بررسی عمیق این دستبند نشان داده که ۴۰ تا ۵۰هزار سال قدمت دارد. دقت و پیچیدگی این دستنبند دانسته‌های ما از نیاکان ماقبل تاریخمان را به چالش می‌کشد. احتمالا آن‌ها پیشرفته‌تر از آن چیزی بودند که تا به حال می‌دانستیم.
روش‌ها و ابزارهایی که برای ساخت این دستبند استفاده شده است، مشخصه دوره پارینه سنگی نیستند. در ساخت آن نشانه‌هایی از مته‌زنی سریع و استفاده از سوهانی شبیه به ابزار‌های مدرن مشاهده می‌شود. هم چنین سنگ سبزرنگ با استفاده از پوست و چرمی جلا داده شده که سطوح دباغی مختلفی داشته اند.
طراحی پیچیده این قطعه جواهر که امروزی به نظر می‌رسد، مدت‌هاست که همه کارشناسان را مبهوت کرده است. دو قطعه‌ای که دانشمندان کشف کردند، ۰.۹ سانتیمتر ضخامت و ۲.۷ سانتیمتر عرض دارد. آن‌ها تخمین زدند که قطر این دستبند ۷ سانتیمتر بوده است. آن‌ها همچنین سوراخی به قطر ۰.۸ سانتیمتر در آن یافتند. کارشناسان بعد از بررسی دقیق دستبند دریافتند که مته‌ای که این سوراخ را ایجاد کرده با سرعت زیاد و حداقل نوسان می‌چرخیده است. این فناوری پیچیده، اگر چه امروزه عادی است، اما برای زمانی که دستبند ساخته شده، بیش از حد پیشرفته بوده است.
سطح خارجی در نزدیکی سوراخ صیقل داده شده است. کارشناسان معتقدند که از یک ماده ارگانیک نرم برای صیقل دادن این قسمت استفاده شده است. این نشان می‌دهد که دستبند یک بند چرمی داشته که به نوعی طلسم سنگین متصل بوده است. همچنین موقعیت قسمت صیقلی به تشخیص «بالا» و «پایین» دستبند کمک کرده و می‌توان نتیجه گرفت که برای استفاده دست راست ساخته شده است. فرضیه‌های اولیه این بود که آثار چنین پیشرفته‌ای اولین بار ۱۲هزار سال پیش در دوران نوسنگی ساخته شده باشند.
این دستبند سنگی از جنس کلریت است و رنگ سبز جذابی دارد. نکته قابل توجه این است که کلریت در جایی که این دستبند کشف شده پیدا نمی‌شود، یعنی از فاصله بیش از ۲۴۰کیلومتری به این منطقه وارد شده است. این دستبند زیر نور آفتاب می‌درخشد و پرتو‌های خورشید را منعکس می‌کند. در شب نیز، زیر نور آتش به رنگ سبز تیره در می‌آید.
نادر بودن سنگ و پیچیدگی ساخت نشان می‌دهد که این کالای بسیار ارزشمندی بوده که به طور خاص برای یک شاهزاده خانم ماقبل تاریخ یا زنی متعلق به طبقه بالای جامعه ساخته شده است. کارشناسان معتقندند این دستبند زیبا و شکننده فقط در مراسم خاص پوشیده می‌شده است. علاوه بر این، مردم باستان جواهرات را با خواص جادویی مرتبط می‌دانستند؛ بنابراین این دستبند اهمیت خاصی برای پوشنده آن داشته است.
غار دنیسووا علاوه بر این که یک مقصد گردشگری است، از اهمیت دیرینه شناسی زیادی برخوردار است و آثار باستانی زیادی در آن کشف شده است. این غار در فاصله ۱۵۰کیلومتری از جنوب بارنائول در روسیه واقع شده است. طی سال ها، بقایای بسیاری از گونه‌های منقرض شده در آن کشف شده است. از جمله کرگدن پشمالو و ماموت پشمالو و ۶۶ پستاندار دیگر و ۵۰ نوع پرنده مختلف.
اما هیجان انگیزترین کشف، بقایای گونه‌های اولیه انسان به نام «دنیسووا» است. این گونه هم با نئاندرتال‌ها و هم با انسان نوین فرق داشت. بقایای این گونه انسان باستانی فقط در این غار کشف شده است. اما تجزیه و تحلیل DNA آن‌ها را در سراسر سیبری و حتی جنوب شرقی آسیا قرار می‌دهد. یعنی DNA دنیسووا‌ها در ژنوم انسان‌های مدرنی که متعلق به این مناطق هستند یافت می‌شود.
علاوه بر دستبند، دانسمندان یک تکه استخوان انگشت یک دختر از گونه دنیسووا را کشف کردند. آنالیز DNA نشان داد که این دختر ۷ یا ۸ ساله بوده است. همچنین در سال ۲۰۰۰، دو دندان از یک فرد جوان متعلق به همین گونه کشف شد. درمورد خصوصیات بدنی دنیسووا‌ها اطلاعات زیادی در دست نیست. تا کنون فقط یک استخوان انگشت پا، یک استخوان انگشت دست و دو دندان کشف شده است. با وجود اینکه آن‌ها یک گونه باستانی هستند که تصور می‌شود کاملا پیشرفته بوده باشند. اگر این دستبند توسط آن‌ها ساخته شده باشد، قطعا دانسته‌های ما از آن‌ها دچار چالش می‌شود.
- 14
- 6
