نظیر مردم در نخستین سفر استانی حجت‌الاسلام رئیسی شوکه شده‌اند، با انتشار شایعات و منتسب‌کردن برخی چهره‌های خاص به این کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری، درصدد حاشیه‌تراشی برآمده‌اند».
کمتر از یک سال از آن زمان می‌گذرد که سعید مرتضوی بیانیه داد: «...به عنوان دادستان وقت عمیقا ابراز تأسف و اعتذار می‌نمایم و از مقام شهیدان مظلوم این حادثه جوادی‌فر، روح‌الامینی و کامرانی طلب پوزش نموده و علو درجات آنها را از خداوند بزرگ مسئلت می‌نمایم....» ستاد آقای رئیسی بر این گمان است که این بیانیه عذرخواهی مورد پذیرش افکار عمومی قرار نگرفته است.
مازیار خسروی
- 12
- 4
