سلمان اسلامی در گفت‌وگو با فارس در ارتباط با سرطان کلیه اظهارداشت: شایع‌ترین سرطان کلیه در بزرگسالان، کارسینوم سلول‌های کلیوی است. این سرطان در پوشش لوله‌های بسیار کوچک در کلیه‌ها ایجاد می‌شود. سرطان‌های موجود در مرکز کلیه تحت عنوان کارسینوم سلول‌های بینابینی نامیده می‌شوند.
عضو انجمن اورولوژی ایران و اروپا گفت: به طور متوسط افراد در سن حدود ۶۴ سالگی به سرطان کلیه مبتلا می‌شوند. این سرطان در موارد نادر در افراد جوان‌تر از ۴۵ سال مشاهده می‌شود. به طور کلی، خطر ابتلا به سرطان کلیه در طول زندگی یک به ۶۳ ( ۶.۱ درصد) است. احتمال ابتلا به آن در مردان بیشتر از زنان است. سرطان کلیه با تشخیص و درمان به موقع قابل درمان است.
وی گفت: تشخیص به موقع برای سرطان کلیه موجب بهبود هر چه سریعتر بیماری می شود. در بیمارانی که در مرحله یک تشخیص داده می‌شوند، احتمال زنده ماندن برای حداقل ۵ سال بیشتر، ۸۱ درصد است.
اسلامی افزود: در مرحله ۲ نیز ، ۷۴ درصد احتمال زنده ماندن تا ۵ سال وجود دارد، در مرحله ۳، ۵۳ درصد و در صورتی که در مرحله ۴ تشخیص داده شود، احتمال زنده ماندن تا ۵ سال حدود ۸ درصد است.
عضو انجمن اورولوژی ایران و اروپا در خصوص علائم سرطان کلیه گفت: تومورهای کلیه ممکن است باعث درد یا بروز علائمی نشوند. گاهی اوقات وجود یک توده در کلیه می‌تواند باعث علائمی شود مانند خون در ادرار، درد در پهلو، شکم یا کمر که فروکش نمی‌یابد.
اسلامی اضافه کرد: از دست دادن اشتها و کاهش وزن به دلیل نامعلوم، کم‌خونی و خستگی نیز از نشانه های احتمالی ابتلا به این سرطان است.
جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری گفت: در صورت گسترش سرطان (متاستاز) به بیرون از کلیه، علائم آن بستگی به محلی که انتقال پیدا می‌کند، دارد. تنگی نفس یا خون بالا آوردن ممکن است در صورتی که سرطان به ریه انتقال یابد، رخ دهد. درد یا شکستگی استخوان‌ها ممکن است در صورت گسترش سرطان به استخوان‌ها اتفاق بیفتد.
اسلامی عوامل خطر ابتلا به سرطان کلیه را برشمرد و گفت: سیگار، چاقی، فشار خون مزمن، سوء مصرف برخی داروهای مسکن به مدت طولانی، سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان کلیه باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه می شود.
وی خاطرنشان کرد: هیچ آزمایش خون یا ادراری وجود ندارد که به طور مستقیم بتواند تومور کلیه را شناسایی کند. اغلب تومور در حین معاینات معمول در افراد دارای خطرات ژنتیکی (مانند بیماری فون هیپل–لینداو، توبروز اسکلروزیس) تشخیص داده می‌شود. یا هنگامی که یک شخص برای بررسی یک مشکل غیرمرتبط به پزشک مراجعه می‌کند.
جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری گفت: جهت تشخیص سرطان کلیه با انجام معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی، متخصص توده‌ها یا هر توده غیرطبیعی دیگر را بررسی می کند. وی سوالاتی را در مورد عادات سلامتی، بیماری‌های گذشته و درمان‌ها می‌پرسد.
اسلامی افزود: سونوگرافی، بررسی شیمی خون و آزمایش ادرار، تست عملکرد کبد و پیلوگرافی داخل وریدی به پزشک در تشخیص قطعی کمک می کند.
وی گفت: پیلوگرافی داخل وریدی، مجموعه‌ای از آزمایش‌های پرتو ایکس از کلیه‌ها، لوله‌های حالب و مثانه برای کنترل وجود تومور در آنها است.
اسلامی اضافه کرد: سی تی اسکن، ام آر آی و بافت‌برداری (نمونه برداشته شده با یک سوزن ریز از تومور) نیز از روش های کمک تشخیصی است که در صورت صلاحدید پزشک معالج برای بیمار انجام می شود.
