به گزارش ایسنا، برای ساختن پانسمانی که بدن انسان بتواند آنرا به خوبی تحمل کند، بهتر است از موادی استفاده شود که از خود انسان گرفته شده اند. این روشی است که پژوهشگران آلمانی در پیش گرفته اند تا یک بانداژ مبتنی بر" تروپوالاستین"( Tropoelastin) ابداع کنند.
مولکول های پروتئین تروپوالاستین، به صورت طبیعی توسط بدن انسان تولید میشوند و عنصر اصلی سازنده" الاستین"( Elastin) به شمار می روند. الاستین، یک پلیمر زیستی است که به پوست و اندام ها ، ویژگی کشسانی می بخشد. دانشمندان در گذشته تلاش نموده اند که با تزریق مستقیم تروپوالاستین به زخم ها، جای زخم را کاهش دهند ولی موفقیت چندانی نداشتند.
محققان" مؤسسه فرانهوفر"( Fraunhofer Institute)،" دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ"( MLU) و شرکت زیست فن آوری" اسکینومیکز"( Skinomics)، در حال بررسی استفاده از این پروتئین در یک بانداژ برای زخم های مزمنی هستند که درمان آن ها سخت است.
آن ها از یک فرآیند الکتروریسی استفاده کردند تا نانوالیاف تروپوالاستین را تولید کنند که به یکدیگر پیوند داده میشوند و ورقه ای از مواد شبیه به الاستین را تشکیل می دهند. به گفته محققان، پانسمان به دست آمده ، سازگاری زیستی، دوام، تجزیه پذیری زیستی و ویژگی های مکانیکی مطلوب مشابه ویژگی های پوست را ترکیب می کند.
علاوه بر این، باتوجه به ماهیت زخمی که بانداژ برای درمان آن طراحی می شود، میتوان ویژگی هایی مانند اندازه منافذ و خواص مکانیکی آنرا تغییر داد. اسکینومیکز، آزمایش های پیش بالینی را برای بررسی سازگاری زیستی پانسمان شروع نموده و تاکنون نتایج خوبی را گزارش داده است.
دکتر" کریستین اشملزر"( Christian Schmelzer)، از محققان این پروژه بیان کرد:الاستین از نظر شیمیایی و آنزیمی، بسیار بادوام و زیست سازگار است و زمانی که بعنوان یک ماده زیستی در انسان مورد استفاده قرار بگیرد، رد شدن ایمونولوژیکی را در پی ندارد. بدین ترتیب ما قصد داریم راه حل های جدیدی را برای درمان زخم های پیچیده براساس تروپوالاستین انسانی ابداع کنیم.
- 9
- 3
