در هفته‌ای که گذشت، نمایشگاه مطبوعات کشور برگزار شد. البته بیشتر شاهد هنرنمایی و عرض اندام مجلات آموزش آشپزی و یک‌سری روزنامه‌ها و مجلات موسوم به «برزیلی» که به بررسی و پردازش تفاوت‌های فرهنگی بین ایران و برزیل می‌پردازند بودیم. ولی از انصاف هم نباید بگذریم که اگر این مجلات برزیلی وجود نداشتند، الان مطبوعات کشور تو «بخش» نبودند و در آی‌سی‌یو بستری می‌شدند!
از معدود موضوعاتی که همه در آن اتفاق نظر کامل دارند آن است که اوضاع مطبوعات اصلا خوب نیست و حتی صدا و سیما که معروف به برگزاری مناظره با حضور دو نفر با دیدگاه‌های مختلف هست هم نتوانسته یک نفر رو پیدا کند که معتقد باشد اوضاع مطبوعات به سامان است و به ناچار مناظره‌ای برگزار کرده که هر دو طرف مناظره معتقد بودند وضعیت مطبوعات اسفناک است.
آش این حال خراب مطبوعات، آن‌قدر شور شده که اخیرا یکی از مدیران مسئول سابق یک روزنامه گفته: «زمان مسئولیت من تیراژ روزنامه ۳۰۰ هزار نسخه در روز بود ولی الان فقط هفت هزار نسخه شده». البته شنیده شده که مدیر مسئول حال حاضر هم جواب مدیر سابق را داده و فرموده‌اند: «داداش خب اون زمان دولت ۳۰۰ هزار تا کارمند داشت ولی الان فقط هفت هزار تا داره، تقصیر من چیه؟!» البته با توجه به اینکه ما جنبش ۹۶ درصدی بدبخت و بیچاره فلک‌زده معتقدیم «نشد و نمیشه» نداریم، چند راهکار برای مرخص کردن مطبوعات از بیمارستان ارائه می‌دهیم:
۱-همان‌طور که می‌دانید از وقتی این اینترنت لعنتی همه گیر شده، مردم از روزنامه‌ها فاصله گرفتند و اگر می‌خواهیم مشکل رو عمیق و ریشه‌ای حل کنیم باید حال این اینترنت رو بگیریم.
بهترین راه از بین بردن اینترنت هم فرستادن چند فروند کشتی با لنگرهای چند تنی به خلیج تا ابد فارس است!اینترنت که قطع شود، مردم خودشان«میرن سمت دکه‌های روزنامه فروشی!»
۲-صاحبان امتیاز روزنامه‌ها برای خریدن روزنامه، جایزه تعیین و هر روز با حضور نماینده بازرگانی صدا و سیما قرعه‌کشی برگزار و سکه و ویلا و خودرو و هزاران جایزه ارزنده دیگر به قید قرعه به خریداران اعطا کنند، از قدیم هم که گفتند:«این جوایز قرعه کشی رو کی داده و کی گرفته».
۳- مطبوعات از خر شیطان پیاده شده و مقداری مطبوع باشند. حالا نه آنکه بوی خوبی بدهند ولی خبرهای خوب به سمع خوانندگان برسانند. چرا تنها فقط خبر قتل و تجاوز و اختلاس چاپ می‌کنند و از اتفاق‌های خوب و مدبرانه و امیدوار کننده‌ای مثل رسیدن اولویت‌های اول ريیس‌جمهور به وزارت، هیچ چیزی مخابره نمی‌کنند؟ حالا شاید خبر هم درست نباشد ولی عوضش مطبوع که هست!
۴- دولت کارمندان ادارات رو برساند به همان ۳۰۰هزار تای سابق که حداقل یک روزنامه از ورشکستگی عملی نجات پیدا کند!
۵-تمام روزنامه‌ها سلب امتیاز شوند؛ اگر روزنامه‌ای وجود نداشته باشد، دیگر بحث «حال خراب مطبوعات» به طور کل منتفی می‌شود!
مهدی حجازی
- 19
- 2