وی تصریح کرد: برنامه‌ی درمانی که برای درمان سرطان کلیه انتخاب می‌شود بستگی به عوامل زیادی مانند درجه و مرحله‌ی سرطان، سن بیمار، وضعیت کلی سلامتی، سابقه پزشکی وآناتومی بیمار (آناتومی سیستم جمع‌آوری کلیه) دارد.
جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری در مورد نگرانی مبتلایان به سرطان کلیه در مورد برداشتن کلیه یادآور شد: بیشتر سرطان‌های کلیه ابتدا توسط جراحی تحت درمان قرار می‌گیرند.
وی گفت: انسان می‌تواند با عملکرد یک کلیه نیز به زندگی خود ادامه دهد بنابراین یکی از گزینه‌ها، برداشتن کلیه است. نفرکتومی شامل برداشتن کلیه، غده فوق کلیوی، بخشی از بافت سالم و غدد لنفاوی مجاور است. این جراحی از طریق لاپاروسکوپی و با استفاده از برش‌های کوچک قابل انجام است.
اسلامی در خصوص برداشتن بخشی از کلیه گفت: اگر قطر تومور کمتر از ۴ سانتی‌متر باشد، ممکن است جراح تنها بخشی از کلیه را در عمل نفرکتومی جزئی جدا کند. در صورتی که سرطان به خارج از کلیه گسترش یافته باشد، ممکن است انجام عمل جراحی آن را درمان نکند اما می‌تواند باعث تسکین درد شود و کارایی سایر درمان‌های غیر جراحی را افزایش دهد.
وی گفت: در جراحی برداشتن نفرون، تومور و نه کلیه از طریق عمل جراحی برداشته می‌شود. این عمل ممکن است در طول مرحله اولیه سرطان کلیه یا در صورتی که بیمار تنها یک کلیه دارد، یک راه حل باشد. بیماری که ناتوان یا ضعیف است ممکن است تحمل جراحی را نداشته باشد. در این صورت، برخی گزینه‌های درمانی غیر جراحی موجود هستند.
اسلامی در خصوص روش آمبولیزاسیون توضیح داد؛ هدف از این روش مسدود کردن جریان خون به تومور است. جراح یک لوله کوچک به نام کاتتر را وارد کشاله ران می‌کند. تصاویر پرتو ایکس ورود کاتتر به جریان خون در کلیه را هدایت می‌کنند. یک ماده مخصوص از طریق کاتتر وارد رگ خونی شده و جریان خون به کلیه را مسدود می‌کند و مانع از رسیدن اکسیژن و مواد مغذی به تومور می‌شود. این روش باعث کوچک شدن تومور می شود.
وی درمان با سرد کردن به عنوان روش درمانی دیگر دکر کرد و گفت: این عمل شامل قرار دادن یک یا چند سوزن مخصوص به نام پروب کرایو از طریق برش‌های کوچکی به تومور است. تصویربرداری در این فرایند کمک می‌کند. یک گاز در سوزن‌ها، سلول‌ها را در اطراف نوک هر سوزن منجمد می‌کند. یک گاز دیگر باعث گرم شدن بافت می‌شود و سپس سلول‌ها مجدداً منجمد می شوند. این چرخه انجماد-گرمایش باعث کشته شدن سلول‌های سرطانی می‌شود.
این پزشک متخصص گفت: در درمان بیولوژیکی یا ایمن درمانی نیز داروها از سیستم ایمنی بدن خود بیمار برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کنند. نمونه‌هایی از این داروها شامل اینترفرون و اینترلوکین ۲ می‌باشند. عوارض جانبی شامل حالت تهوع، استفراغ، لرز، افزایش دمای بدن و کاهش اشتها هستند.
جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری تصریح کرد: پرتو درمانی معمولاً نمی‌تواند سرطان کلیه را درمان کند، اما ممکن است در کاهش گسترش آن و شدت علائم موثر باشد. بیماران به طور معمول چند دقیقه در روز تحت درمان قرار می‌گیرند.
اسلامی بر انجام اقداماتی که می‌توان برای کاهش خطر ابتلا به سرطان کلیه و دیگر سرطان‌ها انجام داد تاکید کرد و گفت: عدم سیگار کشیدن، خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات، ورزش منظم،
جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری بیان داشت: نگه داشتن وزن بدن در محدوده طبیعی متناسب با قد، جنسیت و سن، داشتن حداقل ۷ ساعت خواب مستمر با کیفیت طی ۲۴ ساعت، حفظ فشار خون سالم، اجتناب از مواد شیمیایی سمی، درمان مشکلاتی مانند فشار خون بالا، دیابت، کلسترول بالا و چاقی می‌تواند به پیشگیری از آسیب‌های کلیوی در آینده کمک کند.
- 12
- 5
