بزرگترین جامعه ' زن سالار' جهان!

به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی انگلیسی، مدیریت همه چیز در آنجا بر عهده زنان است. جزیره سوماترا ششمین جزیره بزرگ جهان و بزرگ‌ترین جزیره‌ای است که تمام خاک آن در کشور اندونزی قرار دارد، این جزیره حدود ۴۵ میلیون نفر جمعیت دارد.

آغاز حکومت زنان - افسانه‌ها حاکی از این هستند که «پادشاه ماهاراجو دیراجو،» بنیانگذار پادشاهی «کوتو باتو،» در اواسط قرن ۱۲ میلادی از دنیا رفت. او هنگام مرگ سه نوزاد پسر از سه همسرش بجای گذاشته بود. همسر اولش، پوتی ایندو جالیتو، پادشاهی و همچنین سرپرستی فرزندان او به عهده گرفت تا بذر اولین جامعه زن سالار جهان پاشیده شود

زنان همه کاره‌اند – در این ساختار اجتماعی منحصر به فرد و البته پیچیده، تمام دارایی‌ها مانند زمین برنج و خانه توسط دختران به ارث برده می‌شود. فامیلی فرزندان از فامیلی مادرشان گرفته شده و مردان نیز در خانه همسران تنها یک مهمان هستند

چند مذهبی – مردم "مینانگ" در ابتدا پیرو «آنیمیسم» یا جان‌گرایی بودند و عناصر طبیعت را پرستش می‌کردند تا اینکه آیین هندو و پس از آن بودا از هند به آنجا صادر شد. فرهنگ آن‌ها همچنان مبتنی بر "عادت" (مراسم محلی، اعتقادات و قوانینِ برگرفته از آنیمیسم و آیین هندو ) است. پاوانگ‌ها (یا همان متخصصان معنویات مردم مینانگ) برای درمان بیماری‌ها، پیشگویی از آینده و برقراری ارتباط با ارواح نزد مردم شناخته می‌شوند. علیرغم ترویج زن سالاری بین مردم مینانگ، گروهی از آن‌ها به اسلام نیز روی گردانده‌اند

اتفاقی عجیب – علیرغم سنت اسلامی که در آن عروس پس از ازدواج وارد خانه داماد می‌شود، در این منطقه‌ دامادها پس از ازدواج به خانه پدری عروس رفته و با آن‌ها زندگی می‌‎کند. جهیزیه نیز بر اساس میزان تحصیلات و شغل داماد توسط خانواده عروس تعیین می‌شود

روز عروسی – ازدواج امری نسبتا پیچیده است. در روز عروسی، داماد از خانه خودش به خانه عروس برده شده تا مراسم عروسی برگزار شود. آداب ازدواج که در آنجا نیز به آن «نکاح» گفته می‌شود، طبق اسلام صورت می‌گیرد. دختران و گروه موسیقی در بدو ورود داماد از او استقبال می‌کنند

اعضای خانواده عروس بهترین لباس‌های سنتی خود را به تن کرده و روی سرشان پول، هدایا و غذا حمل می‌کنند تا به داماد بدهند

رویکرد تساوی گرایانه – ازدواج نوعی امتیاز اقتصادی و اجتماعی برای زنان مینانگ به همراه دارد. زنان بزرگتر کنترل تمام تبار خود را عهده‌دار می‌شود. آن‌‎ها در خانه حرف اول را زده و زمین‌های زراعی را نیز مدیریت می‌کنند. آن‌ها همچنین در ارتباط با خویشاوندان و رفع مجادله‌ها میانجی‌گری می‌کنند. از مردان مینانگ نیز انتظار می‌رود تا منبع درآمد منظمی داشته و مسئولیت تربیت فرزندان را نیز به عهده بگیرند. برخی برای یافتن کار از روستا بیرون رفته و گاهی اوقات به خانه برمی‌گردند. هنگام بازگشت نیز آن‌ها هیچ حقی برای اظهار نظر در مورد روابط خانگی ندارند

بوفالوی پیروز – طبق افسانه‌ها، زمانی که پادشاه امپراطوری ماجاپاهیت در جاوا علیه "مینانگ کابائو" اعلان جنگ کرد، پادشاه سوماترا جنگ بوفالوها را به جای جنگ واقعی پیشنهاد کرد. بوفالوی مینانگ کابائو با شاخ توانست شکم بوفالوی ماجاپاهیت را پاره کند و موفق به شکست او شود. گفته شده که مینانگ کابائو از دو بخش تشکیل شده: مینانگ به معنای فاتح یا پیروز و کابائو به معنای بوفالوی آبی. به همین دلیل است که سقف خانه‌ها و آرایش سنتی سر خانم‌ها به شکل شاخ بوفالو است

رنگ‌های پیروزی – گرچه موسم مرگ آن جامعه زن سالار از مدت‌ها پیش پیشبینی شده، اما این گروه در اقلیت برخلاف انتظار سنت‌های خود را حفظ کرده است. رنگ‌های مشکی، قرمز و زرد موجود در پرچم مینانگ کابائو اشاره به سه شخصیت خاص دارد: لوهاک لیموپولوآ کوتو برای ذات شورشی‌اش، لوهاک آگام برای شجاعتش و لوهاک تاناه داتار برای خواستگاه فرهنگی و آیینی‌اش.