سندروم قبل از قاعدگی چیست؟

سندروم قبل از قاعدگی یا(pms)به علائم دوره‌ای جسمی، رفتاری وخلقی اطلاق می‌شود که در نیمه دوم سیکل قاعدگی اتفاق می‌افتد ودرعرض۴روزبعداز شروع خونریزی قاعدگی پایان می‌یابد وفرد تا روز۱۲سیکل بعدی عاری از این علائم است.

ازعلائم و نشانه‌های شایع به عصبانیت و بی‌قراری و افسردگی واحساس فشار روانی که منجربه اختلال اعمال روزانه می‌شود می توان نام برد. علائم خفیف آن در۷۵درصد خانم‌ها و علائم شدید در۳ تا۸ درصدخانم‌ها وجود دارد. از دیگر نشانه‌ها به ناراحتی، ناامیدی و احساس بی‌ارزشی، تنش و بی‌ثباتی خلق که با گریه‌های مکرر همراه است می‌توان اشاره کرد. اختلال در تمرکزکاهش علاقه به انجام فعالیت روزانه وخستگی وکاهش انرژی می‌تواند بر فعالیت شخصی واجتماعی افراد تأثیر منفی داشته باشد.

تغییر دراشتها می‌تواند به صورت علاقه به مصرف غذای خاص خود را نشان دهد. افزایش خواب یا سخت به خواب رفتن. حساسیت و درد پستان‌ها و تورم اندام‌ها یا درد مفاصل و افزایش وزن از علائم جسمی این سندروم است. تشخیص و درجه‌ بندی شدت این علائم در بیماران به افتراق این سندروم از سایر اختلالات روانپزشکی کمک می‌کند. در تقویم رخدادهای قاعدگی از روز اول خونریزی ثبت علائم روزانه خلقی وجسمی را آغاز کرده وتا۳ ماه ادامه دهید. درصورتی‌که روزهای عاری از این علائم در سیکل وجود نداشته باشد باید اختلالات خلقی مثل افسردگی مد نظر باشد.

چرا که درpmsدرسیکل ۲۸ روزه قاعدگی از روز۴ تا ۱۲سیکل فرد باید فاقد علامت باشد. تست تشخیصی آزمایشگاهی خاص جهت شناخت این بیماری وجود ندارد اما در صورت خستگی وعلائم مشکوک به بیماری تیروئید گاهی لازم است آزمایش خون جهت یافتن مشکلات همراه انجام شود. برخی شواهد نشان می‌دهد که زنان مبتلا به سندروم قبل ار قاعدگی بیش از دیگران الکل مصرف می‌کنند وزنان با سابقه خانوادگی الکلیسم علائم خلقی بیشتری نشان می‌دهند ازدرمان‌های غیر دارویی می‌توان به انجام ورزش منظم ودرمان تن آرامی(ریلکسیشن) اشاره کرد که هردو منجر به کاهش استرس وتنش وبیقراری وافسردگی وسایرعلائم روانی می‌شود.

مصرف ویتامین B6حداکثر۱۰۰میلی گرم روزانه می‌تواند سود اندکی در زنان با علائم خفیف سندروم قبل از قاعدگی داشته باشد. بیشترین تأثیر در بهبود علائم سندروم قبل از قاعدگی را داروهای مهارکننده برداشت مجدد سروتونین(SSRI)مانند فلوکستین دارد. نیازبه مصرف مداوم این داروها نیست واستفاده در نیمه دوم قاعدگی منجر به بهبودعلائم در۶۰ تا ۷۵ درصد بیماران می‌شود. استفاده از قرص‌های جلوگیری از بارداری خوراکی به صورت مداوم می‌تواند به بهبود علائم در برخی از بیماران با به وجود آوردن محیط ثابت هورمونی کمک کند.

درمان با رژیم‌هایی مثل روغن گل پامچال وجینکوبیلوبا اثرات ثابت شده‌ای ندارند. در برخی مطالعات مصرف مکمل کلسیم و منیزیم در کاهش پاره‌ای علائم مؤثر است. بنابراین در نهایت درافرادی که علائم خلقی وجسمی منجر به اختلال درکارهای روزمره وروابط بین فردی می‌شود درمان دارویی بهترین پیشنهاد است. در افراد با علائم خفیف‌ترورزش وتکنیک‌های تن آرامی به تنهایی می‌تواند کمک‌کننده باشد. درصورت وجود علائم خلقی وجسمی در تمام سیکل قاعدگی تشخیص سایر اختلات روانپزشکی و جسمی مد نظر باشد.