به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال اکسپرس، ملانوما به رغم این که تنها حدود یک درصد از سرطان های پوست را تشکیل می دهد، عامل بیشتر موارد مرگ و میر ناشی از سرطان پوست است. اگرچه درمان هایی برای این بیماری جدّي وجود دارد اما اثربخشی داروها با توجه به هر شخص میتواند متفاوت باشد.
پژوهش جدیدی که در" موسسه سالک"( Salk Institute) آمریکا انجام شده است ، بینش های جدیدی را در مورد پروتئینی موسوم به "CRTC3" ارائه می دهد. این پروتئین، یک کلید ژنتیکی به شمار میرود که شاید خاموش نگه داشتن آن، به ارائه درمانهای جدیدی برای ملانوما کمک کند.
"مارک مونتمینی" (Marc Montminy)، از پژوهشگران این پروژه گفت:ما توانسته ایم فعالیت این کلید ژنتیکی را با تولید "ملانین" (Melanin) و بروز سرطان مرتبط سازیم.
هنگامی که سلول های تولیدکننده رنگدانه در پوست که "ملانوسیت" (melanocyte) نام دارند، جهش می یابند و به صورت غیر قابل کنترل تکثیر می شوند ، ملانوما بروز می کند. این جهش ها موجب می شوند که پروتئین هایی مانند CRTC3، سلول را به تولید میزان غیرعادی از رنگ دانه ترغیب کنند و به تهاجمی شدن سرطان بیانجامند.
پژوهشگران می دانند که خانواده پروتئین های "CRTC" شامل CRTC1, CRTC2 و CRTC3، در ساخت رنگ دانه و بروز ملانوما نقش دارند. با وجود این، به دست آوردن جزئیات دقیق در مورد پروتئین ها به صورت انفرادی، دشوار است.
"جلنا استوجیچ" (Jelena Ostojic)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این واقعا شرایط جالبی است که رفتارهای متفاوت پروتئین ها یا کلیدهای ژنتیکی میتوانند ویژگی های خاصی را در اختیار ما بگذارند.
پژوهشگران دریافتند که حذف CRTC3 در موش ها، به تغییر رنگ پوست آن ها منجر می شود و نشان می دهد که پروتئین برای تولید ملانین موردنیاز است. همچنین آزمایش ها نشان داد زمانی که پروتئین از سلول های مبتلا به ملانوما حذف می شود، میزان تهاجمی بودن کاهش می یابد و این بدان معناست که شاید مهار کردن پروتئین، برای درمان بیماری مفید باشد.
پژوهشگران در نظر دارند تا مکانیسم نحوه تاثیر CTRC3 بر تعادل تفکیک ملانوسیت را بیشتر بررسی کنند تا به درک بهتری در مورد نقش آن در سرطان برسند.
این پژوهش، در مجله" Cell Reports" به چاپ رسید.
- 14
- 6
